Ο Γιάννης Ευσταθιάδης έχει δαμάσει την μικρή φόρμα. "14 διηγήματα με άξονες τον έρωτα, τη μοναξιά, τον χρόνο και τον θάνατο" λέει στο οπισθόφυλλο, αλλά τα διηγήματά του είναι κάτι διαφορετικό από αυτό. Ο κεντρικός άξονας είναι ο άνθρωπος.
Ναι, έχουν ερωτικά, και σεξουαλικά, και δολοφονικά κίνητρα οι ήρωες του Ευθαστιάδη, πάνω από όλα όμως είναι έτσι φτιαγμένοι για να μας μιλήσουν για την ζωή. Κάποια από τα διηγήματα έχουν την κλασική δομή που μου αρέσει, την ξαφνική ανατροπή στην ιστορία που δίνει άλλο φως στα πράγματα με την τελευταία φράση. Άλλα μοιάζουν πιο στοχαστικά. Νομίζω πως σε τούτη την συλλογή πέτυχαν τα πρώτα. Κορυφαίο το «H Οδοντόβουρτσα», από κοντά τα «Ο βελονισμός» και το «Rewind» και «Το μαύρο φόρεμα».
Είναι πυκνή η γραφή του Γιάννη Ευσταθιάδη, βγάζει πίκρα και γλύκα· ξέρεις πως τα γράφει κάποιος με προσωπική πείρα στη ζωή και στη ματαίωση. Γιατί τι άλλο θα μπορούσε ποτέ να πει μια γυναίκα που ο άντρας της της εκμυστηρεύεται πως χρόνια έχει ερωτική σχέση με την αδελφή της, πως δεν την θέλησε ποτέ, παρά:
«Ντίνο, δύστυχε Ντίνο, ισόβιες ερωτιδέα και αδέξιε κομπορρήμονα, για πες μου… Αφού ήσουν τόσο ευτυχισμένος –όπως περιγράφεις- μ’ αυτή την σχέση, γιατί προχθές το πρωί αυτοκτόνησες;»
«Μαύρο εκλεκτό», Γιάννης Ευσταθιάδης, εκδ. Μελάνι, 2015, σελ. 108
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου