29/3/16

Από τα 7 στα 8.



Σήμερα το blog κλείνει τον έβδομο χρόνο λειτουργίας και περπατά στον όγδοο. Το blog φταίει. Το άνοιξα για να μετριάσω λιγάκι την άβυσσο της μοναξιάς μου. Είμαι πολύ κοινωνικός άνθρωπος. Το άνοιξα για να μιλήσω με όμοιους μου. Πάντα μιλούσα με όλους τους άλλους. Αυτό σε γενικές γραμμές το κατάφερα.

Τι άλλο κατάφερα δεν ξέρω. Γιατί τα επτά αυτά χρόνια ήταν σημαντικά για την ζωή μου έτσι κι αλλιώς και θα ήταν κρίμα να χρεώσουμε στον blog όλους τους λογαριασμούς που έκλεισα ή άνοιξα από τα 30 ως τα 37 μου. Ξέρω πως μέσα από το blog αυτοπροσδιορίστηκα χωρίς φόβο. Ξέρω πια πως ήμουν, είμαι- και πιθανότατα θα είμαι- αναγνώστρια. Η σχέση μου με τα βιβλία δεν ξεκινά βέβαια επτά χρόνια πριν· ξεκινά πριν τριάντα. Άργησα να μάθω να διαβάζω και να γράφω, όμως από την δευτέρα δημοτικού και μετά δεν έκανα τίποτε άλλο. Αδιάλειπτα ή σχεδόν.

Είμαι αδηφάγος αναγνώστρια. Περνάω περιόδους που διαβάζω κάθε μέρα κι άλλο βιβλίο. Άλλες πάλι που δεν διαβάζω τίποτα. Γράφω για τα βιβλία που διαβάζω άλλοτε ολόκληρα κατεβατά κι άλλες φορές τρεις αράδες. Δεν είμαι «κριτικός λογοτεχνίας» και ομολογουμένως δεν θα ήθελα να γίνω. Δεν είμαι φιλόλογος. Είμαι φαρμακοποιός. Έκανα μεταπτυχιακό στην χημεία φυσικών προϊόντων. Το ερευνητικό μεταπτυχιακό μου έδωσε την δυνατότητα να χρησιμοποιήσω όλες τις γνώσεις που πήρα μέσα στις βιβλιοθήκες. Πέρα από την δουλειά εργαστηρίου οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να αρθρώσουν δυο κουβέντες, να βρουν βιβλιογραφία, να κάνουν βιβλιογραφική αναφορά. Εγώ μπορούσα και πάντοτε μπορώ. Γιατί μεγάλωσα μέσα σε μια βιβλιοθήκη, γιατί η δική μου καρτέλα στην βιβλιοθήκη του σχολείου ήταν και θα είναι η μεγαλύτερη.

Τα παιδιά στο σπίτι λένε το «βιβλίο της μαμάς», κι ας είναι του μπαμπά. Τα παιδιά μου ζούνε σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία, θεωρούν αυτονόητο πως μες στην μέρα θα διαβάσουμε μια ιστορία, θα δούμε μια ιστορία, θα φτιάξουμε μια ιστορία. Από κει ξεκινούν όλα, από την ιστορία. Πάντα μου άρεσε να φτιάχνω ιστορίες. Κάποιες τις κάνω βιβλία, κάποιες τις έκαναν άλλοι βιβλία για μένα, με τους υπόλοιπες τυραννώ τον εαυτό μου και τους γύρω μου.

Από το blog ξεπήδησαν κι άλλα, η ραδιοφωνική εκπομπή στον www.amagi.gr κάθε Κυριακή, το βιλιοπωλείο-καφέ Booktalks, κληρονομιά και προίκα μιας καινούριας ζωής. Η έκδοση του «Κανείς δεν θέλει να πεθάνει» το 2013 και η επικείμενη έκδοση του «Σχεδίου» τώρα την άνοιξη. Δεν ξέρω αν αυτά θα υπήρχαν ή όχι αν δεν είχα την έμπνευση να ξεκινήσω ένα βιβλιοφιλικό ιστολόγιο ένα βράδυ και να γράψω την πρώτη του ανάρτηση την επόμενη το μεσημέρι. Έκτοτε δεν σταμάτησα ποτέ να ανανεώνω το blog.Τότε στην αρχή το φόντο του ήταν μαύρο, από τον δεύτερο χρόνο όμως και μετά, το φόντο ήταν σχεδόν πάντα άσπρο και μες στα χρόνια δεν άλλαξε πολύ.


                                                                                Κατερίνα Μαλακατέ



29 σχόλια:

  1. Χρόνια πολλά, αγαπητή Κατερίνα. Σε παρακολουθώ από την πρώτη μέρα και σε θαυμάζω για τα όσα δημιούργησες, για το βιβλιοπωλείο, το ραδιοσταθμό, τα παιδιά σου. Σε θαυμάζω που είσαι μια αγωνίστρια της ζωής. Από σένα αντλώ αισιοδοξία κι ας έχω... τα διπλά σου χρόνια. Να 'σαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ, Κίκα μου. Κι εγώ σε χαίρομαι, που γράφεις ακόμα, που κρατας την "αναγνώστρια" ζωντανή. Ε, όχι και διπλά, υπερβολές :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρόνια πολλά. Αναγνώσματα καλά. Βιβλία ποιοτικά.
    Όλες οι ευχές στην μπλόγκερ Κατερίνα
    να γίνουν πράξη σε μια σειρά αναγνωστικών εμπειριών, σε μια σειρά γνώσης και αυτογνωσίας,
    σε μια επιμονή στον διάλογο που ποτέ δεν είναι περιττός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κατερινα να τα 100σει το blog . Καλες αναγνωσεις και πολλες αναρτησεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρόνια πολλά!προβλέπω άλλα 60 τουλάχιστον! και πολλά θερμά συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, τα 60 είναι ένας λογικός αριθμός :)

      Διαγραφή
    2. Κατερίνα, παρατηρώ ότι από τις απίστευτα πολλές αναγνώσεις σου (ζηλεύω) απουσιάζουν κάποια κλασικά αριστουργήματα, όπως η Μαντάμ Μποβαρύ και η Άννα Καρένινα. Ίσως τα είχες διαβάσει πριν αρχίσεις το μπλογκ.
      Επίτρεψέ μου να σου συστήσω ένα πρόσφατο βιβλίο που για μένα υπήρξε έκπληξη, ένα έξοχο ελληνικό: "Οι χυδαίες ορχιδέες" της Έλενας Μαρούτσου, εκδ. Κίχλη. Θα χαρώ να διαβάσω τις εντυπώσεις σου (απ΄ό,τι έχω δει, συμφωνούμε γενικά στις εντυπώσεις). Καλή συνέχεια.

      Διαγραφή
    3. Έχω διαβάσει πολλά κλασικά πριν το μπλογκ για αυτό. Έχω διαβάσει Καρένινα και Μποβαρύ. Αλλα βέβαια είναι κι άλλα τόσα που δεν έχω διαβάσει. Θα τις διαβάσω τις Χυδαίες Ορχιδέες, τις έχω στο πρόγραμμα.

      Διαγραφή
  6. Καλή συνέχεια Κατερίνα. Κρατάω αυτό που λες για τα παιδιά σου: "μες στη μέρα θα διαβάσουμε μια ιστορία, θα δούμε μια ιστορία, θα φτιάξουμε μια ιστορία". Πολύ σπουδαίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολλά, πολλά ακόμα χρόνια θα ευχηθώ.
    Διαβάζοντας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλή συνέχεια στο μπλογκ, στο βιβλοπωλείο, στην εκπομπή και στα βιβλία σου !!
    Και να χαίρεσαι την οικογένειά σου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλή συνέχεια λοιπόν και μέσα και έξω από τις σελίδες των βιβλίων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χρόνια πολλά και στο blog και σένα!Μερικές φορές κάποιες απλοικές φαινομενικά αποφάσεις είναι καταλύτες ζωής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Να τα εκατοστήσει,
    σε χρειαζόμαστε
    για να μη νιώθουμε μόνοι εμείς που ζούμε με διάβασμα σα να 'ταν η ανάσα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ζήτω τα βιβλία! Ζήτω οι βιβλιόφιλοι! Ζήτω τα βιβλιοφιλικά blogs! Ζήτω η έμπνευση!
    Και εις ανώτερα, και εισέτι περισσότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Να τα εκατοστήσεις!!Δεν υπάρχει περίπτωση να αγοράσω βιβλίο πριν μπω στο μπλογκ σου για να δω αν το έχεις σχολιάσει. Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η αλήθεια είναι ότι άργησα να διαβάσω αυτή την ανάρτηση. Και τώρα που τη διαβάζω, προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι μου μένει ως εντύπωση. Γιατί, ναι μεν είναι μία αυτοαναφορική ανάρτηση, αλλά δεν παύει να "προκαλεί". Είναι μία ανάρτηση που σε "αναγκάζει" να σκεφτείς τη δική σου αντίστοιχη στάση, να "τοποθετηθείς" απέναντί της.




    Ναι, ούτε εγώ είμαι φιλόλογος. Ναι, θα έπρεπε και εγώ να συμμετέχω στις συνεδρίες των ανώνυμων βιβλιοφάγων - "Καλημέρα, με λένε Γιάννη και είμαι εθισμένος στη βιβλιανάγνωση" - ναι, ζω σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία.




    Δεν ξέρω γιατί γράφω αυτό το σχόλιο. Έκανες μία "κατάθεση", από την οποία δε νομίζω ότι είχες ως στόχο να προκαλέσεις συζήτηση, απλά πιστεύω ότι ήθελες να "εξομολογηθείς". Μόνο που αυτό ασυνείδητα με οδήγησε στην ανάγκη να καταγράψω αυτά τα λίγα λόγια, ασύνδετα και σε μεγάλο βαθμό παραληρηματικά, ως άμεση και συναισθηματική "αντίδραση".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι ένα σχόλιο πλήρως εναρμονισμένο με την ανάρτηση. Ευχαριστώ, Γιάννη μου.

      Διαγραφή
  15. σε διαβάζω ανελλιπως... παίρνω πολλά από τα βιβλία που παρουσιάζεις και συμφωνώ με τις εισηγήσεις σου... χαίρομαι για σένα,τη βιβλιοφιλία σου, τις άοκνες προσπάθειές σου. Χρόνια πολλά και να χαίρεσαι ό,τι αγαπάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή