Μεγάλη φαν των αστυνομικών ιστοριών δεν είμαι, για την ακρίβεια συνήθως τα αποφεύγω. Ξεκίνησα τον «Χορό των λέμινγκς» για να αλλάξω λίγο λογοτεχνικό είδος και να ανανεωθώ. Δεν είναι σίγουρη πως τα κατάφερα, ήταν πάντως μια καλή προσπάθεια.
Τα λέμινγκς είναι ένα έντιμο βιβλίο, με μια μάλλον προβλέψιμη αστυνομική ιστορία κι έναν κλασικό ήρωα για τέτοιου τύπου μυθιστορήματα. Ο Ντάριο είναι ένας ρέμπελος και άχρηστος ιδιωτικός ντετέκτιβ που τελικά συνεργάζεται με έναν καλό αστυνομικό για να λύσουν τα δυο εγκλήματα που τους προκύπτουν από το πουθενά. Τα υψηλά κλιμάκια τους διαμηνύουν να μην ασχοληθούν, αυτοί ατρόμητοι κυνηγοί της αλήθειας συνεχίζουν, ενώ διακινδυνεύουν ολομόναχοι το τομάρι τους.
Γεμάτο από τα κλισέ του είδους- των τηλεοπτικών σειρών, των ταινιών και των βιβλίων- με μια ιστορία τραβηγμένη από τα μαλλιά αλλά ρονταρισμένη σχετικά καλά ως προς τις κορυφώσεις της, το μυθιστόρημα είναι μια ευχάριστη αναγνωστική απόδραση από τα πιο βαριά βιβλία. Αλλά ως εκεί.
Ο Ντάριο είναι ένας τύπος που έχει το γραφείο του στην ψαραγορά, δεν πάει ποτέ σε μια κανονική ώρα κι είναι συνέχεια ρέστος από λεφτά. Η απλή παρακολούθηση μιας μοιχαλίδας συζύγου θα καταλήξει σε υπόθεση φόνου που θα μπλεχτεί με μιαν άλλη και θα καταλήξει σε κάτι πολύ μεγαλύτερο και μαφιόζικο στην Νάπολη. Ταυτοχρόνως ο ήρωας μας θα βρει και τον μεγάλο έρωτα.
Οι γυναίκες είναι όλες θεογκόμενες με ατελείωτα πόδια, οι κακοί είναι προσχηματικοί, οι καλοί βρίσκονται σε οίστρο, δεν πεθαίνουν ποτέ και είναι τα πιο ηθικά πλάσματα της γης- μέσα στην ανηθικότητα της τεμπελιάς, της αφραγκιάς, των ποτών και των τσιγάρων τους. Θα ήταν ψέμα να πω πως δεν βαρέθηκα. Αλλά επίσης θα ήταν κι άδικο να είμαι εγώ κριτής αυτού του βιβλίου γιατί δεν απευθύνεται σε μένα. Είναι γραμμένο για τους αναγνώστες της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Κι εκεί είμαι σίγουρη πως θα βρει πολλούς αποδέκτες.
"Θα ήταν ψέμα να πω πως δεν βαρέθηκα. Αλλά επίσης θα ήταν κι άδικο να είμαι εγώ κριτής αυτού του βιβλίου γιατί δεν απευθύνεται σε μένα. Είναι γραμμένο για τους αναγνώστες της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Κι εκεί είμαι σίγουρη πως θα βρει πολλούς αποδέκτες."
ΑπάντησηΔιαγραφήKατερίνα γιατί δεν τολμάς.Ναι ΕΣΥ είσαι ο κριτής?
Αυτή η ανοχή μας έχει πνίξει στο σκουπιδαριό των εμπόρων και της δηθενιάς.
Πιστεύω αυτό που έχει διατυπωθεί από σπουδαιους συγγραφείς και κριτικούς έναν αιώνα τώρα,ότι αυτά τα προιόντα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΑ και πρέπει να τα πολεμάμε με κάθε τρόπο ακόμη και με τη σιωπή.Γιατί?Πέραν των συγγνωστών συνεπειών για αυτόν που τα τρώει,καταλαμβάνουν θέσεις και με αφανή εμπορική ΒΙΑ διώχνουν ή σκοτώνουν σημαντικούς δημιουργούς και έργα,ιδιαίτερα τους νέους.
Μήπως τότε θα ήταν καλύτερα να γράφετε και να μας ενημερώνετε για τα είδη που είστε φαν; Αλλιώς ποιος ο λόγος να γράψετε μια "σκέψη" για ένα λογοτεχνικό είδος που σας είναι άγνωστο πέραν της προσωπικής σας ικανοποίησης; Είναι σαν να γράφει κάποιος,που δεν είναι φαν, για μια παράσταση της όπερας κριτικάροντας τη μεγάλη διάρκεια των τραγουδιών και τις τσιριχτές φωνές των ερμηνευτών, που παρ όλα αυτά θα αρέσουν πολύ σε όσους παρακολουθούν το συγκεκριμένο είδος. Είναι πιο ειλικρινές κατά την προσωπική μου άποψη να ασχολούμαστε περισσότερο με θέματα που γνωρίζουμε και να μην σπαταλάμε ενέργεια σε άγνωστες για τον καθένα περιοχές. Είναι καλύτερο για όλους μας, ειδικά την περίοδο που διανύουμε. Φιλικά πάντα μιλώντας.
ΑπάντησηΔιαγραφή