Και μετά από την φοβερή παγκόσμια επιτυχία που είχε το Φριχτά εξώφυλλα Part I, είπα να σας δώσω και μερικά συμπληρωματικά:
Ο συνταγματάρχης Λιάπκιν ως Μικρός Πρίγκηπας. Χωρίς την μπέρτα.
Η μαμά μου βούτηξε το βιβλίο λόγω τίτλου και εξωφύλλου. Και μαντέψτε, δεν ήτανε ροζ. Απογοήτευση.
Φαντάζομαι πως ακόμα κι όταν η Μανρό πήρε το Νόμπελ δεν κατάλαβαν πως δεν γράφει Άρλεκιν.
Ε, εδώ βλέπουμε την "Τετράδα"
"Λευκός θόρυβος", ή λευκό εξώφυλλο; Σύγχυ(ι)ση.
Ναι, πρόκειται για το ίδιο βιβλίο.
Μείναν όλα ίδια. Όλα. Όλα;
Και για το τέλος άφησα το καλύτερο, τον αδιαφιλονίκητο νικητή αυτής της σειράς:
Διαφωνώ μόνο στο "Πάρα πολλή ευτυχία": το εξώφυλλο δε μου φαίνεται εξώφυλλο Άρλεκιν - αντιθέτως, η κοπέλα που απεικονίζεται, χαμογελώντας με κλειστά μάτια, σε κάποια παραλία (υποθέτω)ένα καλοκαίρι, "μου κάνει" ένα κλειστό, αύταρκες σύστημα, μού "βγάζει" πληρότητα και χαρά. Κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι η "πάρα πολλή ευτυχία". Και, εντελώς αναπάντεχα, βρήκα ένα από τα επόμενα βιβλία που θα διαβάσω. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟκ, με κάποιο τρόπο η ανάρτηση επιτέλεσε τον σκοπό της. Έστω και ανορθόδοξα. <3
ΔιαγραφήΜα είναι δυνατό να έχει τέτοια αισθητική εξώφυλλο σε βιβλίο της Χούστβεντ; Έχω διαβάσει την εξαιρετική Τυφλόμυγα και το πολύ καλό Μυστικό της Λίλυ Νταλ και ο μοναδικός λόγος που δεν έχω ακόμα διαβάσει το τρίτο της βιβλίο που κυκλοφορεί στα ελληνικά είναι αυτό το -πώς να το περιγράψω- εξώφυλλο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ νομίζω έχουμε να κάνουμε περισσότερο με μπέρδεμα του τάργκετ γκρουπ στο οποίο απευθύνονται οι εκδότες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, τι ακριβώς είναι το τριχωτό μίξερ?
Αναρωτιέμαι και εγώ για το τι είναι το τριχωτό μίξερ.
ΑπάντησηΔιαγραφή