13/12/09

Blogging

Σήμερα μου βγαίνει μια απροσδόκητη αίσθηση απολογισμού. Όταν ξεκίνησα αυτό το blog ήμουν πραγματικά αδαής. Εντάξει παρακολουθούσα κάποια βιβλιοφιλικά ιστολόγια (το librofilo, το golem, το Βιβλιοκαφέ, το Ημερολόγιο Ανάγνωσης) αλλά στην πράξη δεν είχα καμία μα καμία συναίσθηση τού τι μπορεί να κάνει κάποιον να θέλει να γράφει για το βιβλίο ούτε και την ίδια την διαδικασία της επικοινωνίας στο διαδίκτυο.

Και τώρα; Κοντά στους οκτώ μήνες μετά, το μπλογκ είναι σε τέτοιο βαθμό κομμάτι μέρος της ζωής μου που δεν αντιστέκομαι σχεδόν ποτέ, πάντα ρίχνω μια ματιά μες στη μέρα. Πολλές φορές προτιμώ να γράψω μια ανάρτηση από το να συνεχίσω τα άλλα μου γραψίματα, το ιστολόγιο έχει γίνει κάπως σα φίλος μου. Και δεν εννοώ την ανθρώπινή του διάσταση της ανταλλαγής απόψεων με άλλους ανθρώπους, που είναι έτσι κι αλλιώς εξαιρετικά σημαντική. Εννοώ πως το ίδιο το μπλογκ μού κρατά συντροφιά. Ξαναδιαβάζω πράγματα που έχω γράψει, που έχουν γράψει άλλοι, βρίσκομαι σε συνεχή εγρήγορση. Μου δίνει το ρυθμό και στο διάβασμα και στο γράψιμο.

Κι όλα αυτά με ένα επιπλέον μπόνους, εγώ που στην προσωπική μου ζωή δεν ξέρω κανέναν που να διαβάζει συστηματικά, μαθαίνω να συνδιαλέγομαι με άλλους με το ίδιο πάθος. Έχω το θάρρος την γνώμης μου, τις προτιμήσεις και τις αποστροφές μου. Με λίγα λόγια μεγαλώνω κι ωριμάζω. Εκτίθεμαι.

10 σχόλια:

  1. Όλα τα πράγματα Κατερίνα μου έχουν δυο πλευρές και στο internet εσύ ανακάλυψες την καλύτερη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ελπίζω να μη δω και τη χειρότερη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλησπέρα Κατερίνα... πριν ένα χρόνο περίπου μπήκα κι εγώ στην περιπέτεια του blogging -ας πούμε ότι είναι δόκιμος ο όρος - και συμμερίζομαι τις σκέψεις σου... μου φαίνεται πως λειτουργεί και θεραπευτικά ενίοτε, σε μένα το έχω δει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Kαλησπέρα Κατερίνα. Νομίζω ότι λίγο πολύ όλοι όσοι ασχολούνται με το blogging, εστω και περιστασιακά, τα ίδια αισθήματα και συναισθήματα βιώνουν ή τις ίδιες περίπου ανάγκες καλύπτουν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στο χέρι σου είναι!!!
    Αυτοί που την βλέπουν πάμε γυρεύοντας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φυσικά και τις ίδιες ανάγκες καλύπτουμε, Mike. Μονάχα που εγώ δεν το φανταζόμουν πως θα μπορούσε να λειτουργήσει τόσο καθαρτικά και οργανωτικά μαζί. Θεραπευτικά, όπως λέει ο nimertis.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Α Κατερινα μου δεν εισαι η μονη που νοιωθεις ετσι.Αλλα το σημαντικο ειναι οτι μιλας και αποκαλυπτεσαι.Και αυτο ειναι εξισου θεραπευτικο και ειχες το θαρρος να το κανεις.Ολοι καπως ετσι ειμαστε.Καλο βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καταλαβαίνω τι λες... Εγώ πριν λίγες μέρες έκλεισα ένα χρόνο ως blogger (http://notforthemass.blogspot.com/2009/12/not-for-mass.html) χωρίς καν να το περιμένω αυτό στην αρχή. Το ξεκίνησα ως ένα απλό κι αβέβαιο παιχνίδι και το συνεχίζω πλέον πολύ σοβαρά ως ένα αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μου...

    Καλό σου απόγευμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος15/12/09, 10:41 μ.μ.

    Καλησπέρα και καλή συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Επίσης ακάμα.... Αν και ξέρω πως είστε ακάματος εραστής της λογοτεχνίας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή