Στην αρχή το βιβλίο του Χρήστου
Βακαλόπουλου μου φάνηκε υπερβολικά αυτοαναφορικό, έπειτα άρχισα να βαριέμαι. Η
ιστορία έχει ως εξής, μια παρέα τριών αντρών ζουν στο ίδιο σπίτι, ο Ιάσονας που
έγραψε ένα βιβλίο, ο φευγάτος Άλκης και ο κλασικός πηδήκουλας Νίκος. Μαζί τους ζει
και η Σύλλα, μια γυναίκα που ήρθε για 5 μέρες κι έμεινε 5 χρόνια και εν πολλοίς
τους συντηρεί. Το βιβλίο του Ιάσονα θέλει να το εκδώσει η Ρίλα, που δουλεύει σε
έναν εκδοτικό οίκο, τη «Φράση», υπήρξε αντικείμενο του πόθου και για τα τρία αγόρια
και δεν έχει διαβάσει το χειρόγραφο του Ιάσονα. Όμως αυτός, αν και παγκοσμίως άγνωστος,
αρνείται σθεναρά να της το πάει.
Το βιβλίο είναι
γεμάτο μακροσκελείς διαλόγους που δεν καταλήγουν πουθενά, αναφορές στην κουλτούρα
του 80, και η ιστορία του συγγραφέα Ιάσονα που αρνείται να του κάνουν το βιβλίο
του μπεστ σέλλερ, χωρίς πουθενά να δικαιολογείται φυσικά ότι θα γίνει τέτοιο, κάπως
ανιαρή. Μου πήρε ένα πενταήμερο να το τελειώσω και κυριολεκτικά το βαρυγκώμησα.
«Υπόθεση μπεστ-σέλλερ»,
Χρήστος Βακαλόπουλος, εκδ. Εστία, 1993, σελ 191
Γιατί δεν το παράτησες αφού σε "ζόρισε"?
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Και μόνο από την υπόθεση νιώθω να δικαιώνομαι για την καχυποψία που έχω πολλές φορές απέναντι στην νέα ελληνική λογοτεχνία...
Καλημέρα!Α,δεν πειράζει καλή μου!Είναι φαίνεται η περίοδος που διαβάζουμε και τα ντεμί!! ;) Καλό κάνουν και αυτά.Εγώ προσωπικά βρίσκω μία χρίση τους.Σε κάνουν να καταλαβαίνεις πότε κάτι είναι καλό και πότε όχι!!Καλή συνέχεια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα αφήσει ένα σχόλιο αλλά χάθηκε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος πάντων, μπορώ να διαβάσω μέχρι τέλους ένα κακό βιβλίο αλλά αν ένα βιβλίο με κάνει να βαρεθώ, να βαρυγκομήσω, το παρατώ αμέσως...
Έτσι ήμουνα κι εγώ, τα παρατούσα αμέσως. Τώρα τελευταία με έχει πιάσει μια μανία, "κι αν το αδικώ", "κι αν έχει φανταστικό τέλος;", τέτοια.... Θα μου περάσει, μάλλον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Συγγνώμη κι από δω που χάθηκαν τα σχόλια σου, νόμιζα πως στα "ανεπιθύμητα" πάνε μόνο εκείνα τα spam με τα κινέζικα και δεν τα κοίταγα ποτέ. Δεν μου έχει ξανατύχει. Δεν σβήνω κανένα σχόλιο ποτέ, ό,τι και να λέει, πόσο μάλλον ανθρώπων που συμπαθώ (και τους χρωστάω και τις διακοπές μου στην Αίγινα, μην ξεχνιόμαστε...)
:)
ΔιαγραφήΚαλημέρα!
Η αλήθεια είναι πως όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια...και είναι κρίμα που σε αυτήν την περίπτωση η αλεπού είστε εσείς κυρία μου...το βιβλίο είναι αριστούργημα.Όπως και να'χει είναι δύσκολο να διαβάζει κανείς Βακαλόπουλο ή και τον κορυφαίο Καστοριάδη κατανοώντας το νόημα των συνειρμών του.Θέλει υπομονή, επιμονή και επανάληψη αγαπητή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, τί συζητάμε, Βακαλόπουλος και Καστοριάδης το ένα και το αυτό. Αλλά εν πάση περιπτώσει περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αγαπητέ(ή) μου.
ΔιαγραφήΝαι!Ακριβώς αυτό τόνισα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλυτερο ελληνικο βιβλιο που εχω διαβασει ειναι το ''υποθεση μπεστ σελλερ'' του Βακαλοπουλου. Ο αειμνηστος κινηματογραφιστης μοιραζεται τις κινηματογραφικες και μουσικες αναφορες του μαζι μας μεσα απο υπεροχες φρασεις. Ενταξει δεν εχει πλοκη οπως τα σημερινα βιβλια, αλλα ειναι γραμμενο το 1980 και δειχνει μια ανεμελια που υπηρχε τοτε και το αισθημα της ομαδικοτητας και της φιλιας. Σχεδον σε καθε σελιδα του εχει τουλαχιστον δυο-τρεις φρασεις που ειναι εξαιρετικες, τις διαβαζω ξανα και ξανα. Μια κρυμμενη ποιητικοτητα που ενωνεται με σκηνες και λογια απλα και καθημερινα. Πολυ ιδιαιτερο βιβλιο ειναι για μενα. Και ο Βακαλοπουλος ηταν εικοσι τεσσαρων ετων οταν το εγραφε. Δεν ξερω, εγω το αγαπω πολυ αυτο το βιβλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή