"Το βάρος της πεταλούδας", Erri De Luca

Ένα μικρό βιβλιαράκι στο οποίο δεν θα είχα δώσει καμία, μα καμία σημασία είναι "Το βάρος της πεταλούδας" του Erri De Luca, αν δεν μου το είχε δείξει στα ράφια του Booktalks ένας φίλος. Το πήρα περισσότερο από περιέργεια, για να καλμάρω κάπως τον ενθουσιασμό του. Το οπισθόφυλλο δεν έμοιαζε και πολύ σαγηνευτικό: "Ο βασιλιάς των αγριόγιδων έχει κουραστεί. Ανάγκασε για χρόνια το κοπάδι του σε υποταγή κι αυτόν τον Νοέμβρη αναγνωρίζει την παρακμή του-φτάνει η ώρα του διαδόχου. Κι ο άντρας έχει γεράσει. Πέρασε άγρια, μοναχικά χρόνια λαθροκυνηγός στα βουνά· εκείνη τη μέρα του Νοέμβρη ξέρει οτι κοντοζυγώνει το τέρμα. Δυο μοναχικά μέλη από διαφορετικά είδη στην δύση τους. Γεύτηκαν, πειραματιστηκαν και τώρα χάνονται. Πίσω τους το ανοιχτό χνάρι ξανακλείνει".

Δεν κρύβω πως αρχικά χρειάστηκε να ξεπεράσω μια προκατάληψη. Βιβλίο που ηρωοποιεί κατά κάποιον τρόπο κυνηγό, και μάλιστα λαθροκυνηγό, κλωτσάει σε όλα μου τα ένστικτα, όσο ποιητικά κι αν είναι γραμμένο. Ένιωθα απέχθεια. Όμως η τελική γεύση δεν ήταν πικρή. Γιατί το βιβλιαράκι αυτό δεν μιλά στην πραγματικότητα για κυνηγούς και αγριόγιδα αλλά για την εξουσία, την δύναμη και την μοναξιά. Και την αφόρητη αίσθηση πως θα πρέπει να εγκαταλείψεις την δύναμή σου, γιατί πια σε εγκαταλείπει το κορμί σου. Να ξέρεις να παραιτείσαι. 

Σχεδόν ποιητικό, με ρυθμό ραχάτικο, που σε βάζει στιγμές στιγμές να λες φράσεις δυνατά, το μικρό σχετικά διήγημα έχει μια υπνωτιστική επίδραση στον αναγνώστη. Το ακόμα μικρότερο δεύτερο διήγημα του τομιδίου είναι ακόμα πιο ποιητικό. 

Περιμένω το πρώτο σκοτάδι, που σβήνει την σκιά από το απέναντι βράχο. Μόλις φύγει, ξεμυτίζει το πρώτο αστέρι πάνω από τον Φάνες και οι βαθμοί της θαλπωρής κατεβαίνυν κλιμακωτά, χαρούμενοι και σβέλτοι. Αποφασίζω να σηκωθώ, όταν στην μύτη νιώθω να τσούζει το κέντρισμα της εσπέρας. Ο επισκέπτης ενός δέντρου πρέπει να αποσύρεται την ώρα που φεύγουν οι ίσκιοι.

Το βιβλιαράκι το διάβασα αργά, ανάμεσα σε άλλα αναγνώσματα, σπουδαία και σημαντικά. Και θα περίμενε κανείς να χαθεί ανάμεσά τους. Τα κατάφερε όμως και με κέρδισε, τράβηξε την προσοχή μου από την καθημερινότητα και με έβαλε για κάποια ώρα στον μαγικό κλοιό του. 

"Το βάρος της πεταλούδας",  Erri De Luca, μετ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. Κέλευθος, 2015, σελ. 116