Από τα καλύτερα- κι ίσως τα πιο αδικημένα- βιβλία της χρονιάς είναι η «Χάρτινη μνήμη» της Έμα Χίλι. Ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο για την 28χρονη συγγραφέα, ένα ευαίσθητο μυθιστόρημα που θα μπορούσες να προσπεράσεις λόγω της μάλλον μικρής του προώθησης στην ελληνική αγορά. Κι όμως. Στο εξωτερικό το «Elisabeth is missing» - όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος- βραβεύτηκε κι έπειτα μεταφράστηκε σε 23 γλώσσες.
Η Μοντ, η κεντρική ηρωίδα και αφηγήτρια, είναι μια γυναίκα στην τρίτη ηλικία με απώλεια μνήμης. Στηρίζεται στα χαρτάκια που χώνει παντού για να θυμάται έστω και τα βασικά, αν πρέπει ή όχι να αγοράσει την εκατοστή κονσέρβα ροδάκινα, αν πρέπει ή όχι να φάει το μεσημεριανό που της φτιάχνει η φροντίστρια (!) της στις 10 το πρωί. Όμως όπως πολύ συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις οι παλιές της μνήμες παραμένουν ανέπαφες κι έτσι μας οδηγεί στην ιστορία της οικογένειάς της και της αδελφής της κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Μοντ, που έχει την τύχη να την φροντίζει η κόρη και η εγγονή της, αλλά τους είναι όλο θυμωμένη, φοβάται. Η φίλη της η Ελίζαμπεθ εξαφανίστηκε, το γράφει συνεχώς σε χαρτάκια για να μην το ξεχάσει, αλλά κανείς δεν την πιστεύει. Κι η αδελφή της εξαφανίστηκε. Τότε, στον πόλεμο.
Μυθιστόρημα εξαιρετικά συγκινητικό για όποιον έχει και λίγο συναναστραφεί ένα άτομο σαν την Μοντ, βαθιά μελετημένο, ζυγισμένο τόσο όσο, που ισορροπεί σοφά ανάμεσα στις δυο ιστορίες. Δεν είναι μελό, έχει στέρεη πλοκή και μια συγκινητική ηρωίδα- αφηγήτρια. Αυτό το εύρημα, η αφήγηση από την πάσχουσα, είναι το μεγαλύτερο ατού του. Και σίγουρα δεν είναι νουάρ, αστυνομικό θρίλερ ή ό,τι άλλο αποφάσισε το μάρκετινγκ. Είναι βιβλίο ανθρώπινο και καλογραμμένο που στέκεται σε αυτό που συμβαίνει, τα γερατειά και την ασθένεια, και μας αφορά όλους. Χωρίς μυστήρια. Μόνο την ανθρώπινη φύση στην πιο γυμνή μορφή της.
Αν αυτό είναι το πρωτόλειο της, ζηλεύω την Έμα Χίλι με μανία. Και θα ήθελα επίσης με μανία να διαβάσω το επόμενό της. Κατά προτίμηση στο πρωτότυπο.
Αν αυτό είναι το πρωτόλειο της, ζηλεύω την Έμα Χίλι με μανία. Και θα ήθελα επίσης με μανία να διαβάσω το επόμενό της. Κατά προτίμηση στο πρωτότυπο.
Κατερίνα Μαλακατέ
"Χάρτινη μνήμη", Έμα Χίλι, μετ. Έφη Τσιρώνη, εκδ. Μίνωας, 2015, σελ. 471
Υ.Γ. 42 Εάν δεν ήταν τόσο ενδιαφέρον, θα το είχα παρατήσει λόγω της μετάφρασης. Παιδαριώδη λάθη, έφηβοι που μιλάνε σαν λόγιοι στον δρόμο, "φροντίστριες", αδυναμία απόδοσης βασικών όρων. Ειλικρινά κρίμα.
