Σε γενικές γραμμές δεν απιστώ στα βιβλία μου, όταν αποφασίζω να διαβάσω κάτι το κάνω με αφοσίωση και ως το τέλος. Δυο φορές βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση που είμαι τώρα, να μου αρέσει πολύ το «πιο βαρύ» βιβλίο που διαβάζω αλλά να το παρατάω συστηματικά για άλλα. Την πρώτη φορά ήταν «Το βιβλίο της ανησυχίας», και ….. δεν ανησύχησα γιατί απλά ένα τέτοιο κείμενο απαιτεί την αμέριστη προσοχή κι εγώ χρειάζομαι κάτι για να κοιμάμαι τα βράδια. Άρα διάβαζα το πιο ήπιο βιβλίο λίγο πριν κοιμηθώ και τον Πεσσόα όταν είχα διαύγεια και χρόνο μες στη μέρα.
Δεν μπορώ να πω πως το «Κουτσό» του Κορτάσαρ που διαβάζω τώρα είναι εύκολο, δεν απαιτεί όμως την ίδια συγκέντρωση. Κι όμως έχω ήδη διαβάσει δυο βιβλία ενδιάμεσα στα κεφάλαια του και πάω για τρίτο. Ομολογουμένως, σε ένα βιβλίο που ο ίδιος ο συγγραφέας σε προτρέπει να το διαβάσεις με δυο διαφορετικούς τρόπους, είπε γραμμικά (1,2,3) είτε πηδώντας από κεφάλαιο σε κεφάλαιο ανάλογα με τη δική του σήμανση (από το 9 στο 104, από το 10 στο 65 και ούτω καθ’ εξής) η συνοχή και η συνέχεια είναι ρευστές έννοιες. Παρ’ όλα αυτά δεν θέλω να το παρατήσω, οι ήρωες μου είναι οικείοι, έχουν όρεξη και πλάκα και κυρίως μέχρι στιγμής κάτι να πουν.
Τι βιβλίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασα όλον τον περσινό χειμώνα μαζί του προσπαθώντας να μην του κάνω απιστίες με άλλα.
Δύσκολο βιβλίο, που θέλει όλη σου την προσοχή.
Δεν προχωράει εύκολα αλλά είναι τρομερά ενδιαφέρουσα η γραφή του - και η ιδέα που στηρίχτηκε (χαλαρά) πάνω της.
Το διάβασα με τη σειρά.
Όταν προσπάθησα να ακολουθήσω τη σήμανση του συγγραφέα στη συνέχεια, μου φάνηκε τρομερά χρονοβόρο και κουραστικό.
Οι αντοχές μου με εγκατέλειψαν.
Ίσως να το κάνω κάποια στιγμή σε δεύτερη ανάγνωση.
Οφείλω να ομολογήσω ότι βρήκα μαγικό το σύμπαν του Κορτάσαρ.
Υπάρχουν σκηνές χαραγμένες στη μνήμη μου.
Εάν αυτό δεν είναι (καλή) λογοτεχνία, τότε τι είναι;
κ.κ.
Για μένα το «Κουτσό» είναι ένα βιβλίο μάλλον μαγικό γιατί συνδυάζει μια υψηλή και λεπτεπίλεπτη διάνοια με μια ποιητικότητα αρχέγονη και αθώα, όπως αυτή που διαποτίζει την παιδική ηλικία, τότε που μπορούμε ακόμα να βλέπουμε ξεκάθαρα την ομορφιά που υπάρχει τριγύρω. Είναι «βαρύ» γιατί απαιτεί πράγματι να αφεθείς στον δικό του αργό, διακοπτόμενο ρυθμό, αυτόν ενός σύνθετου, μελαγχολικού κομματιού της τζαζ, γιατί η πλοκή όπως στα περισσότερα σπουδαία μυθιστορήματα είναι επίφαση και γιατί διεκδικεί, όπως μια παθιασμένη, απαιτητική ερωμένη, το μέγιστο του ενδιαφέροντός σου. Γι’ αυτό και πιστεύω πως «απιστώντας» απέναντί του, όπως και σε κάθε άλλο βιβλίο, χάνεις ένα μεγάλο μέρος από την γοητεία του. Το έχω διαβάσει δύο φορές και σας προτείνω τον «ανορθόδοξο» τρόπο, αφού ταιριάζει καλύτερα σ’ ένα «ανορθόδοξο» βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Μιχάλης Αλμπάτης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς έτσι όπως τα λέτε...
Συνυπογράφω.
Απομένει να το ξανα-διαβάσω με τον ανορθόδοξο τρόπο.
Κάποια στιγμή.
κ.κ.
Το άρχισα πριν από μερικά χρόνια και το παράτησα. Τα σχόλιά σας με κάνουν να ξαναδοκιμάσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα μου δίνουν δύναμη να το συνεχίσω.... Αν και φοβούμαι πως τις απιστίες δεν θα τις σταματήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟικείες απιστίες,λοιπόν("οικίες απιστίες" είναι και ο ελληνικός τίτλος της νουβέλας "Intimacy",του Κιουρέισι,btw). Το "Κουτσό" θα το διαβάσω κάποια στιγμή,προς το παρόν διαβάζω κι εγώ Κορτάσαρ(ωραία σύμπτωση),αλλά διηγήματα.Μάλιστα μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κορτάσαρ αυτοπροσδιοριζόταν πρωτίστως ως διηγηματογράφος,αν και τελικά όλη τη δόξα την πήρε το Κουτσό.Πάντως τα διηγήματα μέχρι στιγμής είναι έξοχα,κέρδισαν κι εμένα που είμαι κάθε άλλο παρά λάτρης του "φανταστικού".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι ακόμη.Αυτή η σειρά του Εξάντα,ωραία μεν αισθητικά,αλλά δε σε κουράζει; Έχω ένα σωρό από αυτά τα λευκά βιβλία στα ράφια μου,δε δείχνουν άσχημα,ωστόσο με ενοχλεί αυτή η ομοιομορφία.Τι Κορτάσαρ,τι Μπέρνχαρντ,τι Φλωμπέρ,τι Μαν,τι Ζενέ,ένα και το αυτό.Βέβαια το ίδιο συμβαίνει και με την περίφημη γαλλική σειρά Pleiade,της οποίας "απομίμηση" είναι και η αντίστοιχη του Εξάντα(χμ,όχι και τόσο σωστό εκ μέρους μου αυτό το "είναι",ας πω καλύτερα ότι έτσι μου φαίνεται).Όμως άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας...
Κι εγώ το κάνω ένα... χρόνο τώρα με τον ...Σελίν(ναι,δεν το έχω διαβάσει)..Όταν είδα ότι ήταν το 10/10 σου ντράπηκα
ΑπάντησηΔιαγραφήγια το χάλι μου και αποφάσισα να ξαναπροσπαθήσω .
Κάτι με αποδιώχνει, κάτι με τραβάει σ'αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο και πάει λέγοντας,νιώθω να το μισώ και να το λατρεύω χωρίς καλά καλά να το ξέρω.
Βιβή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον, πρέπει να τελειώσω το Κουτσό.
Δεύτερον, πρέπει να τελειώσεις τον Σελίν.
Πολύ λάσκα μας αφήσαμε.....