15/11/13

"Ο Αγγελοπλάστης", Stefan Brijs




Πιθανότατα δεν θα αγόραζα τον «Aγγελοπλάστη» αν δεν ήταν σε προσφορά. Ομολογώ πως τον βέλγο Στέφαν Μπράις δεν τον είχα ξανακούσει, και γι’ αυτό άλλωστε έμεινε τόσον καιρό στο ράφι με τα αδιάβαστα- από το προηγούμενο παζάρι. Κακώς. Το μυθιστόρημα είναι ευκολοδιάβαστο, το θέμα του ενδιαφέρον και η ικανότητα του συγγραφέα να διερευνά την ανθρώπινη ψυχή στις πιο δύσκολες από τις εκφάνσεις της αξιοθαύμαστη.

Κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος ο γιατρός Βίκτορ Χόπε που γυρνά στο χωριό του, το Βολχάιμ, στα σύνορα ανάμεσα στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γερμανία, δίπλα στο λεγόμενο τριεθνές. Μαζί του φέρνει και τους τρεις γιούς του, μωράκια τρίδυμα ομοζυγωτικά που μοιάζουν εκπληκτικά σε κείνον όταν ήτανε μικρός, με βασικό τους χαρακτηριστικό το λαγώχειλο που είχε κι αυτός.

Η συμπεριφορά του γιατρού ξενίζει τους κατοίκους του χωριού που έχουν να τον δουν είκοσι χρόνια. Ο Χερ ντόκτορ δεν δείχνει να μπορεί να κατανοήσει ένα αστείο, δυσκολεύεται να φτιάξει σχέσεις με τους ανθρώπους, κρατά τα παιδιά έγκλειστα στο σπίτι. Εμπιστεύεται μόνο μια Γερμανίδα συνταξιούχο δασκάλα που αναλαμβάνει να τα μεγαλώσει.

Σιγά σιγά το μυστικό του γιατρού ξετυλίγεται, μαζί με το παρελθόν του κι αρχίζουν να θίγονται πράγματα πολύ σοβαρά, όπως ο αυτισμός, η κλωνοποίηση, η βιοηθική, η αγάπη των γονιών προς τα παιδιά, η τεκνοποίηση των ομόφυλων ζευγαριών, η ζωή στην επαρχία με όλα τα προβλήματα της κλειστής κοινωνίας, ο τρόπος που οι επίσημοι λειτουργοί της θρησκείας στρεβλώνουν την έννοιά της.

Σε κάποια μέρη η αφήγηση κάνει κοιλιά. Όμως, τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται είναι προβοκατόρικα κι έτσι κρατά την προσοχή. Δεν πρόκειται φυσικά για κανένα αριστούργημα, αλλά μερικές φορές αρκεί μια καλογραμμένη ιστορία για να κορέσει την αναγνωστική πείνα.   

"Ο Αγγελοπλάστης", Στέφαν Μπράις, μετ. Ινώ Βαν Ντάικ-Μπαλτά, εκδ. Καστανιώτη,2007, σελ.443


4 σχόλια:

  1. Ανώνυμος19/11/13, 4:11 μ.μ.

    το αγορασα για τον ιδιο ακριβως λογο (προσφορα!)...Το ξεκινησα χθες και με εκπληξη διαπιστωνω οτι προκειται για ενα θεματικα ενδιαφερον αναγνωσμα, καλογραμμενο και με προσεγμενη επιμελεια (για τη μεταφραση δεν μπορω να εχω αποψη γιατι δε γνωριζω φλαμανδικα). Κυριως -μεχρι στιγμης τουλαχιστον- διαβαζεται ευχαριστα χωρις να κουραζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειδικά οι πρώτες σελίδες φεύγουν νερό, στη μέση κάνει κοιλιά κι έπειτα ξανά η πλοκή επανέρχεται. Είναι ευκολοδιάβαστο γενικά.

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος18/9/15, 5:42 μ.μ.

    Ευκολοδιάβαστο όπως λέτε μεν. Από ένα σημείο και μετά ο συγγραφέας "ξεφεύγει" και ενώ το θέμα είναι ενδιαφέρον τελικά χάνεται στην υπερβολή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνούμε. Άσε που μόλις 2 χρόνια μετά χρειάστηκε να ξαναδιαβάσω την πλοκή για να θυμηθώ περί τίνος πρόκειται.

      Διαγραφή