15/10/12

Αυτό το τούβλο, τί να το κάνω;






Σκέφτομαι συχνά αν ο όγκος των βιβλίων με απωθεί ή με εξιτάρει. Έχω περάσει κι από τις δυο φάσεις, παλιότερα όσο μεγαλύτερο ήταν ένα μυθιστόρημα, τόσο μεγαλύτερη η χαρά μου, θα μου κρατούσε περισσότερο. Μετά με έπιασε μια φοβία, μήπως βαρεθώ στη διάρκεια, μήπως χάσω το ρυθμό μου. Το διάβασμα, όπως όλα τα πράγματα, θέλει ρυθμό. Για αυτό σε πολλές φάσεις δε διαβάζω, σα να το ξεχνάω για μια-δυο εβδομάδες κι έπειτα πάλι να χώνομαι στην έξη, να εγκλωβίζομαι από κάποια ιστορία και να καταβροχθίζω και τις επόμενες με την ίδια μανία. Ένα μεγάλο ανιαρό βιβλίο μπορεί να με πετάξει έξω από τη συνήθεια.

Είναι σίγουρα ευκολότερο να παρακολουθήσω μια καλή ταινία, να χαζέψω στην τηλεόραση, να χαζολογήσω στο ίντερνετ, ένα σωρό σειρήνες με φωνάζουν, ένας τεράστιος τόμος που δεν μπορώ να τον πάρω στο κρεβάτι μου-  σχεδόν πάντα διαβάζω ξαπλωμένη- είναι απωθητικός. Με τα χρόνια ανακάλυψα πως δεν με νοιάζει. Σίγουρα θα εξαρτηθεί και από τον όγκο του βιβλίου το αν θα το πιάσω τώρα ή αργότερα, αλλά δεν με επηρεάζει καταλυτικά. Έχω διαβάσει λεπτεπίλεπτα μικρά αριστουργήματα και ανιαρούς ογκόλιθους, τεράστια τούβλα που με κράτησαν ξάγρυπνη και δεν μπορούσα να τα αφήσω από τα χέρια μου και μικρές χαζομάρες που ακόμα κι οι πέντε σελίδες μου φαινόντουσαν αγγαρεία.

Τώρα πια το μόνο βιβλίο που με τρομάζει είναι ο Οδυσσέας. Και δεν έχει να κάνει με το μέγεθός του. Ή μάλλον έχει να κάνει ακριβώς με αυτό. 


21 σχόλια:

  1. Συμφωνώ με όσα γράφεις,αλλά για μένα πια είναι λυμένο το θέμα: θέλω μικρή φόρμα! Δηλαδή,αν ήξερα ότι μπορώ με την ίδια τιμή να πάρω έναν αριστουργηματικό ογκόλιθο και ένα αριστουργηματικό πετραδάκι,θα προτιμούσα το πετραδάκι.Φοβάμαι τον ωκεανό τον λέξεων,πελαγώνω με τους χειμάρρους της αφήγησης και τις ορδές των προσώπων,αντιδρώ σε αυτή την άπληστη διεκδίκηση του χρόνου μου. Πολύ συχνά λοιπόν επιλέγω τις μικρές λίμνες(αρκεί να κρύβουν πτώματα).

    Πάντως έχω την εντύπωση ότι για πολλούς,ασυναίσθητα ίσως,το μεγάλο μέγεθος ταυτίζεται με την μεγάλη αξία.Ίσως να ευθύνεται η κληρονομιά των κλασικών "τούβλων" και η πιεστική εικόνα που εγκαθιδρύουν στη συνείδησή μας.Ίσως να είναι ζήτημα τιμής(ακριβό,άρα καλό),μια που το βιβλίο είναι και αυτό προϊόν και απευθύνεται σε καταναλωτές,που λίγο πολύ πάσχουν από τα ίδια αγοραστικά συμπλέγματα,ανεξάρτητα από το αντικείμενο αγοράς.Ίσως είναι καθαρός φετιχισμός,ίσως όλα αυτά ή κάτι άλλο,ποιος ξέρει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Όταν γράφω προτιμώ σαφώς τη μικρή φόρμα, ακόμα και οι "μεγάλες" μου ιστορίες άντε να είναι 200 σελίδες. Όταν διαβάζω δεν έχω κατασταλλάξει ακόμα, μερικοί συγγραφείς χρειάζονται την άπλα τους για να τεντωθούν.

      Όσο για το γνωστό, "όσο πιο μεγάλο, τόσο πιο καλό" που τον τελευταίο καιρό έχει πιάσει και τους ελληνικούς οίκους "ευπωλήτων", μάλλον είναι θέμα νεοπλουτισμού.

      Διαγραφή
  2. ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''15/10/12, 8:16 μ.μ.

    Καλησπέρα Κατερίνα. Πολύ ωραίο μπλογκ (το βρήκα αυτές τις μέρες) και πολύ ενδιαφέρον το κείμενο. Κι εγώ αρθρογραφώ σε ένα μπλογκ (που με φιλοξενεί) -είμαι ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''- και σου στέλνω ένα κείμενο μου που είχα αναρτήσει πριν από έναν μήνα, σχετικό με τα βιβλία:

    http://gekollias.blogspot.gr/2012/09/blog-post_6.html

    Αν θες διάβασε και το χθεσινό μου κείμενο: ''ΣΑΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ...ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ''.

    http://gekollias.blogspot.gr/

    Μπορείς να μου αφήσεις σχόλιο κι αν σε ενδιαφέρει ψηφίζεις. Θα χαρώ να τα πούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πέρα από το περιεχόμενο ή τον υπερβολικό αριθμό λέξεων (που ίσως μας κάνουν να βαρεθούμε κάποιες φορές), νομίζω είναι και πρακτικό το ζήτημα.
    Όταν διαβάζεις στο κρεβάτι (όπως εσύ και πολλοι άλλοι το κάνουμε αυτό) δεν βολεύει καθόλου- θες να χαλαρώσεις λίγο και καταλήγεις να κάνεις "βαρη". Ή ακόμα κι όταν διαβάζεις εκτός οικίας, δεν είναι εύκολο να κουβαλάς μαζί σου κάθε μέρα και ένα βιβλίο 600 πχ λέξεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Εγώ έξω δεν διαβάζω γιατί δεν χρησιμοποιώ σχεδόν καθόλου ΜΜΜ, αλλά η πρόσφατη εμπειρία με το "2666", το "Ενάντια στη μέρα", ακόμα και με το "Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά" μου έδειξε πως περισσότερο υποφέρει το βιβλίο παρά ο αναγνώστης σε κάτι τέτοια. Είναι δύσκολο να διατηρηθεί σε καλή κατάσταση ένα βιβλίο 1200 σελίδων χωρίς σκληρό εξώφυλλο.

      Διαγραφή
  4. Σε γενικές γραμμές δε με φοβίζει το μέγεθος ενός βιβλίου, αλλά αποφεύγω τα μεγάλα βιβλία σε περιόδους που δεν μπορώ να αφοσιωθώ πλήρως στην ανάγνωση τους. Συμφωνώ πάντως για τον Οδυσσέα. Εγώ αυτή μου τη 'φοβία' δεν την έχω αντιμετωπίσει ακόμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι έλληνες εκδότες μόλις τώρα έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι το βαρύ χαρτί που χρησιμοποιούσαν ήταν πολύ ακριβό. Σε πρώτη φάση, λοιπον, αγοράζουν φθηνότερο, με αποτέλεσμα τη μείωση του βάρους (π.χ. Μεταίχμιο).
    Συχνά, επίσης, το πρωτότυπο είναι βιβλίο τσέπης, ενώ στην ελληνική του μετάφραση γίνεται τεράστιο. Αυτό συγκαταλέγεται στα ελληνικά θαύματα.
    Προσωπικά, με απωθούν τα μεγάλα βιβλία, διότι δεν μπορώ να τα μεταφέρω στις μετακινήσεις μου.
    Αν, μάλιστα, σε πάρει ο ύπνος στο κρεβάτι καθώς τα διαβάζεις, πέφτουν στο κεφάλι σου και ξυπνάς έντρομος, με καρούμπαλο!

    Δυστυχώς, το τελευταίο διάστημα έχω διαβάσει πολλά βιβλία των 500 σελίδων, από τα οποία άνετα θα μπορούσες να αφαιρέσεις τις 100, χωρίς να επηρεάζεται το αποτέλεσμα. Ίσα ίσα.
    Οι συγγραφείς έχουν ξεχάσει πως το βιβλίο δίνει χώρο στη φαντασία. Πως δεν χρειάζεται να σου δίνουν όλη τη γκάμα των αισθημάτων και όλη την περιγραφή κάποιου τόπου ή χώρου, για να έχεις πλήρη εικόνα. Δεν είναι κινηματογράφος το βιβλίο. Κάθε αναγνώστης φαντάζεται διαφορετικά ένα μέρος, ανάλογα με τα βιώματά του. Τα συναισθήματα μπορούν να αποδοθούν και μέσα από τον διάλογο, που είναι πιο ζωντανός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Ειδικά στα πιο "εύκολα" βιβλία, στα δίνουν όλα μασημένα. Όσο για την παγκόσμια πρωτοτυπία των ελληνικών οίκων με τις αραιές, τεράστιες γραμματοσειρές, το βαρύ χαρτί και το υβρίδιο ανάμεσα σε paperback και hardcover, νομίζω πως η κρίση θα το κανονίσει κι αυτό.

      Διαγραφή
    2. Μακάρι. Για να μην κοψομεσιαζόμαστε κι εμείς οι βιβλιοφάγοι, που προτιμάμε να διαβάσουμε παρά να φάμε.
      Καλή σου νύχτα.

      Διαγραφή
  6. Έχεις δίκιο για τη συχνή μετατροπή των best-seller paper-back του εξωτερικού σε μεγαλεπίβολα τούβλα στην Ελλάδα...!! Βλέπεις, για να πουλήσει ένα βιβλίο θα πρέπει να είναι αρκούντως ικανοποιητικό στο μάτι (βοηθάει και στο marketing)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος17/10/12, 12:33 π.μ.

      ρε σεις εμένα δεν μου αρέσει που χαλάει η ποιότητα του χαρτιού. να διαβάσεις ένα βιβλίο που σου αρέσει, να θέλεις να το κρατήσεις στη βιβλιοθήκη σου και να είναι εφημεριδόχαρτο? δεν μυρίζει ωραία, ζαρώνουν οι σελίδες και κιτρινίζουν ευκολότερα. (οκ αυτό το θέμα έχει να κάνει με την φετίχ πλευρά της ανάγνωσης)

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος17/10/12, 12:35 π.μ.

      α ναι, και δεν τρίζει το ίδιο ωραία όταν γυρίζεις σελίδα.

      Διαγραφή
    3. Χαχαχα! Έχουν πλάκα οι φετιχιστές! (χωρίς παρεξήγηση, έτσι;)

      Διαγραφή

    4. Ένα δίκιο το έχει ο φίλος φετιχιστής (χωρίς παρεξήγηση, πλάκα κάνω). Τα paperback του πατέρα μου που είναι 40ετίας βρωμάνε και είναι κατακίτρινα. Εγώ τώρα καμία αδυναμία στη μυρωδιά των βιβλίων δεν έχω, αλλά αυτό παραπάει. Πάντως υπάρχει μέση λύση ανάμεσα στο εφημεριδόχαρτο των ξένων κι αυτό το βαρύ, λουξ χαρτί των ελλήνων.

      Διαγραφή
    5. Όλοι οι βιβλιόφιλοι είμαστε λίγο-πολύ φετιχιστές !! Θέλουμε ωραία βιβλία για τη βιβλιοθήκη μας. Αλλά οι εκδοτικοί οίκοι δεν κάνουν τούβλα και εντυπωσιακά τα βιβλία τους για να μας ευχαριστήσουν, αλλά για να τα πουλάνε πιο ακριβά.
      Για σκεφτείτε, ένα best-seller των 500 σελίδων με εμφάνιση όπως την ξέρουμε θα μπορούσε να κοστίζει 10€ όπως το αντίστοιχο paperback μισού μεγέθους και λιγότερου εντυωσιακού εξωφύλλου; Μάλλον όχι. Και σημειωτέον στο εξωτερικό όλα τα εισαγόμενα best-seller σε paperback εκδίδονται.

      Γι'αυτό η λύση θα ήταν να εκδίδονται σε hardback (ακριβά τούβλα) αλλά και paperback (σαφώς φθηνότερα). Όμως αυτό δεν νομίζω να συμφέρει τους οίκους...

      Διαγραφή
  7. Αυτός ο Οδυσσέας, ένα άγχος τρομερό! Συνέχεια τον αναβάλλω για το μέλλον, τύπου "όταν πάρω σύνταξη". Επειδής πλέον δεν το βλέπω να παίρνω και σύνταξη, σχεδόν το έχω πάρει απόφαση ότι δεν θα τον διαβάσω ποτέ. (Μπορεί τουλάχιστον να γυριστεί σε μίνι σειρά, να διασκεδάσω τα ενοχικά μου;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Για μίνι δεν ξέρω, για μάξι κάτι γίνεται. Όλοι τα ίδια ενοχικά έχουμε, πουλάκι μου;

      Διαγραφή
  8. Ανώνυμος17/10/12, 1:18 μ.μ.

    Καλημέρα και από εμένα! Γενικά έχω καταλάβει πως δεν μπορεί κανείς να κάνει αφορισμούς ως προς τα βιβλία.Είναι κάποια πολύ μικρά, τα οποία όμως μπορούν να σου πάρουν μέρες να τα διαβάσεις (με την ολοκληρωτική έννοια της λέξης), υπάρχουν όμως και κάποια που, όσο μεγάλα κι αν είναι, μοιάζουν με περίπατο που δεν θέλεις να τελειώσει...
    Η μικρή φόρμα είναι σίγουρα τέχνη. Βλέπε τον Αουγκούστο Μοντερρόσο,τον συγγραφέα από τη Γουατεμάλα, ο οποίος έγραψε ένα "διήγημα" μίας πρότασης και επτά λέξεων.(http://www.ciudadseva.com/textos/cuentos/esp/monte/dinosau.htm)
    Έχουν γραφεί γι' αυτό διατριβές και διατριβές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  9. Χα, αυτό μάλλον παρά είναι μικρό για μένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Με την εμφανιση των πολλων ιδιωτικων τηλεοπτικων σταθμων στη χωρα μας, νομιζω, οι συγγραφεις αυτων των βιβλιων των 500 και παραπανω σελιδων, γραφουν με την οπτικη τα βιβλια τους να γινουν σειρες. Αλλιως δεν εξηγειται αυτος ο ογκος που οπως σωστα επισημανθηκε παραπανω, με την αφαιρεση 100 ή και διακοσίων σελιδων δεν θα άλλαζε κατι. Επισης με προβληματιζει σε καποια η ελλειψη προοικονομιας με αποτελεσμα καποια σημεια τους να ειναι ουρανοκατεβατα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή