"Χωρίς αίσιο τέλος", Paco Ignacio Taibo II

Με αυτό το βιβλίο αρχίζω κάπως να καταλαβαίνω την τρέλα με τον Τάιμπο ΙΙ και τον μονόφθαλμο ντετέκτιβ Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν. Σε αυτή τη νουβέλα ο θάνατος είναι συνεχώς τριγύρω του, ξαφνικά βρίσκεται ένα Ρωμαίος νεκρός στις τουαλέτες του γραφείου του, του στέλνουν μια φωτογραφία με έναν νεκρό, ένας ακόμα σκοτώνεται στην πορεία ενώ κι ο ίδιος εντελώς άθελα του (το ότι είναι μονόφθαλμος βοηθά στο να σκοπεύει καλύτερα) σκοτώνει ένα σωρό ανθρώπους, χωρίς να ξέρει το γιατί, χωρίς να μπορεί να καταλάβει τίποτα.Στην πορεία των ερευνών θα μπλεχτεί σε μια πολιτική ιστορία, θα προσπαθήσει να καταλάβει, θα κοντέψει να παντρευτεί για δεύτερη φορά και τελικά….

Η γραφή του Τάιμπο ΙΙ έχει κάτι το ανάλαφρο και το σοβαρό μαζί. Η πολιτική διαπερνά το βιβλίο εκεί που δεν το περιμένεις, το σωστό γίνεται λάθος, και τίθενται ένα σωρό ερωτήματα με βασικό το «οι Κακοί» είναι οι άλλοι, αλλά οι καλοί ποιοι είναι;  Το μικρό βιβλιαράκι είναι μια χαρά συντροφιά για μια μέρα, άντε δυο που θα χρειαστεί κανείς για να το διαβάσει. Μια ανάπαυλα θαρρείς χωρίς βάρος, που τελικά καταλήγεις να τη σκέφτεσαι για καιρό.  

"Χωρίς αίσιο τέλος", Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ, μετ. Έφη Γιαννοπούλου, εκδ. Άγρα, 2000, σελ. 192 

«Ερωτευμένα φαντάσματα», Paco Ignacio Taibo II

Ναι, ναι, το ομολογώ, ούτε καν θα μου περνούσε από το μυαλό να διαβάσω Τάιμπο ΙΙ αν ο καλός άνθρωπος που ακούει στο ψευδώνυμο Librofilo Books'aficionado ( true story, σε αυτό ακούει), δεν εκφραζόταν επί μια ολόκληρη εβδομάδα εγκωμιαστικά για τον Πάκο Ιγκνάσιο κάπου εκεί στα μέσα της άνοιξης. (Όλο αυτό είναι ευφημισμός, για την ακρίβεια στο τέλος του παραληρήματος μου είπε: «Αν ήμουν συγγραφέας θα ήθελα να γράφω σαν τον Πάκο»). Μετά από όλα αυτά, αν γύριζα από το παζάρι της Άγρας με άδεια χέρια, χωρίς Τάιμπο, υποψιάζομαι πως δεν θα μου ξαναμιλούσε, άσε που μπορεί και να με αποκλήρωνε.

Στα «Ερωτευμένα φαντάσματα» ο μονόφθαλμος ντετέκτιβ Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν ασχολείται με δυο διαφορετικά εγκλήματα – που αποδεικνύονται τελικά όχι και τόσο άσχετα ως προς τη φύση τους. Ο καλός του φίλος, Άνχελ, παλαιστής που αρέσκεται να παλεύει με μάσκα, δολοφονείται ενώ προπονείται. Ο Έκτορ προσπαθεί να βρει την άκρη και γνωρίζει τον γιο του φίλου του, Άνχελ τον δεύτερο, που του λέει μια παλιά ιστορία για τον πατέρα του.

Παράλληλα η καλή του φίλη Λάουρα- ραδιοφωνική παραγωγός- του αναθέτει μια υπόθεση διπλής αυτοκτονίας εφήβων. Το κορίτσι έστελνε συχνά κασέτες στην εκπομπή της και το όλο θέμα μοιάζει κάπως ύποπτο.

Πέρα από τις αστυνομικές ιστορίες- που εδώ που τα λέμε σε αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο, αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ο ίδιος ο ντετέκτιβ ως χαρακτήρας- από τους ελάχιστους που δεν μοιάζουν χάρτινοι- οι συνήθειές του, ο ταπετσέρης Βάργκας με τον οποίο μοιράζεται την επαγγελματική του στέγη και φυσικά η γραφή, έξυπνη, γρήγορη, ενδιαφέρουσα, ιδανική για να συνοδεύσεις ένα καφεδάκι μια καυτή Κυριακή.

«Ερωτευμένα φαντάσματα», Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ, μετ. Κρίτων Ηλιόπουλος, εκδ. Άγρα, 2009, σελ.123