30/7/15

Τα επαχθή vol1: γράφει ο Μαραμπού.

Η σούτρα του σαλεμένου Προφήτη και η κούτρα του πονεμένου αναγνώστη

Το πιο απεχθές βιβλίο που έχω διαβάσει ήταν αναμφίβολα “Ο κήπος του Προφήτη”. Τι μαύρο χάλι(λ) ήταν αυτό το βιβλίο! Ένας wannabe προφήτης που μιλούσε σαν εξάχρονο και έδινε τις “σοφές” συμβουλές του περιδιαβαίνοντας τον κήπο του. Πόσος λαικισμός θεέ μου! Δεν είναι μετά να απορείς που πολλοί άνθρωποι ψοφάνε να βρουν έναν προφήτη να τους πήξει στις αρλούμπες. Θύμιζε πολύ τον “Μικρό πρίγκιπα” μόνο που εκεί μιλούσε ένα μικρό αγόρι για πράγματα που θα ενδιέφεραν και έναν ενήλικα ενώ εδώ μιλά ένας ενήλικας με τόσο παιδιάστικο τρόπο που δε θα αποσπούσε όμως ούτε την ελάχιστη προσοχή από ένα παιδί. Διάχυτη θρησκευτικότητα, ανόητες παραβολές, απλοικές συμβουλές που υποκρίνονταν τις απλές, κανένα βάθος. Ακόμα και ο Κοέλιο με τον “Αλχημιστή” του, φαντάζει μπροστά του ο Τολστόι του είδους!




Ένα παρόμοιο βιβλίο με περισσότερα ναρκωτικά αλλά εξίσου απεχθές με το πρώτο, ήταν “Η σούτρα της χρυσής αιωνιότητας” του Τζακ Κέρουακ. Εδώ ανεβήκαμε επίπεδο. Χρησιμοποιούμε τον Βουδισμό που μοιάζει σαν εξωτικό φρούτο για έναν δυτικό και με μια καλή δόση παραισθησιογόνα γράφουμε ένα βιβλίο τίγκα στο μυστηριακό και πνευματιστικό αχταρμά κοτσάροντας μια φανταχτερή λέξη (σούτρα) που σημαίνει τα ιερά κείμενα των βουδιστών ή κάτι τέτοιο, και εκβιάζοντας την υστεροφημία μας χρησιμοποιώντας λέξεις όπως “χρυσή” και “αιωνιότητα”, για να καλύψουμε την ανεπάρκεια του συγγραφικού μας ταλέντου, πετυχαίνοντας ένα αποτέλεσμα που θα φράξει τις εγκεφαλικές αρτηρίες όλων των αναγνωστών, Βουδιστών ή μη. Είπαμε, η θρησκεία είναι το όπιο του λαού αλλά αν δεν έχεις κάτι επιδραστικότερο στο σπίτι καλύτερα μην ξεκινήσεις την ανάγνωση. Αν θυμάμαι καλά, στην εισαγωγή του βιβλίου αναφερόταν ότι ο Κέρουακ είχε δηλώσει πως αν δεν έγραφε αυτό το βιβλίο μάλλον θα αυτοκτονούσε. Αυτό για να δείτε, σε τι τρομερή κατάσταση μπορεί να περιέλθει ένας άνθρωπος στην προσπάθειά του να κρατηθεί στη ζωή!!


                                                                                                      Μαραμπού


Υ.Γ. 42 Απεχθή ή επαχθή. Μπορείτε να μάθετε εδώ. Εγώ πάντως το λογοπαίγνιο το κρατάω, γιατί μου αρέσει. Το χρέος. :P 

Υ.Γ. 42-42 Μπορείτε να μας γράψετε κι εσείς για το βιβλίο εκείνο που δεν συστήνατε ποτέ στους συνανθρώπους σας βιβλιόφιλους και να στείλετε το κείμενο στο kmalakate@gmail.com. Λεπτομέρειες σε τούτο δω το ποστ.


43 σχόλια:

  1. Απολαυστικός ο Μαραμπού, παρ' όλο που στον Κήπο του προφήτη έχω διαφορετική άποψη. Ως σύνολο, ναι έχει δίκιο, καταντάει αρκετά λαϊκίστικος ο Γκιμπράν, παρ'όλα αυτά μερικά αποσπάσματα του, τα έχω λατρέψει. Το σίγουρο είναι ότι έχει υπερεκτιμηθεί και "διανεμηθεί" πολύ στο διαδίκτυο!
    Τη σούτρα δεν την έχω διαβάσει, αλλά αν πέσει στα χέρια μου θα της ρίξω μια ματιά. (Να την αγοράσω πάντως το αποκλείω!)

    Α, θα γίνει πολύ αγαπημένη η στήλη! ♥
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, έτσι το βλέπω κι εγώ. Πλάκα έχει.

      Διαγραφή
    2. Καλησπέρα Airis! Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο.

      Το βιβλίο του Γκριμπράν το είχα αγοράσει για γενέθλιο δώρο και όπως συνηθίζω, το διάβασα πριν το δωρίσω. Αλλά ήταν τόσο βαρετό που πλησίαζαν τα γενέθλια και εγώ δεν μπορούσα να το τελειώσω!! Σε μια στιγμή σκέφτηκα να κάνω δώρο ένα άλλο βιβλίο γιατί υποτίθεται ότι το δώρο το κάνεις με την καρδιά σου και εγώ ένιωθα απέχθεια γι' αυτό το βιβλίο τόσο που πίστευα ότι η γενέθλια χειρονομία θα χάσει κάτι από την εγκαρδιότητά της. Εν τέλει το δώρισα. Αν έμενε και στην βιβλιοθήκη μου, θα ήμουν διπλά δυστυχής! :)

      Δεν μου πάνε τέτοιου είδους βιβλία. Αλλά όπως επισήμανες και εσύ, για διαδικτυακά τσιτάτα είναι ό,τι πρέπει! Η σούτρα δεν κάνει ούτε για τσιτάτα!!

      Γράψε και εσύ το επαχθές κείμενό σου. Μην είμαι ο μόνος κακός!

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος30/7/15, 12:44 μ.μ.

    οχι ρε φίλε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απεχθές δεν μπορώ να το πω. Υπάρχουν άλλα που διεκδικούν τον τίτλο επάξια. Γενικά ναι, στην κατηγορία του - και μόνο εκεί - θεωρείται από τα καλύτερα, και σίγουρα δεν με ενδιαφέρουν τα βιβλία αυτοβελτίωσης. Όμως ας μην μπουκοτάρουμε αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Υπό προϋποθέσεις μπορεί να ανήκει στα βιβλία που σε εισάγουν στην λογοτεχνία αν και θα συμφωνήσω ότι το ρίσκο είναι μεγάλο, εύκολα μπορούν να σε ξεράσουν έξω από αυτήν. Του Κέρουακ δεν το γνωρίζω, δεν έχω άποψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για πείτε για αυτά που διεκδικούν τον τίτλο επάξια. Ή καλύτερα γράψτε μας. Οι συγγραφείς πρέπει να εκτίθενται κτλ κτλ κτλ...

      Διαγραφή
    2. Δεν μπουκοτάρουμε ποτέ και για κανέναν λόγο τους αναγνώστες. Βιβλία και συγγραφείς όμως, τρολάρουμε ασύστολα!

      Διαγραφή
    3. Μαραμπού, ακούγεται fair. :)

      Διαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πρέπει να εμβαθύνει πολύ κάποιος για να κατανοήσει τις γραφές των δύο συγγραφέων. Ειδικά του Κέρουακ! Για να φτάσει κάποιος να τα θεωρεί επαχθή και κατά συνέπεια να μην τα συστήνει σε άλλους ψαγμένους αναγνώστες μάλλον δεν ξέρει να διαβάζει. Ψαχτείτε λίγο περισσότερο και δώστε περισσότερη προσοχή σε ότι διαβάζετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το μόνο που δεν θα δεχτώ είναι αξιολογικές κρίσεις για αυτόν που διαβάζει ένα βιβλίο. Για τα βιβλία ευχαρίστως να πούμε ο,τι θέλετε.

      Διαγραφή
    2. Μου επιτρέπεις Κατερίνα μου;
      Όταν εκφράζουμε την άποψη μας, είναι απλά η άποψη μας. Δεν σημαίνει ότι ισχύει για όλους!
      Αν σκεφτούμε τι θα συμπεράνουν οι άλλοι για μας, τότε κανείς δεν θα μπορεί να γράψει στη στήλη σου!
      Έχω ήδη το κείμενο μου και φοβήθηκα να το στείλω!
      Ο Μαραμπού σήμερα με βοήθησε πάρα πολύ, παρ' όλο που δεν συμφώνησα απόλυτα με την άποψή του!
      Αλίμονο αν μας άρεσαν (ή δεν μην άρεσαν) τα ίδια πράγματα, βιβλία, ταινίες κ.ο.κ

      Διαγραφή
    3. Αν ήταν να εμβαθύναμε σε κάθε βιβλίο τότε θα διαβάζαμε όλη μας τη ζωή το Finnegan's wake και θα τελειώναμε με την λογοτεχνία μια για πάντα!! Όποιος έχει βουδιστικές ή άλλες ανησυχίες μπορεί να ψαχτεί όσο θέλει. Αν κατάλαβες ότι με το παραπάνω κειμενάκι προσπαθώ να αποτρέψω τους "ψαγμένους" να διαβάσουν τα συγκεκριμένα βιβλία τότε μάλλον έπεσες στο λάκκο της σκέψης σου που μόνη σου άνοιξες!

      Ελπίζω να εμβαθύνεις στο σχόλιο μου και να μην το διαβάσεις επιπόλαια. Καλή συνέχεια.

      Διαγραφή
    4. Airis Εσύ είσαι έμπειρη blogger, μη φοβού καθόλου.

      Διαγραφή
    5. Μαραμπού, δεν εμβαθύνεις εσύ σε κανέναν Pynchon να ούμε;

      Διαγραφή
    6. Από Δευτέρα δίαι... εμ... Πύντσον! Η πολλή ζέστη θέλει δροσερά και ανάλαφρα αναγνώσματα!

      Διαγραφή
    7. Αν δεν εμβαθύνεις σε αυτό που διαβάζεις και δεν αναρωτηθείς τι θέλει να σου περάσει ο συγγραφέας τότε ποιος ο λόγος να διαβάσεις ένα λογοτεχνικό βιβλίο; Αν θέλετε ανάλαφρα αναγνώσματα διαβάστε Δημουλίδου και Μαντά και όλες τις συγγραφείς της κακιάς ώρας. Ώρα είναι να δούμε και στα επαχθή Τζόναθαν Κόου και Πολ Όστερ!

      Διαγραφή
    8. Πρώτον, δεν είπα πουθενά ότι τα "επαχθή" βιβλία μου δεν είχαν κάποιο μήνυμα! Δεύτερον, ίσως το μήνύμα και αυτό το γενικό "τι θέλει να σου περάσει ο συγγραφέας" να το βρήκα με σαφήνεια αλλά να το έκρινα φτωχό και αδύναμο για τα δικά μου μέτρα. Και τρίτον, το μήνυμα δεν είναι ο κύριος λόγος που διαβάζω λογοτεχνία και αν αυτό που έχει να μου προσφέρει αυτή η λογοτεχνία είναι ένα ακατάληπτο ή σαχλό μήνυμα, τότε να πάει στο διάολο!

      Αλλά μιας και προστρέξατε στις συγγραφικές αυθεντίες Μαντά/Δημουλίδου για να στηρίξετε το σαθρό συλλογισμό σας, ότι δηλαδή μάλλον είμαι του "ελαφρού" αφού χάνω όλα τα σπουδαία μηνύματα, μήπως έχετε την καλοσύνη να μου πείτε ποιο ήταν το βαθύτερο μήνυμα του βιβλίου του Κέρουακ, αφού γι' αυτόν φέρατε τις εντονότερες ενστάσεις; Σας παρακαλώ όμως, το μήνυμα να είναι λιτό και περιεκτικό για να σιγουρευτούμε ότι θα το καταλάβω!

      Υ.Γ. Όντως είναι ώρα! Δεν αποκλείεται αύριο να έρθει η σειρά του Πολ!

      Διαγραφή
  6. Ανώνυμος30/7/15, 1:55 μ.μ.

    Ο Κέρουακ θεωρείται από πολλούς και όχι άδικα συγγραφέας του ενός βιβλίου. Και έχει πραγματικά πλάκα να θέτεις τις προσλαμβάνουσες από ένα κείμενο υπό αμφισβήτηση. πάντως είστε πολύ παθιασμένοι όλοι. Δηλαδή αν πιάσετε Χένρυ Μίλλερ ή Τόμας Μαν θα πέσουν σώματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η λογοτεχνία είναι ένας καλός λόγος για να σκοτώσεις, δε νομίζεις! :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος30/7/15, 2:56 μ.μ.

      όπως λέει και ένας φίλος μου, η παραληρηματική ναι.

      Διαγραφή
    2. Ο καλύτερος. Για να σκοτωθείς ακόμα πιο πολύ!

      Διαγραφή
  8. Η γνώμη μας για ένα βιβλίο μπορεί να αλλάξει καθώς αλλάζουν οι συγκυρίες της ζωής μας που στο μεταξύ κυλάει πότε καλή πότε με ζόρια κτλ κτλ.Ευτυχώς γίνεται έτσι και δεν καταντάμε κουρδιστές μαϊμούδες εξαρχής και σε όλα.
    Εμένα με ξενέρωσε ο Ναγκίμπ Μαχφούζ με το "Λόγια του πρωινού και του Σούρουπου" που το διάβασα σέρνοντας και αφού είχα και πριν αποτύχει (σε μένα το ρίχνω και δεν πειράζει)να τον κατανοήσω επιχειρώντας και το πολυεπαινεμένο του "΄Επος των Χαραφίς" που το παράτησα. Δεν μου πάει όπως δεν μου πάει ο Λιόσα τον οποίο επίσης αντιπαθώ βαθύτατα.
    Αν σας πω ότι δεν είναι καλοί συγγραφείς τότε βαράτε με ,αλλά δικαιούμαι να πω ότι εμένα δεν μου πάνε.Κάπως έτσι το βλέπω,απλά πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ναι, Βιβή, αλλά έτσι δεν κάνουμε δουλειά. Πρέπει να στάξεις λίγη χολή πάνω από τις σελίδες του Λιόσα! Γράψε ένα κείμενο με την μπερνχαρντική γραφή σου! :) Αλλιώς θα το κλείσει το μαγαζάκι η Κατερίνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βιβή, συμφωνώ με τον προλαλήσαντα. Γράψε καλέ, κλέφτες θα γίνουμε;

      Διαγραφή
  10. Δε συμφωνώ για τον Κέρουακ αγαπητέ Μαραμπού αν και πράγματι νομίζω πως είναι υπερτιμημένος.
    Μα τι ωραία κείμενα και τι καταπληκτική ιδέα!!
    Δηλώνω συμμετοχή κι ελπίζω να με παίξετε κι εμένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα το "παιχνίδι" γίνεται για την γοητεία της διαφωνίας! Γιατί αν στοχεύαμε εξαρχής σε μια έντιμη και αμοιβαία επωφελή συμφωνία, φοβάμαι ότι θα διολισθαίναμε σε πολύ άσχημους δρόμους.

      Περιμένω το κείμενό σου και ελπίζω να με κάνεις να διαφωνήσω!

      Διαγραφή
    2. Ε, φυσικά θα σε παίξουμε Δάφνη μας.Αυτό έλειπε. Και θα διαφωνήσουμε, φυσικά. Αυτή είναι η πλάκα <3

      Διαγραφή

  11. Άκρα του τάφου σιωπή στον κόσμο βασιλεύει.
    Μήνα όλοι γράφουν για το απεχθές τους βιβλίο, μήνα για το επαχθές;
    Προτείνω να μπει στο παιχνίδι και η σεισάχθεια, άρα το ...σεισαχθές βιβλίο.
    Που μας έπεσε βαρύ, όχι απαραίτητα λόγω του όγκου του.

    Θυμάμαι ότι "Ο τροπικός του Καρκίνου" του Χένρυ Μίλερ ήταν τόσο αφόρητος, που ακόμα και τώρα ακούω Μίλερ και πετάω σπυράκια.
    Βαρετό και αδιάφορο ήταν και "Ο εραστής της λαίδης Τσάτερλι".
    Λατρεύω το Ντοστογιέφσκι, αλλά γυαλίζει το μάτι μου όταν πρόκειται για "Το υπόγειο".

    Ωστόσο, είμαι κι εγώ της άποψης πως το βιβλίο που απεχθάνομαι σήμερα, ίσως σε άλλη φάση της ζωής μου, της ψυχολογίας μου, της διάθεσής μου, να με συνεπάρει και να αναιρέσω όσα έλεγα. Ίσως, λέω ίσως. (Άσε με να κάνω λάθος, λέγεται αυτό.)

    Συμφωνώ ότι ο περισσότερος Γκιμπράν είναι βαρετός στα εν λόγω βιβλία, με εξαίρεση εκείνο το κομμάτι που μιλάει για τα παιδιά (Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ της αυτής γνώμης είμαι κ.κ.

      Μα σε κανέναν δεν αρέσει το επαχθές; Μόνο εγώ το βρήκα αστείο;

      [Στρωθείτε κυρία μου να στείλετε κανένα κείμενο. Μόνον στον Πατριάρχη;]

      Διαγραφή
    2. Εννοείται ότι δεν θυμάμαι πολλά από τις εν λόγω αναγνώσεις. Περισσότερο θυμάμαι το απεχθές συναίσθημα που μου προκάλεσε η ανάγνωσή τους. Ίσως μερικά κομμάτια να τα έβρισκα καλύτερα τώρα ή ίσως να με αποτελείωναν οριστικά! Αλλά δεν θα ξαναδιαβάσω τα συγκεκριμένα βιβλία, οπότε, ποιος νοιάζεται!

      Το άρθρο έχει μια έντονη πολεμική αλλά επιβάλλεται νομίζω. Ιπποτική χολή δεν έχει ξαναυπάρξει (Ιπποτική σχολή όμως, ναι!). Εσείς θα στείλετε κείμενο; Να μας πείτε γιατί βρήκατε απεχθές το Υπόγειο... ένα τόσο, μα τόσο χαρούμενο κείμενο!!

      Υ.Γ. "Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας"... ένας προφήτης μα τι προφήτης!!!! :)

      Διαγραφή
  12. βρήκα επαχθές το Αγών Μου, ενός τύπου ονόματι Αδόλφος.
    όλα τ άλλα μου άρεσαν. ειδικά τα Sexus κτλ, Κλιματισμένος εφιάλτης και 2 Τροπικούς που έχουμε εδώ στη Γης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γελάω με το "σαλεμένο" προφήτη και συμφωνώ σε όσα λες (όχι πως έχει σημασία, μα ήθελα να το πω) για το πρώτο βιβλίο, για το δεύτερο δεν (το) ξέρω δεν απαντώ, μα δε θα το βάλω και στις προτεραιότητές μου!
    Νομίζω πως έγινε ένα πολύ καλό ξεκίνημα!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρία!

      Αν πετύχεις πουθένα το βιβλίο του Κέρουακ, σε παρακαλώ, ρίξ' του μια ματιά. Μην το προσπεράσεις αδιάφορα και επιβεβαιώσεις έτσι αυτούς που με κατηγορούν ότι απομακρύνω τους αναγνώστες από αυτά τα βιβλία!!

      Η σειρά σου να γράψεις κείμενο, αν δεν το έχεις κάνει ήδη.

      Καλή συνέχεια :)

      Διαγραφή
    2. Άμα το βρω μπροστά μου θα του ρίξω και μια και δυο ματιές να κλείσουμε τα "κακά στόματα"...χαχα!
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή