Σύγχρονο Συγχωροχάρτι....

Λοιπόν ο θάνατος για τους Έλληνες ορθόδοξους είναι μια ακριβή ιστορία, πέρα από την τελετή, το φέρετρο, τις μεταφορές, τις θέσεις στο κοιμητήριο, υπάρχουν και οι παπάδες. Δεν ξέρω κανέναν άλλο δημόσιο λειτουργό που να βγάζει τόσα πολλά από φακελάκια, των γιατρών, των εφοριακών και των πολεοδόμων εξαιρουμένων - τώρα που το σκέφτομαι, άστο, ας πούμε απλώς πως είναι δημόσιοι λειτουργοί που παίρνουν το έξτρα κάτι τις τους για κάθε πράξη που θα έπρεπε να τελούν ως ορίζουν τα καθήκοντά τους για τα οποία πληρώνονται από το κράτος. Αλλά τέλως πάντων όλα αυτά τα φακελάκια είναι αυτό που είθισται, θες κηδεία, τόσα η ταρίφα, θες τρισάγιο σου δίνει ο παπάς του νεκροταφείου το κινητό του και κάνεις όσα τραβάει η καρδιά σου με το αζημίωτο φυσικά, θες και μνημόσυνο, ε, κάτι θα δώσεις για τον νεωκόρο. Όμως αυτό που συνέβη χθες ήταν από εξοργιστικό έως αηδιαστικό.

 Πλησίασε τη μητέρα μου που είναι εμφανώς σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση- το να χάνεις το ταίρι σου των τελευταίων σαράντα χρόνων στη συνείδησή μου είναι το μεγαλύτερο πένθος, αξεπέραστο και ίσως και αγιάτρευτο- παπάς οικογενειακός φίλος. «Αν  θέλεις η ψυχή του άντρα σου να πάει στον παράδεισο και να συγχωρεθούν οι αμαρτίες του, τέκνον μου, θα δώσεις τα χρήματα να φτιάξουμε την αγία τράπεζα του ναού στο όνομά του». Ξέρετε πόσο τιμάται το εν λόγω πόνημα; 5.500 ευρώ. Ναι, καλά ακούσατε, για να πάει ο μπαμπάς μου στον παράδεισο πρέπει να δώσουμε πεντέμισι χιλιάρικα. Γιατί φαίνεται πως υπάρχουν και σύγχρονα συγχωροχάρτια, και κάποιοι λειτουργοί του Κυρίου είναι ειδικά εξουσιοδοτημένοι, σαν υπάλληλοι πρωτοκόλλου ένα πράγμα, για να σου βγάλουν το  εισιτήριο. Δεν τον ρώτησα αν θα μας έδινε απόδειξη για τη συγχώρεση, ούτε τον διαολόστειλα, γιατί φυσικά δεν τόλμησε να το κάνει παρουσία μου. Δεν θα τον πετύχω όμως κάπου, οικογενειακός φίλος είναι, διάολε…..