Αυτό που
εντυπωσιάζει στον «Γάτο» του Ζωρζ Σιμενόν είναι η απλότητα της φόρμας, η απογύμνωση
της ιστορίας από καθετί περιττό, η καθαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι
δυο κεντρικοί χαρακτήρες. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η ιστορία να ξεπηδά με όλη
της τη δύναμη, να σε σπρώχνει να καταλάβεις την ιδιότυπη ικανότητα του
ανθρώπινου είδους για ρουτίνα, δυστυχία και ευτυχία.
Δυο
εξηντάρηδες, ένας συνταξιούχος, χήρος εργοδηγός και μια χήρα, πάλαι ποτέ κόρη
βιομηχάνου μπισκοτοποιίας παντρεύονται, σχεδόν χωρίς καλά να ξέρουν ο ένας τον
άλλον. Η συμβίωση τους, δύσκολη από την αρχή, γίνεται αφόρητη όταν ο ένας
υποπτεύεται τον άλλο πως σκότωσε το αγαπημένο του κατοικίδιο, ένα γάτο και έναν
παπαγάλο. Παύουν να μιλούν μεταξύ τους, επικοινωνούν μόνον με κακόβουλα
σημειώματα, κάθε πρωί ακολουθούν ο ένας τον άλλο στα μαγαζιά, ψωνίζουν χώρια,
καθαρίζουν χώρια, τρώνε χώρια, αλλά κατασκοπεύουν ο ένας τον άλλο ακατάπαυστα,
ζουν παράλληλα μέσα στο ίδιο σπίτι. Κι όμως αυτό είναι η ζωή τους και δεν θέλουν
να αλλάξει.
Χαίρομαι
πολύ που διάβασα αυτό το καλαίσθητο μικρό βιβλιαράκι, είναι ένας θρίαμβος
εμβάθυνσης, με μικρές ανεπαίσθητες λεπτομέρειες, εν ολίγοις ένα
κομψοτέχνημα.
Καλημέρα Κατερίνα, καλή χρονιά! :-) Ο Ζωρζ Σιμενόν είναι από τους αγαπημένους μου. Χαίρομαι που οι εκδόσεις Άγρα βγάζουν πολύ συχνά βιβλία του. Τον «Γάτο» δεν τον έχω διαβάσει ακόμα, αν και κουνάει διαρκώς τη μαύρη ουρά του πάνω στο κομοδίνο μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι πολύ όμορφο εξώφυλλο;
ΑπάντησηΔιαγραφήNαι, υπέροχο! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήοἱ ἄγρα σὲ προδιαθέτουν νὰ τὰ πάρεις ὅλα. Τοὺς τηλεφωνῶ κάθε 2-3 μῆνες, βγάλατε κἄνα καινούργιο του; Ὄοοοχι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαὶ τοὺς κρατάω μοῦτρα!
Ὁ γάτος ἔχει γυριστεῖ καὶ ταινία, θὰ τὴν βρεῖς σὲ γνωστὰ μέρη.
Ἡ δὲ Μακάρωφ κάνει πολὺ καλὴ δουλειά.
45 ὑπὸ σκιὰν καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔβλεπε τὰ τραῖνα νὰ περνοῦν, λίιιιγο πιὸ καλὰ ἀπὸ τὰ λοιπὰ τὰ ὁποῖα φυσικὰ (ὅλα) εἶναι ὑπέροχα.