Βιβλίο
αισθαντικό, γεμάτο κρυφά περάσματα στην ιστορία και την ανθρώπινη φύση είναι «Η
μυστική γραφή» του Σεμπάστιαν Μπάρυ. Πέρασα καλά διαβάζοντας το, αφέθηκα κάποιες
στιγμές να παρασυρθώ από το δράμα του, άλλες να ονειροπολήσω ανοιχτά και ξεδιάντροπα
πάνω από τις σελίδες του.
Η Ροσίν ΜακΝάλτι
είναι μια αιωνόβια τρόφιμος ψυχιατρείου της Ιρλανδίας, που σαν κάποιος να την ξέχασε
εξήντα χρόνια παρατημένη εκεί μέσα και ο γιατρός της ο δόκτωρ Γκρεν ψάχνει για
πρώτη φορά την περίπτωσή της, γιατί η κλινική θα κατεδαφιστεί και πρέπει να
αποφασίσει ποιούς θα αφήσει «ελεύθερους». Η αφήγηση γίνεται μέσα από τις προσωπικές
σημειώσεις του ιατρού, που περιέχουν αρκετή και από την δική του ιστορία, από έγγραφα
που βρίσκει ποντικοφαγωμένα στο φάκελό της, αλλά κι από ένα κείμενο που αρχίζει
να γράφει η ίδια και αφορά τη ζωή της, ως νεαρό κορίτσι σε μια Ιρλανδία όπου μαίνεται
ο εμφύλιος πόλεμος, όμως αυτή τότε δεν τον καταλαβαίνει απόλυτα, ούτε μπορεί να
φανταστεί τι αντίκτυπο θα έχει στη ζωή της.
Ο Σεμπάστιαν
Μπάρυ έχει την ικανότητα να διηγείται καλά, αλλά και να ψυχογραφεί θαυμάσια τους
ήρωες του. Μπλέκεται με την ιστορία της Ιρλανδίας, καταφέρνει χωρίς να πάρει
ανοιχτά θέση να δώσει την διαμάχη Καθολικών-Προτεσταντών, να δείξει πως η δεδομένη
ιστορική κατάσταση μπορεί στην κυριολεξία να διαλύσει ζωές. Το βιβλίο θα το
ξαναδιάβαζα ευχαρίστως, αν και το τέλος μου φάνηκε κάπως μελό και αναμενόμενο. Κι
ο Μπάρυ ίσως να έχει αρχίσει να εδραιώνεται στο μυαλό μου ως μεγάλη φιγούρα της
Βρετανικής (εντάξει βλάσφημο, αλλά δεν έχω ιδέα που να τον κατατάξω) λογοτεχνίας.
«Η μυστική γραφή», Σεμπάστιαν Μπάρυ, μετ. Αύγουστος
Κορτώ, εκδ. Καστανιώτη 2009, σελ. 327
Του Μπάρυ έχω διαβάσει μόνο το "Πολύ πολύ μακριά" και μου άρεσε πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφότου δε είδα και την συνέντευξή του στο "Οι κεραίες της εποχής μας" τον εκτίμησα ακόμα περισσότερο. Θα το βάλω στα υπόψη :)
Κι εμένα μου άρεσε πολύ το μακριά, πολύ μακριά, Την συνέντευξη δεν την έχω υπόψη μου. Θα την ψάξω.
ΔιαγραφήΣυμπτωματικά μόλις χτες τέλειωσα κι εγώ τη "Mυστική γραφή" του Μπάρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα έργα του ο συγγραφέας ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τους ανθρώπους που βρέθηκαν από τη λάθος πλευρά της ιστορίας, όπως η προτεστάντισσα θεία του που μεσοπολεμικά κλείστηκε στο άσυλο Φρενοβλαβών ως νυμφομανής από την καθολική οικογένεια του άνδρα της και του ενέπνευσε τη συγκλονιστική φιγούρα της Ροσίν.
Μια σειρά από γεγονότα καθορίζουν τελικά την τύχη μας.
Καιρό είχα να διαβάσω ένα τόσο ενδιαφέρον βιβλίο για τη μνήμη και την αλήθεια (α+λήθη).
Βρήκα συναρπαστική την υπόθεση σε πολλά επίπεδα, που ο συγγραφέας χειρίστηκε έξοχα.
Ωραία και η μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ.
κ.κ.
Δεν ήξερα πως βασίζεται σε πραγματικό γεγονός, αλλά το ψυχανεμιζόμουν. Είναι ένα βιβλίο που με έκανε να σκεφτώ για τη θνητότητα, τη δική μου, των δικών μου, για ζωές σπαταλημένες, για το πόσο εύκολο είναι να βασιστείς σε αυτό που "είναι τώρα", να ξεχάσεις ή να μην ψάξεις "τί ήταν πριν". Κι ας φαίνεται απίστευτο, είναι η νόρμα κι όχι η εξαίρεση.
ΔιαγραφήO Mπάρυ είναι πολύ μεγάλος συγγραφέας. Διάβασα πριν 3 χρόνια την μυστική γραφή χωρίς να γνωρίζω τίποτα για αυτόν. Έκτοτε το συστήνω σαν ένα απ' τα καλύτερα βιβλία που ξεχώρισαν τα τελευταία χρόνια. Μ αρέσει που ο τρόπος γραφής του ισορροπεί μεταξύ κλασικού και μοντέρνου (κάπως έτσι θα ήθελα να γράφω και εγώ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπα, εγώ ξέρω πως είμαι πολύ πιο απότομη στη γραφή μου, αλλά έχει μια γλυκύτητα ο τρόπος του και ταυτόχρονα μια αψάδα που μου αρέσουν.
ΔιαγραφήΑν καταφέρω εγώ ποτέ να διαβάσω γρήγορα να με φτύσεις!χαχαχαχαχα πάντως χαίρομαι που κάποιος μπορεί!! Για την ώρα ακόμα τον Μουρακάμι διαβάζω στο σπίτι ....χαχαχαχαχα Καλό βράδυ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ροσίν είναι από αγαπημένες ηρωίδες των πιο σύγχρονων μυθιστορημάτων. Συμφωνώ ότι από ένα σημείο και μετά το τέλος γίνεται προβλέψιμο αλλά είναι τόσο όμορφη η περιγραφή που δεν θεωρώ ότι μειονεκτεί τελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ την αγαπώ την Ροσίν.
Διαγραφή