«Κύριε Διοικητά», Romain Slocombe

Βιβλίο λαχταριστό που δεν θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου, το «Κύριε Διοικητά» του Romain Slocombe με έβαλε σε σκέψεις μήπως έχω αδικήσει τα τελευταία χρόνια την Γαλλική λογοτεχνία και θα έπρεπε να ασχοληθώ περισσότερο μαζί της.

Ήρωας του μυθιστορήματος και αφηγητής – μιας και είναι γραμμένο σε μορφή επιστολής- ο Πωλ Ζαν Υσσόν, ένας Γάλλος συγγραφέας, από καλή οικογένεια, μορφωμένος, ήρωας και ανάπηρος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Υσσόν είναι ένας άνθρωπος βαθιά αντισημίτης, οπαδός και υποστηρικτής δημόσια του Πεταίν. Η επιστολή του έχει ως αποδέκτη τον Γερμανό διοικητή και σε αυτόν διηγείται πως γνώρισε την Γερμανίδα νύφη του Ίλσε, πως άρχισε να την ποθεί αβυσσαλέα, πως ανακάλυψε πως είναι Εβραία. Ταυτοχρόνως στήνει όλο το σκηνικό της «κατεχόμενης» Γαλλίας, εξηγεί πως αρκετοί Γάλλοι όχι μονάχα αποδέχτηκαν την κυβέρνηση του Βισί, αλλά την αγκάλιασαν και ενστερνίστηκαν την φασιστική ιδεολογία.

Ο Υσσόν είναι ένας απεχθής χαρακτήρας. Το μεγαλείο του βιβλίου είναι πως αυτός ο αποκρουστικός τύπος, που δεν διστάζει να αποκηρύξει τον γιο του μέσα του για να κυνηγήσει την γυναίκα του, που ποθεί την Ίλσε αλλά σιχαίνεται τα παιδιά της- τα εγγόνια του-  επειδή είναι μισά Εβραιόπουλα, είναι ο κεντρικός χαρακτήρας. Το τέλος, κατά κάποιο τρόπο αναμενόμενο, δίνει την τελική γροθιά στο στομάχι. Γιατί η ανθρώπινη φύση, που στήνει ειδεχθείς πολέμους και κρεματόρια, που μπορεί να μισεί τον διαφορετικό όσο ταυτοχρόνως τον ποθεί, είναι σκοτεινή και άγρια και ξέρει να δικαιολογεί τον εαυτό της.

Συγκλονιστικό και σοκαριστικό, το μυθιστόρημα του Σλοκόμπ καταπιάνεται με ένα γνωστό θέμα και του δίνει άλλη διάσταση. Ο συγγραφέας, πέρα από τα ιστορικά στοιχεία που είναι και πολλά και σημαντικά, ξέρει να σκηνοθετεί τους χαρακτήρες του, πλέκει ένα ερωτικό δράμα με στοιχεία αιμομιξίας που πιθανότατα θα είχε ενδιαφέρον έτσι κι αλλιώς και τελικά μας δωρίζει ένα βιβλίο άξιο να διαβαστεί.

«Κύριε Διοικητά», Romain Slocombe, μετ. Έφη Κορομηλά, εκδ. Πολις, 2014, σελ. 295