27/11/13

Γράφοντας ένα μπεστ σέλερ



Σήμερα μιλώντας με μια νεαρή κοπέλα που μου δήλωσε πως συγγράφει- εντάξει ελαφρά πιο νεαρή από μένα, εκεί γύρω στα 20- άκουσα για δεύτερη φορά μέσα στον τελευταίο χρόνο την ατάκα : «Τώρα γράφω μια αηδία για μπεστ σέλερ για να μπορώ μετά να γράφω και να εκδίδω ό,τι θέλω». Ε, λοιπόν, η ιδέα, που ακούγεται- και είναι εν πολλοίς- γελοία είχε περάσει και από το δικό μου φτωχό μυαλό κοντά μια δεκαετία πριν. Τι πιο εύκολο για κάποιον που έχει ευχέρεια στον γραπτό λόγο να στήσει μια «τηλεοπτική πλοκή» με προδοσίες, απιστίες, τρίο, κι ένα μωρό που μεγαλώνει με τον λάθος πατέρα. Αμ, δε…

Ανακάλυψα δυο βασικά πράγματα. Το πρώτο είναι πως αν δεν διαβάζεις βιβλία αυτού του τύπου δυσκολεύεσαι να τα μιμηθείς. Και δεύτερον, πως όσο κι αν προσπαθεί κανείς η πραγματική φύση του γράφοντος ξεχειλίζει. Από κείνη την «έμπνευση» προέκυψε το προηγούμενο μου μυθιστόρημα που παραμένει ανέκδοτο κι όσοι το έχουν διαβάσει μπορούν να διαβεβαιώσουν πως δεν θα είχε ποτέ καμία τύχη στον κόσμο των ευπώλητων∙ πολύ σύντομα εγκατέλειψα την πεπατημένη κι άρχισα να γράφω ελεύθερα.

Είναι δύσκολο να κοροϊδέψεις τον αναγνώστη, ακόμα και τον πιο απαίδευτο. Οι κυρίες που γράφουν τις ροζ σούπες με τα πολλά αποσιωπητικά και θαυμαστικά είναι αναγνώστριες ανάλογων πονημάτων. Διαφορετικά, κάποια στιγμή σου τη βιδώνει, κάνεις την πλοκή μπάχαλο και η διαστροφή του συγγραφέα φανερώνεται.

Το τωρινό βιβλιαράκι μου, που θα εκδοθεί σε λίγο, άρχισε να γράφεται χωρίς αυταπάτες, περιλαμβάνει τις εμμονές μου ατόφιες αν και έχει μια κάπως ακατέργαστη μορφή σε σχέση με τα σημερινά μου κείμενα- η αρχική σύλληψη εξάλλου περιλαμβάνεται σε ένα διήγημα που έγραψα μια δεκαετία πριν. Δεν έχω πια μεγάλες ιδέες πως θα μπορούσα ποτέ να εκδώσω ένα βιβλίο που να πουλήσει 50.000 αντίτυπα κι έπειτα να κάνω ό,τι θέλω. Κι όποτε το ακούω από νεαρά χείλη, χαμογελάω και δεν μιλάω. Ίσως ο μόνος τρόπος για να την βγάλει κανείς από το μυαλό του είναι να σπάσει τα μούτρα του. 


12 σχόλια:

  1. Αχ,αχ.Ευειδής,ευφυής και ικανότατος Έλλην συγγραφεύς,σε σχετική ερώτηση που του έκανε η διαβόητη Χρυσάνθη Π.-μέλος της ονομαστής λέσχης ανάγνωσης Degas-γιατί δεν γράφει,με ψευδώνυμο βεβαίως βεβαίως,ένα κοινωνικο-αισθηματικό μπεστ σέλερ τάκα τάκα,ώστε να πλουτίσει και μετά να γράφει τα δικά του,τα ωραιότατα,που τα διαβάζει το σοβαρό πλην ολιγάριθμο κοινό-η Χρυσάνθη όπως ήδη καταλάβατε,εσείς κι εμείς και δυο τρεις ακόμα -έτσι του είπε η προβοκατόρισσα και θέλαμε οι υπόλοιποι να κρυφτούμε κάτω από κανα τραπέζι-έλαβε την ίδια απάντηση που η Κατερίνα εδώ τόσο μα τόσο σοφά συμπυκνώνει : αμ΄ δε...όσο κι αν προσπαθεί κανείς η πραγματική φύση του γράφοντος ξεχειλίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορώ να φανταστώ και ποιός είναι ο ευφυής, ευειδής κτλ συγγραφέας...

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος28/11/13, 10:40 π.μ.

    Είχες θετική απάντηση από εκδοτικό και δεν είπες τίποτα; Συγχαρητήρια, θα αναμένουμε!

    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αχαχααχαααα λόγω ηλικίας της δεν την παρεξηγώ, αν και το τεκμήριο νεότητας κανονικά δεν ισχύει...
    αλλά, εδώ θα μου πεις "συγγραφείς" έχουν γίνει τόσοι και τόσοι, "συγγραφέας" δηλώνει κ η Χρυσηίδα και ο Τατσό, στην κοπελίτσα θα κολλήσουμε τώρα...
    πάντως άμα γράφει "ένα μπεστ σέλερ" πες της να μου φτιάξει και μένα δύο, απ' όλα και να τα τυλίξει για το σπίτι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος28/11/13, 2:16 μ.μ.

    Η πραγματικη φυση του συγγραφέα ξεχειλίζει, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που εχουν διαπρέψει σε όλα τα είδη. Τουλάχιστον στο εξωτερικό όπου η συγγραφή θεωρείται επάγγελμα και υπάρχουν κανονικά μαθήματα creative writing. Μεγάλωσα στην Βοστώνη και εκεί γνώρισα κάποια που είχε γνωρίσει τον Philip Roth. Λέει ότι της είπε ότι έγραψε το πρώτο του βιβλίο με την ελπίδα να είναι εμπορικό ώστε να μπορέσει μετά να αφοσιωθεί στα πιο ποιοτικά. Βέβαια ήταν άλλες εποχές αλλά έχω την εντύπωση ότι οι άνθρωποι με πραγματικό ταλέντο ξεχειλίζουν σε κάθε είδος. Και καμιά φορά το να βγείς από την comfort zone σου, δημιουργεί ασυνήθιστα αποτελέσματα... και ίσως αυτό να κάνει ένα βιβλίο ξεχωριστό. Όπως και να έχει καλό είναι ο καθένας να γράφει όπως του βγαίνει, αν πας για τα λεφτά γράψε ευπώλητο. Όχι εδώ, έξω. Αλλά αν πας για την τέχνη, τότε ο Θεός μαζί σου :) Και μία ερώτηση. Γιατί δεν προσπαθούν περισσότεροι Έλληνες στο εξωτερικό?Εδώ λεφτά δεν βγαίνουν. Και αναγνώριση δεν υπάρχει. Οπότε τι θα κερδίσουν οι συγγραφείς πέρα από την προσωπική ικανοποίηση ότι έγραψαν κάτι?
    Μάνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η απάντηση είναι απλή : η ελληνική γλώσσα. Κακά τα ψέματα, όσο καλά κι αν μιλάς και γράφεις σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική σου δεν μπορείς να γράψεις αντίστοιχης ποιότητας λογοτεχνία. Και στο λέω εγώ που γράφω διηγήματα στα αγγλικά. Αλλά ως εκεί.

      Διαγραφή
  5. Αν περισσεύει κανένα μπεστ σέλερ και για μένα, καλοδεχούμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Best seller - Worst writer (ή έστω Bad reader, για να μην ρίχνουμε όλο το φταίξιμο στους συγγραφείς)!
    Μια σχέση διαχρονική και ευημερούσα, με λίγες, ελάχιστες εξαιρέσεις, μόνο και μόνο για να μπορεί να επιβεβαιώνεται ο κανόνας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για να επιβεβαιώνεται ο κανόνας και να γκρινιάζουμε στα Νόμπελ :P

      Διαγραφή