10/2/12

Μετά το αριστούργημα, τί διαβάζεις, τί;


            Δεν έχω καταλήξει αν μετά από ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο βιβλίο πρέπει να ακολουθεί ένα ακόμα αριστούργημα ή ένα μέτριο χαζοχαρούμενο. Πάντως αυτό που δεν πρέπει να ακολουθεί είναι ένα απλώς καλό μυθιστόρημα. Ένα σωρό βιβλία έχουν αδικηθεί στη συνείδησή μου γιατί τα διάβασα μετά από κάποιο από τα ιερά τέρατα των λογοτεχνημάτων. Δεν μου αρέσει να διαβάζω αργά, δεν έχω χρόνο, δεν υπογραμμίζω ποτέ ακόμα κι όταν νιώθω την ανάγκη να το κάνω, δεν σημειώνω σε περιθώρια παρά μόνο σε βιβλία ποίησης, δεν σκιάζομαι από τις πολλές σελίδες, δεν αγοράζω βιβλία για τα εξώφυλλά τους- σε γενικές γραμμές. Με λίγα λόγια το φετίχ μου με τα βιβλία περιλαμβάνει μονάχα λόγια τυπωμένα, ούτε εικόνες, ούτε μυρωδιές, ούτε γεύσεις. Σε γενικές γραμμές έτσι λειτουργεί κι η μνήμη μου, σα να μην έχω εικόνες παρά μόνο φράσεις στο μυαλό μου.

            Όμως όλες αυτές οι αποκοιμισμένες αισθήσεις αφυπνίζονται μετά από ένα σημαντικό βιβλίο. Δηλαδή, τώρα με ενοχλεί η ομοιόμορφη μαυρίλα στα εξώφυλλα των βιβλίων. Τυχαίνει να είναι τρία του Καστανιώτη μαζεμένα στο κομοδίνο μου από τη σχετικά νέα παραγωγή και δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω ποιό έχω διαβάσει - τις Μάσκες, ποιό διαβάζω για το readathon- τη Φήμη και ποιό διαβάζω τώρα – το «Εις Γην Χαναάν (γαμώτο χάλασα την έκπληξη). Επίσης νομίζω πως αδίκησα τον Παδούρα που τον διάβασα μετά το «Κουτσό», μου φάνηκε κάπως μονοδιάστατος και απλός μετά από αυτήν την κόλαση συμπιεσμένων νοημάτων.

            Ίσως μετά από ένα τέτοιο βιβλίο πρέπει μόνον η σιωπή κι η αγρανάπαυση για λίγο καιρό. Ή η χαρούμενη αύρα ενός βιβλίου διασκέδασης, μια επιστημονική φαντασία, ένα bestseller αστυνομικό, κάτι γρήγορο, απλό και εύπεπτο, σαν ένα κομματάκι γλυκό μετά από ένα καλό γεύμα.  

7 σχόλια:

  1. Συμφωνώ απόλυτα! Βιβλιανάπαυση και μετά ένα καλό αστυνομικό. Κάτι σε Σιμενόν, ίσως...
    Ωστόσο, από αριστουργήματα λογοτεχνίας άλλο τίποτα! Υπάρχουν αρκετά. Ένα μικρό διάλειμμα και μετά ξανά... Έχω πάρει πια απόφαση να μην περιμένω άλλο για να διαβάσω αυτά τα περίφημα... αριστουργήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτά τα... περίφημα, που όλοι λένε για αυτά, αλλά κανείς δεν τα διαβάζει.Κι εγώ την πήρα αυτήν την απόφαση και σιγά σιγά και μεθοδικά γεμίζω τα κενά μου. Αξίζει τον κόπο, αν μη τι άλλο. Μέχρι που οι αναρτήσεις σου ναυτίλε με ιντριγκάρουν να ξαναπιάσω τον Οδυσσέα. Ο Σιμενόν πάντως νομίζω είναι εξαιρετική ιδέα για...μετά, ούτε μπουχτίζεις, ούτε λες "μα τι...χαζομάρα" διαβάζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος10/2/12, 3:53 μ.μ.

    Γιατί δεν διαβάζετε το "Φαρενάιτ 451" του Μπράντμπερι;
    (Το οποίο, σημειωτέον, έχει γυριστεί ταινία από τον (Φρανσουά Τρυφώ...)

    Μαζί με το "1984" του Όργουελ και τον "Θαυμαστό νέο κόσμο" του Χάξλεϊ αποτελούν μια άτυπη τριλογία για μια κοινωνία, όπου τα βιβλία είναι απαγορευμένα.


    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Προσωπικά περιμένω να το κυκλοφορήσει η Άγρα, που το έχει αναγγείλει. Οι προηγούμενες εκδόσεις μου φαίνονται άθλιες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι τόσο πολλά τα καλά βιβλία που δε μας φτάνει ο χρόνος. Εγώ προσωπικά διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα καλά βιβλία είτε ολόκληρα είτε αποσπασματικά.Καλό διάβασμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το Φαρεναίτ 451 είναι στα προσεχώς. Εξάλλου οι δυστοπίες με ιντριγκάριζαν πάντα. Το να βάζουμε πάντως στο ίδιο τσουβάλι το 1984 και τον Θαυμαστό καινούργιο κόσμο μου φαίνεται κάπως περίεργο. Ο Όργουελ και ο Χάξλευ είχαν τελειώς διαφορετικές και πολιτικές και λογοτεχνικές καταβολές.

    Ναυτίλε, η ενημέρωσή σου πάντα με ενθουσιάζει. Δεν έχω ούτε το κουράγιο, ούτε τη μεθοδικότητα να ξέρω τίποτα, ούτε να ψάξω τίποτα. Ερασιτέχνης....

    Τα καλά βιβλία αναπαύονται μέσα μας. Σπάνια ξαναδιαβάζω, είναι τόσα αυτά που θέλω να διαβάσω που δεν γίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγώ υποκύπτω σε μία μικρή στενοχώρια μετά το αριστούργημα (κατ' εμέ αριστούργημα)..κάνω και δύο εβδομάδες να πιάσω βιβλίο...και εννοείται ότι ποτέ το επόμενο δεν είναι επίσης αριστούργημα (ακόμα και να είναι το δόλιο)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή