4/9/12

Ένας χαρισματικός άνθρωπος




       Σήμερα θα σας πω για τον μπαμπά μου. Ο πατέρας μου ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος, προικισμένος με εξαιρετική μνήμη, καλλιεργημένος, με πραγματική γνώση για την ιστορία, τη μουσική, τα αυτοκίνητα, την ιατρική, τον κινηματογράφο, τη γεωγραφία, τα αγγλικά, τα λατινικά, τα γερμανικά, ένα σωρό άλλες γλώσσες που μιλούσε εμπειρικά. Με λίγα λόγια ήταν ένας άνθρωπος εξαιρετικά ευφυής. Όμως η μεγαλύτερη του αρετή ήταν η ανυπόκριτη αγάπη, αυτή που τον έκανε να είναι 38 χρόνια ερωτευμένος με τη μάνα μου, να μου έχει μεγάλη αδυναμία, να αγαπά το σκιουράκι σα να μην υπήρχε αύριο. Ο πατέρας μου ήξερε να ζει το τώρα, να το ρουφάει, να είναι ευχαριστημένος γιατί το φαγητό ήταν πετυχημένο σήμερα, γιατί τα μαλλιά του στέκονταν σωστά, γιατί πήγε βόλτα, ταξίδι, εκδρομή, ήρθε να δει τον εγγονό του, έκανε μια ωραία κουβέντα με τους φίλους του, μίλησε για κάποιο κομμάτι στην ομάδα κλασικής μουσικής στο facebook.
Ο μπαμπάς μου με τα γυαλάκια του, από την γωνιά του, συχνά χωρίς να το καταλαβαίνουμε, ήταν ο συνδετικός κρίκος όλων μας. Χθες στην κηδεία του έπαθα τρεις απανωτές κρίσεις πανικού, δε μπορούσα να ανασάνω. Υποθέτω πως για καιρό δε θα μπορώ να ανασάνω. Όταν ανασάνω όμως, θα είμαι περήφανη που έφυγε στη θάλασσα, με το μαγιώ του, με μιαν ανάσα, χωρίς άλλα νοσοκομεία, σωληνάκια, εντατικές. Δε γούσταρε στο πιστοποιητικό θανάτου του να γράφει βαριά καρδιακή ανεπάρκεια, δεν ήθελε να γράφει ανακοπή. Μαγκιά του.

     

34 σχόλια:

  1. Καλό ταξίδι, καλή του ανάπαυση.
    Ήσουν τυχερή που τον είχες κοντά σου και έτσι να νιώθεις.
    Καλή δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ioanna karterolioti4/9/12, 12:26 μ.μ.

    Κατερίνα μου, τα λόγια είναι περιττά σε τέτοιες στιγμές..καλό του ταξίδι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλό του ταξίδι και κουράγιο σε σας...
    Υπομονή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κι όταν θ ανασάνεις, θα δεις πως με τον καιρό θα ναι στη σκέψη σου περισσότερο παρά ποτέ. Εκ πείρας.... :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος4/9/12, 1:03 μ.μ.

    να τον μνημονεύεις κάθε μέρα γιατί έτσι θα ζει για πάντα (εκ πείρας -πρόσφατης)

    Μόνικα Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τέτοιοι άνθρωποι ζουν πάντα πιο πολύ και πιο δυνατά στην μνήμη εκείνων που τους αγαπούν. Καλό του ταξίδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος4/9/12, 1:27 μ.μ.

    Πόσο τυχερή είσαι που είχες τέτοιο πατέρα.Να είσαι ευγνώμων.Και όταν περάσουν τα δύσκολα,τα πολύ δύσκολα,θα καταλάβεις.Η παρουσία τέτοιων ανθρώπων και η ζωή τους δεν τελειώνει με τον θάνατο.Λία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν ξέρω να λέω τα σωστά λόγια σε τέτοιες καταστάσεις,όμως μου αρέσει να δείχνω στον άλλον την συναισθηματική μου συμπάθεια.Να ζήσετε να τον θυμάστε και να νιώθεις πάντα τυχερή που είχες έναν τέτοιον άνθρωπο για πατέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος4/9/12, 3:43 μ.μ.

    Να 'σαι καλά να τον θυμάσαι πάντα, Κατερίνα. Αν και πιστεύω πως ότι συμβαίνει γύρω μας είναι μια οφθαλμαπάτη, μια αναγκαία οφθαλμαπάτη. Πιστεύω πως το σύμπαν, μαζί του κι εμείς, είναι ένα και μοναδικό κύτταρο, ένα και μοναδικό ον. Έτσι τίποτα δεν χάνεται εκεί μέσα. Απλώς αλλάζει θέση για χάρη του ατελούς τρόπου σκέψης μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σου εύχομαι δύναμη μέσα από την καρδιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θερμά συλληπητήρια Κατερίνα. Να τον θυμάσαι πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δημήτρης Αλεξίου4/9/12, 4:25 μ.μ.

    Να βγουν οι μέρες, να περάσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Υπομονή Κατερίνα.Ο χρόνος θα κάνει σιγά σιγά την δουλειά του κι η αγάπη έχει ήδη κάνει την δική της,να είσαι σίγουρη ότι δεν θα τον ξεχάσεις ποτέ τέτοιο γονιό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θοδωρης Π.4/9/12, 9:31 μ.μ.

    Eιναι τεραστια τυχη το οτι ειχες για πατερα εναν τετοιο ανθρωπο (οπως τον περιγραφεις). Υποθετω οτι ηταν δυνατο στηριγμα στη ζωη σου και σου ασκησε μεγαλη επιρροη. Οι ζωες τετοιων ανθρωπων ειναι βιβλιοθηκες στις οποιες ανατρεχουμε μια ζωη για απαντησεις. Να τον θυμασαι και να προσφερεις και εσυ με τη σειρα σου στηριγμα και θετικη επιρροη σε οσους αγαπας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος4/9/12, 9:31 μ.μ.

    Έχετε και τη συμπάθειά μου μαζί με τα θερμά μου συλλυπητήρια!
    Κουράγιο για να αντέξετε όσα έπονται, κυρίως τη συγκατοίκηση με την απουσία του αγαπημένου προσώπου.
    Οι άνθρωποί μας ζουν στη μνήμη μας.
    Να ζήσετε για να τον θυμάστε!!!

    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Θερμά συλλυπητήρια. Να είσαι καλά να τον θυμάσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Στάθης Γκότσης4/9/12, 10:44 μ.μ.

    Τον γνώρισα μέσα στην ομάδα Κλασσικής Μουσικής πριν ένα περίπου χρόνο. Εντυπωσιάστηκα εξ αρχής από την ευρυμάθειά του, την ευγένειά του, τις καταπληκτικές του εμπειρίες στην μουσική (δεν είχε υπάρξει σημαντικό μουσικό γεγονός που να μην είχε παρευρεθεί και στην Θεσσαλονίκη παλιότερα και στην Αθήνα). Τον περασμένο Μάρτιο δώσαμε ραντεβού στο Μέγαρο μία από τις βραδιές με την Μάρθα Αργκεριχ και γνωριστήκαμε κι από κοντά. Μιλούσαμε μέσω SKYPE και βέβαια μέσα στην Ομάδα Κλασσικής Μουσικής. Όλοι τον αγαπούσαμε, τον σεβόμαστε και τον θαυμάζαμε. Μου μιλούσε με πολύ αγάπη για σένα Κατερίνα και για τον εγγονό του. Να ζήσετε να τον θυμόμαστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σ εσένα Κατερίνα μου που είχες την τύχη να έχεις έναν τέτοιο πατέρα ισχύει απόλυτα η ρήση του Ισοκράτη ...ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟΝ ΜΕΝΤΟΙ ΝΟΜΟΝ ΗΓΟΥ ΤΟΝ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΡΟΠΟΝ !!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. κλειω σεφεριαδου4/9/12, 11:59 μ.μ.

    δυσκολευτηκα να τον πω με το μικρο του ονομα..μεσα μου ηταν ενας ''κυριος''! μου εμαθε πολλα, ακομα και ν' ακουω Μπραμς που απεφευγα,αν κ ειμαι μουσικος..μου γνωρισε συνθετες που αγνοουσα κ παρακινηθηκα να βρω παρτιτουρες τους κ οποτε παιζω αυτο το νυχτερινο του Cesar Cui λεω ειναι δωρο του Σεργιου... Χαρηκα που μιλησες ετσι για τον πατερα σου Κατερινα...το σοκ ειναι μεγαλο ιδιαιτερα οταν χανει κανεις τετοιους ανθρωπους τοσο αξιολογους οσο ο πατερας σου!θα ζει στην καρδια μας...θα μας οδηγει με τον χαρακτηρα του, τον ''τροπο'' του, που ειπε κ η αγλαΐα.. αληθεια, 2 φορες του ζητησα να μου πει -γιατι ξεχνουσα- τι παταμε για τα διαλυτικα, ''για να πω καληνυχτα στην αγλαΐα'', του ελεγα! κ εκεινος με υπομονη μου εξηγουσε...για να αναφωνησει μετα απο αρκετες προσπαθειες μου ''ολε!'' ..ετσι θα τον θυμαμαι...δασκαλο, φιλο, γενναιοδωρο, χαμογελαστο! τον αγαπησαμε και μας λειπει... καλη δυναμη σε ολους σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τον γνώρισα λίγο... Παρόλα αυτά μου λείπει πολύ. Ένας εξαιρετικά ευγενικός και καλλιεργημένος άνθρωπος...ένας πραγματικός ιππότης...Νομίζω ότι θα παραμείνει ο συνδετικός σας κρίκος. Τέτοιοι σπάνιοι άνθρωποι αφήνουν πάντα ένα δυνατό αποτύπωμα. Σαν την πέτρα που πέφτει στο νερό της ζωής και οι ομόκεντροι κύκλοι της παρουσίας της διαρκούν πολύ περισσότερο απο την ίδια.... Καλό του ταξίδι...και σε εσάς δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ανώνυμος5/9/12, 9:25 π.μ.

    Κάποιες φορές οι λέξεις στέκονται μετέωρες. . . και είναι αυτές οι φορές!
    Χωρίς να τον γνωρίζω, χωρίς να σε γνωρίζω ένα κομμάτι μέσα μου σφίχτηκε...
    Συλληπητήρια, θερμά συλληπητήρια!
    Καλή δύναμη και κουράγιο...

    Μια καινούργια αναγνώστρια του blog σου- Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σε ζηλέυω (και στο θάνατο ακόμα) Κατερίνα, που είχες τέτοιο μπαμπά...
    Και επειδή σε ζηλεύω, καταλαβαίνω πώς (πρέπει να) είναι και σου εύχομαι να καταφέρεις κάποια στιγμή να βάλεις αυτή την απώλεια στη θέση που πρέπει να μπει, κάπου όπου δε θα πονάει πια αλλά θα γλυκαίνει και θα σας ευεργετεί

    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ανώνυμος5/9/12, 10:52 π.μ.

    Κατερίνα μου, επίτρεψε μου να σου πω κι εγώ δύο λόγια..Σε διαβάζω εδώ και πολύ καιρό και μπορώ να πω ότι και την ευφυία και την μαγκιά του μπαμπά σου έχεις πάρει.. συνεπώς να ξέρεις ότι ο μπαμπάς θα είναι χαρούμενος και θα καμαρώνει που τα κατάφερε μαζί σου. Με το καιρό ο πόνος της απώλειας του θα καταλαγιάσει και θα μάθεις να ζεις μ΄αυτόν (όπως όλοι μας άλλωστε). Ο μπαμπάς σου είχε αρκετά κοινά με το δικό μου μπαμπά ("έφυγε" πριν 12 χρόνια μαζί με την μαμά μου)..ήταν και οι δύο "κουλτουριάρηδες" και αγαπούσαν την κλασσική μουσική. Την περασμένη Κυριακή ήμουν σε μια παράσταση της Κάρμεν του Μπιζέ μαζί με τον άνδρα μου και η φωνή της υψίφωνου ήταν τόσο εκπληκτική που άρχισαν να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου και τότε σκέφτηκα ότι ο μπαμπάς μου ήταν κάπου εκεί δίπλα μας..και χαμογελούσε λέγοντας στον άνδρα μου: "..και να σκεφτείς ότι η γυναίκα σου με κορόιδευε όταν ήταν μικρούλα κι εγώ δάκρυζα όταν άκουγα κλασσική μουσική.."
    Σου εύχομαι να έχεις δύναμη και κουράγιο Κατερινάκι μου..να είσαι καλά να τον θυμάσαι τον μπαμπά σου και εκείνος θα καμαρώνει που τα κατάφερες και πάλι στα δύσκολα!
    Βίκυ Ιωαννίδη (από Ολλανδία)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. με συγκλόνισε το κείμενό σου Βικύ, με εκφράζει τόσο πολύ...
      να είσαι πάντα καλά...
      είναι τόσο όμορφα και τόσο μα τόσο αληθινά αυτά που γράφεις...

      Διαγραφή
  24. Λυπάμαι πραγματικά. Κουράγιο και υπομονή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ειλικρινά λυπάμαι πολύ... Ποτέ δεν ξέρω τι να πω σε τέτοιες περιπτώσεις... Ο πόνος είναι βαθύς όταν χάνουμε ανθρώπους που αγαπάμε... τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τη συμπαράσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ανώνυμος7/9/12, 8:44 μ.μ.

    του μοιάζεις. άρα τώρα ο ρόλος του περνά σε σένα. Δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Κατερίνα μου λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου. Να είσαι γερή να τον θυμάσαι και να τον μνημονεύεις πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια...να είσαι καλά να τον θυμάσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. δεν υπάρχουν λόγια...η θύμησή του, η ανεξίτηλη θύμησή του σε εσένα και σε όλους που τον κατάλαβαν, θα είναι για πάντα ό,τι καλύτερο...μια μέρα, κάπου ανάμεσα στα κλάματα και σε αυτό το αναπλήρωτο κενό που υπάρχει, είμαι σίγουρος πως θα τον δεις ξανά, θα τον ξανανιώσεις, και εκεί πάνω στον ουρανό θα συνομιλείς με το αστέρι του...εγώ, ό,τι έχω χάσει του συνομιλώ και του απευθύνω το λόγο εκεί πάνω στον έναστρο ουρανό...γιατί τίποτε ωραίο δεν χάνεται πραγματικά, τίποτε Αληθινό δεν πεθαίνει ποτέ, μόνο διάσταση αλλάζει, μόνο ένα αστέρι γίνεται και παρακολουθεί τις μίζερες ζωές μας με χαμόγελο, περιμένοντας και εμάς...
    και το να ΘΥΜΑΣΑΙ συνεχώς κάποιον που αγάπησες, το να τον μνημονεύεις και να τον νιώθεις δίπλα σου, όσο σκληρό και αν είναι, είναι σίγουρα το οξυγόνο του στην άλλη ζωή...
    σκύβω το κεφάλι ευλαβικά στη ζωή που έζησε, και χαίρομαι που έφυγε έτσι χωρίς ταλαιπωρία...
    κουράγιο, τις θερμότερες σκέψεις μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  31. Ειλικρινά, τα λόγια όλων αλλά και το γεγονός πως μπόρεσα να γράψω έστω και δυο λόγια αυτές τις πρώτες μέρες με έχουν βοηθήσει πολύ. Και επειδή ο μπαμπά μου είχε έντονη "διαδικτυακή" ζωή- ακόμα στο προφίλ του άγνωστοι μου άνθρωποι του λένε καλημέρα, καληνύχτα, του αφιερώνουν, τον αγαπούν- διαπιστώνω πως η συμπαράσταση όταν είναι αληθινή φαίνεται. Το ίδιο κι η αγάπη. Δεν έχω δεύτερες σκέψεις για το αν θα τον θυμάμαι, ή αν θα τον αγαπώ ως το τέλος της δικής μου ζωής. Η καθημερινή απώλεια μου είναι αδιανόητη. Μου λείπει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. τα θερμα μου συλληπητηρια.τουλαχιστον εφυγε "γεματος" απο αγαπη και σας αφησε ωραιες αναμνησεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Ανώνυμος19/6/16, 5:17 μ.μ.

    Να είσαι πάντα καλά και να τόν θυμάσαι με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή