12/3/12

«Fahrenheit 451», Ray Bradbury




Πιθανολογώ πως αν είχα διαβάσει το «Fahrenheit 451» στην εφηβεία μου, θα το είχα προσπεράσει σαν ένα ακόμα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας που καταβρόχθισα σε μια νύχτα. Η δομή του μοιάζει πολύ με την κλασική  τέτοιων ιστοριών, απλή, κατανοητή με χαρακτήρες που φτιάχτηκαν για να οδηγούν την πλοκή, μερικές φορές εντελώς σκιώδεις και σχηματικούς. Χαίρομαι λοιπόν που διάβασα το βιβλίο στο ύψος της βιβλιοφιλικής μου μανίας, γιατί τώρα για μένα έχει διαφορετικό ειδικό βάρος.

Σε ένα όχι τόσο μακρινό μέλλον, οι άνθρωποι περνούν τη μέρα τους κυριολεκτικά κλεισμένοι στους τέσσερεις τοίχους, αφού οι τοίχοι είναι γιγάντιες οθόνες όπου παίζεται η «οικογένεια», που σου μιλά με το όνομά σου και σε κάνει «ευτυχισμένο». Οι πυροσβέστες έχουν αλλάξει δουλειά, καίνε βιβλία αντί να σώζουν σπίτια, και τα καίνε μαζί με το σπίτι που τα στεγάζει, κάποιες φορές μαζί και με τον ιδιοκτήτη τους. Ένας πυροσβέστης, θα διαβάσει κάποια από τα «αποκαΐδια» του και θα αλλάξει.

Ο τρόπος που τελικά σώζονται τα βιβλία είναι συγκινητικός, αν και τούτη δεν είναι φυσικά μια ολοκληρωμένη δυστοπία, δεν είναι δηλαδή ένα λογοτεχνικό κείμενο του ύψους του «Brave new world» του Huxley, ούτε καν ένα εμπνευσμένο μπεστ σέλερ σαν το «1984» του Orwell. Έχει τη φόρμα ενός βιβλιοφιλικού βιβλίου επιστημονικής φαντασίας. Τόσο απλά.

Υ.Γ. Φαρενάιτ 451 είναι η θερμοκρασία στην οποία το χαρτί πιάνει φωτιά και καίγεται
           


«Fahrenheit 451», Ray Bradbury, Harper Voyager 2008, first published in Gr. Britain in 1954


16 σχόλια:

  1. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία, σίγουρα δεν φτάνει το ύψος των δύο αριστουργημάτων που ανέφερες αλλά είναι πολύ καλό...

    Όταν διάβασα πρώτη φορά για τη Ζωντανή Βιβλιοθήκη σκέφτηκα πόσο προφητικός ήταν ο κύριος Bradbury...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Snowball, τί εξαιρετική ανακάλυψη είναι αυτή; Όντως προφητικός ο Bradbury, και για αυτό και για πολλά άλλα, αν αναλογιστεί κανείς πως το βιβλίο γράφτηκε τη δεκαετία του 50.....

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος12/3/12, 2:48 μ.μ.

    Οι δυο τελευταίες φράσεις σας το κατατάσσουν
    ακριβώς εκεί που ανήκει:
    στα βιβλία που αγαπάνε τα βιβλία.

    Δείτε, αν θέλετε, και την ταινία του Τρυφώ:

    http://youtu.be/ZriW3CPU9G4

    Υ.Γ. Υπολογίζω στα (καλά) αγγλικά σας.


    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την ταινία του Τρυφώ την έχω στα προσεχώς....

      Διαγραφή
    2. Ὑπάρχει καὶ μὲ ἑλληνικοὺς ὑπότιτλους.

      Διαγραφή
  3. Περιμένω να βγει από την Άγρα και θα το ξεκοκαλίσω...
    Προς το παρόν,δέξου μια σχετική ρήση του Maurice Blanchot: "Η καύση ενός βιβλίου και η συγγραφή του είναι οι δύο πράξεις ανάμεσα στις οποίες ο πολιτισμός εγγράφει τις αντίθετες ταλαντώσεις του"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον είναι πολύ λόγια η φράση που επέλεξες Johnny για το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά σε τελική ανάλυση είναι αληθινή. Ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε, τέλως πάντων.

      Διαγραφή
  4. Μια φορά το διάβασα και μπήκα στην παρέα των ανθρώπων που περπατούσαν στο δάσος επαναλαμβάνοντας φωναχτά διηγήματα, μυθιστορήματα, ποίηση, και άλλα ώστε να τα ξανατυπώσουν σε χαρτί όταν θα έφευγε ο Τύρανος. Σήμερα το βιβλίο θέλει δέσιμο και πρέπει επι τέλους να το κάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα.Τι ωραία διαβάσματα σκαλίζεις!
    Είχε εκδοθεί και μεταφρασμένο στα ελληνικά,σε χαρτί και στυλ που δεν θέλω να σχολιάσω και δεν ξέρω αν ήταν καλή ή "πλακωμένη" η μετάφραση αλλά κι έτσι η ατμόσφαιρα και το ίδιο το θέμα κτλ κτλ ήταν συναρπαστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τη φοβήθηκα την μετάφραση,είχα ακούσει τα χειρότερα. Μπορεί και να την αδικώ γιατί δεν την ξέρω καθόλου. Ωραία βιβλία τον τελευταίο καιρό μου προκύπτουν, το ομολογώ....

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος2/1/15, 10:57 μ.μ.

      Αν μιλάμε για την ίδια μετάφραση, δεν την αδικείς καθόλου...

      Διαγραφή
  6. Το διάβασα τελικά.Δε με ενθουσίασε όμως.Ίσως περίμενα κι εγώ μια συνεκτική δυστοπία κι απογοητεύτηκα από το αποτέλεσμα.Και πράγματι οι χαρακτήρες είναι σχηματικοί,η πλοκή δυναμική μεν,αλλά δε με συνεπήρε,οι σποραδικές εξάρσεις λυρισμού αχρείαστες,το όλον κατώτερο των προσδοκιών.Ο "μονόλογος" του πυραγού κατά των βιβλίων είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον,αλλά θα μου είχε αρέσει περισσότερο υπό μορφήν δοκιμίου παρά έτσι τοποθετημένος με το στανιό στο διάλειμμα της πλοκής,σαν μια βεβιασμένη εκλογίκευση της καταστροφής των βιβλίων.Και η ταινία του Τριφό καλή ήτανε,αλλά όχι το αριστούργημα που λένε,κατά τη γνώμη μου πάντα.
    Γενικά λοιπόν,το Φάρενάιτ 451 καίει τα βιβλία,αλλά εμένα ίσα που με θέρμανε...Κρίμα.Τώρα θα ξεκινήσω το "Crash" του Τζέημς Μπάλαρντ(σε συνεργατική μετάφραση Μπαμπασάκη και Τριανταφύλλου,παρακαλώ) κι ελπίζω αυτό να μη με απογοητεύσει(η ταινία του Κρόνενμπεργκ πάντως ήταν υπέροχη).

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  7. Μου φαίνεται πως περίμενες πάρα πολλά, είναι γραμμένο από έναν άνθρωπο που έγραφε scifi, και η φόρμα σε αυτό το είδος δεν αφήνει χώρο για πολλούς πειραματισμούς, ούτε για λογοτεχνικές δάφνες. Το θέμα του, για μένα, το κατατάσσει στα βιβλία που θα θυμάμαι και μόνον. Εννοείται την ταινία ακόμα να την δω....

    To "crash" το έχει ο άντρας μου εδώ, το ξεφυλλίζω που και που, αλλά δεν παίρνω απόφαση να το ξεκινήσω. Φοβάμαι και για αυτό πως θα είναι κατώτερο των προσδοκιών μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πάντως ο Μπάλαρντ δήλωσε πως και ο ίδιος προτιμάει την ταινία από το βιβλίο του! Τι γίνεται ρε γαμώτο; Έναν μύθο είχαμε κι εμείς οι βιβλιόφιλοι,ότι το βιβλίο 9 στις 10 φορές είναι καλύτερο απ'την ταινία! Άρχισε κι αυτός να τρίζει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλησπέρα σου.
    Μολις χθές σε έμαθα για πρώτη φορά.
    Ενα μεγάλο μπράβο.
    Πού βρίσκεις τον χρόνο για όλη αυτή την προσπάθειά σου??

    ΑπάντησηΔιαγραφή