"Το βιβλίο των παράξενων νέων πραγμάτων", Michel Faber

«Το βιβλίο των παράξενων νέων πραγμάτων» μπήκε στην λίστα γιατί πρώτον όλοι με ψέγαν που δεν είχα ακόμα διαβάσει κανέναν Φέιμπερ και δεύτερον γιατί ένας συγγραφέας που κανονικά δεν ασχολείται με το είδος, έγραψε επιστημονική φαντασία. Οι λόγοι που αγάπησα το βιβλίο ήταν τελείως διαφορετικοί από αυτούς που με έκαναν να το ανοίξω. Ο Φέιμπερ στήνει έναν ολόκληρο νέο κόσμο και το κάνει καλά, πολύ καλά. Όμως το φόρτε του δεν είναι αυτό. Είναι η ανάλυση των ανθρώπων, οι χαρακτήρες του, οι ανθρώπινες σχέσεις. O συγγραφέας ξεδιπλώνει μια εξαιρετικά αργή πλοκή, που ώρες ώρες σε αποχαυνώνει, αλλά δεν σε κάνει να βαριέσαι, κι ενώ όλο περιμένεις την έκπληξη, αυτή δεν έρχεται· είναι το βιβλίο αυτό καθ’ αυτό. 

Ο Πίτερ Λι είναι ιεραπόστολος, πρώην ναρκoμανής και άστεγος και νυν ευτυχισμένα παντρεμένος με την Μπέατρις. Μετά από εξονυχιστικούς ελέγχους και συνεντεύξεις κατορθώνει να είναι αυτός που θα επιλεγεί για να διδάξει τον λόγο του Θεού στους εξωγήινους στον μακρινό πλανήτη που μόλις έχουν εποικίσει οι άνθρωποι. Η εταιρία που έχει αναλάβει το εγχείρημα αισθάνεται πως ένας πάστορας είναι απολύτως απαραίτητος. 

Όταν βρίσκεται εκεί ο Πίτερ θα αρχίσει αργά αργά να καταλαβαίνει γιατί ήταν τόσο επιτακτική η ανάγκη για ιεροκήρυκα. Οι εξωγήινοι, πλάσματα που μοιάζουν με τους ανθρώπους με την εξαίρεση του προσώπου, είχαν απαιτήσει κάποιον για να τους διδάξει την Βίβλο, διαφορετικά θα έκοβαν την τροφοδοσία της αποικίας με τρόφιμα. 

Ο Πίτερ που είναι πολύ ερωτευμένος με την γυναίκα του στην αρχή δυσκολεύεται μακριά της, έπειτα όμως τον απασχολεί όλο και περισσότερο η αποστολή του και ξεχνιέται. Ανακαλύπτει δε πως όλοι οι έποικοι είναι προσεκτικά επιλεγμένοι για να μην έχουν δεσμούς στην Γη, ενώ στην αποικία δεν παρατηρείται κανενός είδους παραβατικότητα, ούτε καν κατανάλωση αλκοόλ. Όσο για σεξ, αυτό το έχουν ξεχάσει- πού και πού κάνουν κανένα σεξουαλικό αστείο κι αυτό είναι όλο. Εν τω μεταξύ, ο Πίτερ καταλαβαίνει από τις επιστολές της Μπία πως στην Γη οι κλιματικές συνθήκες αλλάζουν, υπάρχουν φυσικές καταστροφές που σαρώνουν τα πάντα και τα πράγματα δυσκολεύουν. 

Ο Φέιμπερ κατορθώνει με μαεστρία να γράψει για την θρησκεία και την έννοια του Θεού, χωρίς να κουράσει. Καταπιάνεται με θέματα σημαντικά όπως τα ναρκωτικά, το σεξ, το περιβάλλον. Όμως αυτό που κυρίως τον απασχολεί είναι το «διαφορετικό». Το πώς οι εξωγήινοι- που οι άνθρωποι τους βαφτίσαν Οάσιους αλλά στην πράξη τους φωνάζουν Τέρατα- έχουν δομήσει μια άλλη κοινωνία που μοιάζει και δεν μοιάζει με την δική μας, το πώς κάθε άτομο ξεχωριστά αντιμετωπίζει με άλλο τρόπο αυτό που φαίνεται τόσο αλλότριο και ανοίκειο. 

Και φυσικά το βιβλίο το βιβλίο είναι και μια πρωτότυπη, επιστολική ιστορία αγάπης. Μιας αγάπης που κλυδωνίζεται αλλά δεν χάνεται, που τελικά μπαίνει πάνω από όλα τα άλλα. Γιατί δεν θα γινόταν αλλιώς. Γιατί ο έρωτας, ακόμα κι αν είσαι έτη φωτός μακριά, μπορεί να ξεχνιέται για λίγο, αλλά δεν τελειώνει.

Το αγάπησα το βιβλίο του Φέιμπερ, το είχα αρκετές μέρες στο προσκεφάλι μου, διάβαζα τις κοντά 700 σελίδες του άλλοτε γρήγορα και  κάποτε αργά, ανάλογα την περίσταση. Με έκλεισε στο αρκετές φορές ασφυκτικό σύμπαν του αλλά ταυτόχρονα με νανούρισε με την βαθιά του πίστη στην ανθρώπινη φύση. Θεωρώ πως είναι από τα καλύτερα που διάβασα τούτη την χρονιά. Και πως θα πρέπει να διαβάσω κι άλλα δικά του στο προσεχές μέλλον. 

                                                                                                   Κατερίνα Μαλακατέ

"Το βιβλίο των παράξενων νέων πραγμάτων", Michel Faber, μετ. Χριστιάννα Ελ. Σακελλαροπούλου, εκδ. Λιβάνη, 2015, σελ. 668