Μια απλή ιστορία
είναι αυτή που μας διηγείται ο Μιχάλης Μακρόπουλος στο "Δέντρο του
Ιούδα". Ο Ηλίας χωρίζει από την γυναίκα του και γυρίζει στο χωριό να ζήσει
με την μάνα του. Είναι άνεργος και συχνάζει στο καφενείο. Δεν βρίσκει δουλειά,
δεν τα καταφέρνει να ενσωματωθεί, αλλά κρατά την φιλία του με τον αστυνόμο, τον
Κωτσομεντή. Με την οικογένεια στην Αθήνα δεν έχει ακόμα βρει τον καινούργιο
τρόπο. Είναι καλός άνθρωπος. Τριγυρνά στα γύρω βουνά, ώσπου μια βραδιά δολοφονείται μια κοπέλα. Εκείνο τη νύχτα γυρνώντας με το αμάξι από το διπλανό χωριό είχε δει
το τομάρι της περιοχής, τον Γιανογκάση, και έναν μικρό παρατρεχάμενο του, τον
Νασιομέτσιο, να μαλώνουν μες στα χιόνια.
Τα ηθικά
διλήμματα του ήρωα και ο τόπος είναι οι βασικοί άξονες. Μέχρι κάποιο σημείο το
βιβλίο μοιάζει σαν οδοιπορικό, η κάθε ζυγισμένη λέξη φαίνεται βιωμένη χρόνια
και χρόνια στα ίδια αυτά τα βουνά που περιγράφονται. Οι ντοπιολαλιά, οι συνήθειες,
όλο το κείμενο μυρίζει αλήθεια. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Ηλίας, είναι ένας
άνθρωπος βγαλμένος λες από άλλη εποχή, με τον δικό του κώδικα αξιών, τις
παραξενιές και τις ιδιοτροπίες του.
"Περιπλανήθηκε στην αγορά των Ιωαννίνων, όμως δεν ήξερε τι να πάρει, ούτε που να το ψάξει. Κοιτούσε τις βιτρίνες κι έβλεπε μόνο το απορημένο καθρέφτισμά του στα τζάμια. Η ερημιά του Πωγωνίου είχε προφτάσει να εισδύσει μέσα του, να τον διαποτίσει ως τα κατάβαθά του. Είχε βρει τον εαυτό του στον τόπο του, άνθρωπος και τοπίο είχαν γίνει ένα, οι δρύες και οι πλάτανοι, όπως έπλεκαν τα γυμνά κλαριά τους, ήταν για τον Ηλία οι φλέβες του πλεγμένες μπρος στον ουρανό της ψυχής του."
Η γλώσσα του
Μιχάλη Μακρόπουλου είναι εξαιρετική- είναι μάστοράς της εξάλλου, όπως
αποδεικνύουν οι μεταφράσεις του- και το μικρό βιβλιαράκι είναι καλή συντροφιά
για έναν απογευματινό καφέ. Ίσα για να σου αφήσει μια γλύκα και μια πίκρα, κάτι
να χεις να σκέφτεσαι τα βράδια όσο στριφογυρίζεις στο κρεβάτι σου.
"Το δέντρο του Ιούδα", Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Κίχλη, 2014, σελ.115
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου