«Mexri na gineis gata”, Stella Samiotou Fitzsimons

Το βιβλίο μου το έστειλε ο Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος – που εκτιμώ ιδιαίτερα αν και γνωρίζω μόνο διαδικτυακά- «δώρο» για τα γενέθλια μου. Δεν ήξερε φυσικά πως θα φτάσει δυο μέρες μετά το θάνατο του πατέρα μου. Παρόλο λοιπόν που το διάβασα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, δεν με απογοήτευσε.

Στην αρχή το θέμα μου φάνηκε τετριμμένο, μια γυναίκα που πατάει τα τριάντα, είναι απογοητευμένη από τη δουλειά της, τον άντρα της, το παιδί της κι έχει εραστή τον μικρότερο της μουσικό που μένει στο διπλανό διαμέρισμα, περνά μια φάση αυτογνωσίας γιατί αυτός εξαφανίζεται. Την ιστορία την έχω ξανακούσει σίγουρα. Όμως η συγγραφέας Στέλλα Σαμιώτου Φιτζάιμονς έχει το χάρισμα της αφήγησης, την ικανότητα να μπερδεύει την πραγματική απώλεια με αυτή που συμβαίνει μονάχα εντός μας, και την έμπνευση να μας αφήνει συνέχεια με την απορία αν ο νεαρός εραστής υπάρχει κάπου αλλού εκτός από τη φαντασία της. Μια μικρή διολίσθηση προς το μελό διέκρινα προς το τέλος.

Αυτό όπως καταλαβαίνω είναι το πρώτο μεγαλύτερης έκτασης κείμενό της που εκδίδεται και νομίζω πως αν δεν χαραμίσει το ταλέντο της σε θέματα «γνωστά» και  «χιλιοειπωμένα» θα ήθελα σίγουρα να διαβάσω και το επόμενο.

Υ.Γ. 1. Η αρχική εικόνα του βιβλίου με τους λατινικούς χαρακτήρες στο εξώφυλλο με ξένισε, και η διευκρίνιση στο οπισθόφυλλο πώς επιβάλλονται επειδή η έκδοση έγινε στις Η.Π.Α ήταν η μόνη που με κράτησε να μην το κακοχαρακτηρίσω.  

Υ.Γ.2 Η Στέλλα Σαμιώτου Φιτζάιμονς διατηρεί το "Λογοτεχνικό Μπιστρό της Στέλλας», ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον διαδικτυακό περιοδικό για τα βιβλία.

Υ.Γ. 42 Ο Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος διατηρούσε το αγαπημένο μου Ημερολόγιο Ανάγνωσης, που ακόμα αναπολώ και τώρα το copypastebook

«Mexri na gineis gata”, Stella Samiotou Fitzsimons, 2012, σελ.149