Με αφορμή μια ανάρτησή μου στο μισητό fb-
άρχισε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα για το ποιοι από τους κλασικούς μας κάνουν - αν μη τι άλλο- να βαριόμαστε.
Βγήκαν τα ξίφη και πολύ μου άρεσε. Ορίστε λοιπόν, πείτε κι εσείς, ποιος "μεγάλος" συγγραφέας σας ενοχλεί, σας κάνει να βαριέστε, δεν καταφέρατε ποτέ να τελειώσετε βιβλίο του παρά μόνον διαγώνια κι αν το τελειώσατε έπειτα τον μισήσατε σφόδρα.
Υ.Γ. 42 Θα αρχίσω εγώ με τους πρώτους τρεις που μου έρχονται στο μυαλό: Καζαντζάκης, Χεμινγκουέι, Ζέμπαλντ.
Υ.Γ. 42-42 Δεν θα μπούμε στον κόπο να ορίσουμε λίστα "κλασικών". Όπως το νιώθει κανείς.
Επειδή γράφουμε στο ΦΒ και αφήνουμε παραπονεμένο το μπλογκ, να γράψω και εδώ ότι βαριέμαι αφάνταστα τον Τζόυς (το έχω γράψει τόσες φορές που αισθάνομαι ότι κάνω ψυχανάλυση)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδικό τραύμα ο Τζόυς
ΔιαγραφήΓράφω αυτό που έγραψα και στον τοίχο σας: Για το Μάρκες έχουν πει ότι τα 100 χρόνια μοναξιάς θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι 50. Το "Ζω για να την διηγούμαι" δεν μπόρεσα να το συνεχίσω γιατί βαρέθηκα. Μισώ αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει οπωσδήποτε να γράψουν ένα βιβλίο 500 σελίδων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ τον αγαπάω τον Μάρκες αλλά το ζω για να την διηγούμαι δεν το τελείωσα, ούτε εκείνες τις πουτάνες.
ΔιαγραφήΚαζαντζάκης: πολύ ... "ηρωική" γραφή σε όλα, χωρίς να υπάρχει καμία ανάγκη. Δυο-τρία "μεγάλα" του βιβλία τα είχα διαβάσει διαγώνια, ένα ταξιδιωτικό του που επεχείρησα να διαβάσω το παράτησα μετά τις πρώτες σελίδες, ενώ και την Ασκητική, που είναι κάτι λιγότερο από 100 σελίδες, την τελείωσα με την τρίτη φορά! Πριν από κάτι μήνες, έψαχνα να βρω μια καλή μετάφραση της "Κόλασης" του Δάντη. Ε, όταν βρήκα την έκδοση με μετάφραση Καζαντζάκη, ήξερα από την αρχή ποιά δε θα αγόραζα. Είναι σαν να διαβάζεις πάντα το ίδιο πράγμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταφράσεις Καζαντζάκη, πονεμένη ιστορία.
ΔιαγραφήΠρώτος και καλύτερος ο Hemingway, χαλαρά ο Joyce, αλλα αυτόν που απεχθάνομαι με όλη μου την ψυχή είναι ο Sallinger!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ!
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτοστογιέφσκι... κλάψ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ αγαπώ...
ΔιαγραφήΜόνο τον Ηλίθιο διάβασα (διαγώνια).
ΔιαγραφήΑλλά εγώ αγαπώ Καζαντζάκη. Και τα ταξιδιωτικά. :)
Το γράφω κι εδω: Καζαντζάκη αδύνατον να διαβάσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζάμπα κοσμεί τούτη την ανάρτηση; :P
ΔιαγραφήΚαζαντζάκης, Λέων Τολστόι, Τόμας Μαν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τον Μαν (θα το παλέψω στο μέλλον) και τον Τολστόι, δεν είναι ακριβώς ότι βαριέμαι, απλώς αν μου δωρίσεις βιβλίο τους δε θα πετάξω και την σκούφια μου. Με τον Καζαντζάκη η απόλυτη πλήξη. Κοιμάμαι στο 5λεπτο :)
Τα βάλατε όλοι με τον Τζόυς. Αμάν!
Στο fb τα βάλαν και με τον Πίντσον και τον Προυστ. Και τον Μάρκες και τον Σαραμάγκου. Κλαψ.
ΔιαγραφήΚαταγγέλλω την αλητεία του φβ! Τουλάχιστον εκεί, οι "βρισιές" θα ξεθωριάσουν γρήγορα στον τοίχο. Ο Σαραμάγκου είναι κορυφή! Και ο Πύντσον, καλούτσικος είναι... ;)
ΔιαγραφήO Joyce το επεδίωξε. έγραφε επιδεικνύοντας την ευφυΐα του, ειρωνευόμενος κριτικούς και αναγνώστες. είναι αδύνατο να γνωρίζεις ότι οι 20 παράγραφοι του τάδε κεφαλαίου συμβολίζουν αγγλικές διαλέκτους. αξιολάτρευτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο target group του Προυστ είναι οι κρατούμενοι. βλέπε Παύλος Ζάννας. αριστούργημα
Καζαντζάκης? ενδιαφέρον.
δαγκωτό Μαγικό Βουνό και από ποιητές…………Φελίνι
Ενδιαφέρουσα άποψη για τον Προυστ.
ΔιαγραφήΚαζαντζάκης Ασκητική (γενικά τον βαριέμαι, αλλά η ασκητική είναι χάλι κατήμαυρο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ξένους Τσέχωφ τα άπαντα και άει στην ευχή της Παναγίας.
Επιθυμώ να νικήσω πάραυτα δεδομένου ότι μερικοί τα βάλανε με Σαραμάνγκου και Μάρκες και Προυστ (ντροπή)
Filoteo
Φιλοτεό, δεν κερδάμε λέμε, κληρωνόμαστε :P
ΔιαγραφήΠροσπάθησα να σε πλευρίσω και fbικά, διαπλεκόμενααααααααααα
ΔιαγραφήΔεν ξέρω αν ο Eco θεωρείται (πλέον) κλασικός. Εκτός και αν σ' αυτήν την κατηγορία εντάσσονται όσοι έχουν ήδη εγκαταλείψει το μάταιο τούτο κόσμο. Όπως και να 'χει, θεωρώ τα βιβλία του "πολύ κακό για το τίποτα", με εξαίρεση το Όνομα του Ρόδου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια από τα ίδια για Έκο, το εκκρεμές το τελείωσα βρίζοντας, το νησί την επόμενη μέρας με κόπο, την Λοάνα, ποτέ κ.ο.κ. Αλλά το όνομα του Ρόδου, κορυφή.
ΔιαγραφήTo δε "μπαουντιλίνο" είχα τη φαεινή ιδέα να το κουβαλάω σε εκδρομή στο εξωτερικό. Και η βασίλισσα Λοάνα ακόμα περιμένει τα διαπιστευτήριά μου!
ΔιαγραφήΚλασικό δεν τον λες αλλά έναν Auster διάβασα και δε νομίζω να ξαναδιαβάσω! :/
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω έλλειψη έμπνευσης τώρα, θα βρω κι άλλους...
ιιιι, τι είπε στο σεπτό τούτο μπλογκ και δεν μπορώ να την κάμω και μπαν.
ΔιαγραφήΤι να κάνω η δόλια, είπες να εκφραστούμε χωρίς φόβο και πάθος!
ΔιαγραφήΔε θέλω τέτοια φασιστικά ωστόσο, μπαν τώρα και αηδίες... <3
Αν και μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής του ,εν τούτοις δεν κατάφερα να διαβάσω τα 'απαντά του που έχω στη βιβλιοθήκη μου ; Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, τα άπαντα ίσως παραπάνε. Ειδικά αν τα έχεις στην κλασική δεμένη έκδοση. Εγώ που τα χω σκόρπια, είναι πιο εύκολο ψυχολογικά
ΔιαγραφήΑν επιτρέπονται ποιητές, Ελύτης. Δεν τον κρίνω. Απλά τον βαριέμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα επιτρέπονται!
ΔιαγραφήΣελίν.Τον μισώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον Ναζούκο; Τον αγαπώ!
Διαγραφήπολ όστερ... όχι ακριβώς βαρεμάρα απλά σου μένει η αίσθηση του τίποτα... σε αφήνει να αναρωτιέσαι γιατί διάβασες αυτό το βιβλίο...
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό 'πιο κλασσικούς' θα έλεγα τον μπαλζάκ...
Κι άλλος με τον Όστερ. ιιιιι
ΔιαγραφήΔεν είναι μίσος, απλά δεν κατάφερα να τα βγάλω πέρα μαζί τους. Ίσως να το καταφέρω κάποια στιγμή στο μέλλον, αλλά για την ώρα τους έχω στον πάγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρμαν Έσε (Ο λύκος της στέπας)
Χεμινγουεϊ (Για ποιον χτυπά η καμπάνα)
Καζαντζάκης (Ο Χριστός ξανασταυρώνεται)
Απλά δεν.....
Και ναι, νομίζω μισώ έναν που δε νομίζω να θεωρείτε κλασσικός... Λε Κλέζιο
Διαγραφή(αυτό το χρυσόψαρο πιά.......... φρίκη)
Λε Κλεζιό δεν την παλεύω μία.
ΔιαγραφήΤης απενεχοποίησης ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά είμαι η μόνη που γοητεύτηκε από την ασκητική και λατρεύει τον Καζαντζάκη;
Έκο δεν μπορώ να διαβάσω με τίποτα (εκτός από το Όνομα του Ρόδου).
Εγώ πάλι ( το έχω και πρόσφατο) δεν άντεξα τον Ξένο του Καμύ! Τέτοιο ζόρι για ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας ; (άρχισα να αναρωτιέμαι για μένα!)
Την καλημέρα μου!
Την Ασκητική την διάβασα 3 φορές. Την τελευταία φορά την απομυθοποίησα.
ΔιαγραφήΕγώ τον Καμύ τον αγαπώ, αλλά δεν την παλεύω με τον Καλιγούλα.
ΔιαγραφήΜίσησα το "Κιβώτιο" του Αρη Αλεξάνδρου (δεν μπόρεσα καν να το τελειώσω), και το "Οταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" (αν και το τελείωσα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ το Κιβώτιο το λατρεύω...
ΔιαγραφήΜετά από δύο αποτυχημένες απόπειρες ανάγνωσης του "Οδυσσέα" του Τζόις, αποφάσισα να μην υπάρξει τρίτη! Επίσης, αδυνατώ να καταλάβω το "μεγαλείο" του Σελίν ή του Πίντσον. Ωστόσο, Ντοστογιέφσκι και Καζαντζάκης είναι από τους αγαπημένους μου, ειδικά "Ο Φτωχούλης του Θεού" σημάδεψε την εφηβεία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Φτωχούλης του Θεού πρέπει να είναι το καλύτερο έργο του Καζαντζάκη.
ΔιαγραφήΔεν μπορώ να τελειώσω βιβλίο του Πίντσον, απλά δεν μπορώ.Αλλά κάθε χρόνο, τον παλεύω μια φορά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒ.Κ.
Κι εγώ. Αλλά τον παλεύω. Κάθε χρόνο.
ΔιαγραφήΕνώ έχω σχεδόν όλα τα βιβλία της Μάρως Βαμβουνάκη, δεν μπόρεσα να διαβάσω κανένα.. Ελπίζω στο μέλλον να μπορέσω
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω διαβάσει κανένα της Βαμβουνάκη
ΔιαγραφήΑν θεωρείται κλασσικός ο Μπουκόφσκι θα πω αυτόν :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε εκτίμηση,
ΚωνσταντίναΜ
Ούτε εγώ θα τον διάβαζα πια.
ΔιαγραφήΕκτός κλώρωσης βέβαια λόγω δώρου μα θα συμμετέχω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜισητότερο δεν ε΄χω μα έχω ΒΑΡΕΤΟΤΕΡΟ:
JOYCE θα έλεγα μα μου λένε ότι ίσως δεν πιάνω τα λογοπαίγνια οπότε για να μην τον αδικήσω θα πω ΜΑΡΚΕΣ- δε θυμάμαι ποιος έλεγε ότι τα 100 Χρόνια Μοναξιάς θέλεις 100 χρόνια για να τα τελειώσεις.
τα διάβασα μα και βαρέθηκα και ξέχασα.
Δε μου αρέσει ο Φανταστικός ρεαλισμός.
Να προσθέσω και ελληνικά;
Ζυράνα Ζατέλη (από πλήξη κόβω φλέβες) και Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης (δεν καταλαβαίνω τι λέει).
Επίσης ήθελα να πω ότι χαίρομαι που ως τώρα κανείς δεν ε΄χει αναφέρει την αγάπη μου (ξαναδιαβάζω κάθε λίγα χρόνια): Proust
ή τη Βίβλο (την οποία επίσης αγαπώ).
Καλή Τύχη!
Επιτέλους, να μιλήσουμε χωρίς ενοχές...Έκο, πολύ βαρετός... Το κοιμητήριο της Πράγας το παράτησα στις πρώτες σελίδες χωρίς καμιά τύψη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για JOYCE ... έχω 2 χρόνια τον ΟΔΥΣΣΕΑ στη βιβλιοθήκη μου και με τόσα που ακούω ... δεν τολμώ να τον πλησιάσω...