10/5/09

"Ένας αργός άνθρωπος", J. M. Coetzee

Tο βιβλίο του Τζ.Μ. Κουτσί «Ένας Αργός Άνθρωπος» δεν είναι αριστούργημα. Εξάλλου, έχω έναν καλό φίλο που ισχυρίζεται πως δεν υπάρχει χώρος για αριστουργήματα στη μεταμοντέρνα εποχή. Είναι όμως ένα βιβλίο που διαβάζεται πολύ ευχάριστα κι ας έχει να κάνει με τη ζωή και το θάνατο, την αγάπη και τη μοναξιά, το πώς η ζωή μας προσπερνά και πως όχι.
Ο ήρωας, ένας εξηντάρης που λόγω ενός τροχαίου με το ποδήλατό του μένει με ένα πόδι, είναι ένας άνθρωπος που αφήνει τα πράγματα να προπορεύονται. Στη ζωή του μπαίνει μια ευτραφής Κροάτισσα νοσοκόμα, που την ερωτεύεται αλλά εκείνη έχει άντρα και τρια παιδιά. Κι αυτός αφήνεται να τον εκμεταλλευτεί όλη η οικογένεια της. Ή μπορεί και όχι.
Το πιο γοητετικό κομμάτι της ιστορίας είναι πως κάποια στιγμή στη ζωή του ήρωα εμφανίζεται η συγγραφέας του. Έχει ένα λόγο για τη ροή της ιστορίας, παρεμβαίνει, όμως τελικά δεν κατορθώνει να τον κάνει να συμπορευτεί μαζί της.
Τα συναισθήματά μου για το βιβλίο δεν είναι ξεκάθαρα. Δεν είναι κακό, μα δε με συνεπήρε. Οπότε θα πρέπει να αφήσω το χρόνο να κάνει τη δουλειά του κριτικού. Γιατί τα βιβλία που μένουν σε έναν άνθρωπο που διαβάζει πολύ είναι εκείνα που μετράνε. Υπάρχουν μυθιστορήματα που δεν με ενθουσίασαν τότε, αλλά τα θυμάμαι τώρα. Κι άλλα που κάποτε τα εκθείασα και δεν έμεινε στη μνήμη μου ούτε μια τους γραμμή. Η αθανασία είναι πουτάνα, δωρίζεται απλόχερα μονάχα σε αυτούς που εκείνη θέλει. Στους υπολοίπους ζητάει ανταλλάγματα.

"Ένας αργός άνθρωπος", Τζ. Μ. Κουτσί, μετ. Αθηνά Δημητριάδου, εκδ. Μεταίχμιο, 2005, σελ. 312

10 σχόλια:

  1. Εξάλλου, έχω έναν καλό φίλο που ισχυρίζεται πως δεν υπάρχει χώρος για αριστουργήματα στη μεταμοντέρνα εποχή..

    Πάντα υπάρχει χώρος για αριστουργήματα ..

    Όσο για το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει αλλά συμφωνώ στο ότι ένα βιβλίο πρέπει να ωριμάσει πρώτα μέσα μας αλλά και στο χρόνο κι ύστερα ίσως να πάρει την θέση που του αξίζει στην αγαπημένη μας βιβλιοθήκη .

    Καλησπέρα .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα.
    Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, πάντως γνωρίζω τον συγγραφέα και έχω την εντύπωση ότι έχει γράψει αρκετά καλά βιβλία.
    Θα διαφωνήσω στην ιδέα ότι δε γράφονται στην εποχή μας αριστουργήματα.
    Μόνο που τα αριστουργήματα για να φανούν χρειάζονται χρόνο, σαν το κρασί για παράδειγμα που όσο πιο παλιό, τόσο πιο καλό.
    Καλή σου εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή εβδομάδα και στους δυο σας. Το αν υπάρχουν ή όχι σύγχρονα αριστουργήματα είναι μια μεγάλη κουβέντα. Η αλήθεια είναι πως μόνον ο χρόνος έχει λόγο σε αυτό, καμία άλλη κριτική. Ή και ίσως όχι μόνον αυτός. Χρειάζεται και λίγη τύχη για να αναγνωριστεί κάτι το πραγματικά εξαιρετικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γειά σας κι απο εμένα! Λοιπόν τυχαίνει αυτές τις μέρες και διαβάζω ένα άλλο του Τζ.Κούτσι, που εκδόθηκε στην ίδια σειρά εκδόσεων με αυτήν εδώ που βλέπω στην ανάρτησή σου. Είναι ’’Ο Βιος και η Πολιτεια του Μαικλ Κ’’. Ομολογώ πως δεν είναι ουτε αυτό αριστούργημα. Και το χειρότερο όλων: Διαβάζοντας στο αρθράκι σου, Κατερίνα, την υπόθεση της ιστορίας, μου θυμίζει αυτήν που διαβάζω εγώ. Πάλι έχει σχέση με τη ζωή και το θάνατο, τη μοναξιά και ισως την αγάπη. (Λεω ισως γιατί δεν το έχω τελειώσει ακόμη και περιμένω να βρω τέτοιο στοιχειο καθώς η ιστορία προχωρεί).
    Το κίνητρό μου για να το διαβάσω μπορεί να ήταν οτι ο συγγραφεας είναι βραβευμένος. Αναρωτιέμαι τώρα: αρκεί τελικά ένα τέτοιο κίνητρο;
    η παραμυθού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν ξέρω που μπορεί να βασιστεί αυτό όταν υπάρχει πλήθος κειμένων , λογοτεχνικά , δοκίμια , ποιητικά , επιστημονικά τα οποία είναι αδύνατον να τα απορρίψουμε μονομιάς δίχως να ξέρουμε την πορεία που θα διαγράψουν και φυσικά υπάρχουν άλλα τόσα τα οποία έχουν γραφτεί και ίσως κάποια από αυτά δεν τα γνωρίζουμε ακόμη ή δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμη .
    Ας μην ξεχνάμε ότι οι κύριοι θεματικοί άξονες που περιστρέφονται τα περισσότερα αξιόλογα και μη βιβλία είναι : ο Έρωτας , ο θάνατος και η ζωή αυτό που αλλάζει και τα κάνει ξεχωριστά είναι ο τρόπος ο οποίος παρουσιάζονται . . Ειδάλλως γιατί κάποιος να διαβάζει ή να γράφει σήμερα εφόσον έχουμε προκαθορίσει μια απόφαση εκ των προτέρων .. Αλλά εδώ μπαίνει το στοιχείο της συνέχειας , της συνέπειας και της εξέλιξης γιατί πάντα πατάμε στο παρελθόν για να φτιάξουμε το μέλλον και πιστεύω ακράδαντα ότι πάντα υπάρχει χώρος για αριστουργήματα .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ίσως με την εποχή αλλάζει το πως ορίζουμε το αριστούργημα και γι' αυτό να χωρά τόση συζήτηση. Φυσικά υπάρχει η δυνατότητα εξαιρετικών πραγμάτων, ίσως όμως χάνονται μέσα στην πολυφωνία μας ευκολότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο Κούτσι είναι ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, αλλά κατά τη γνώμη μου τα καλύτερα βιβλία του είναι"Σκηνές από τη ζωή ενός παιδιού" και "Σκηνές από τη ζωή ενός εφήβου". Ίσως θα σ' ενδιέφερε και η δική μουοπτική του "'Ενας αργός άνθρωπος" στη διεύθυνση http://anagnosi.blogspot.com/2007/03/blog-post_6180.html.
    Όσο για το θέμα της "αξίας" ενός βιβλίου είναι τόσο υποκειμενικό... αλήθεια γιατί διαβάζει κανείς; κι ο καθένας από μας άλλες φορές διαβάζει για χαλάρωση, άλλες ψάχνοντας κάτι... πάντως το σίγουρο είναι ότι η μνήμη δεν αποτελεί ασφαλές κριτήριο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κανένα κριτήριο δεν είναι ασφαλές.... Διαβάζουμε γιατί έτσι ξέρουμε, γουστάρουμε και μπορούμε. Επειδή το βιβλίο δεν με ενθουσίασε όπως άλλα του, γι' αυτό οι υπεκφυγές και τα μισόλογα περί μνήμης και αριστουργημάτων.... Τίποτα από αυτά δεν κρίνει πραγματικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ ώραία σκέψη η παρουσίαση βιβλίων,αλλά δεν είναι σαν να βλέπεις μπάλα και να αρκείσε χωρίς να παίζεις ο ίδιος?Κάθε βιβλίο που διαβάζεις μεγαλώνει τον κόσμο σου αλλά αν εξερευνήσεις τον κόσμο σου δεν πηγάζουν όλα τα βιβλία?
    (Η αλήθεια είναι βέβαια ότι υπήρξα ψυχαναγκαστικός βιβλιοφάγος )και γιαυτό σε υποστηρίζω αλλά πιστεύω ότι είναι η προετοιμασία για το βιβλίο της ζωής μας το διάβασμα.
    Να περνάς καλά και να μας ανακαλύπτεις τζιβιλιτζίδικα βιβλία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν έχεις άδικο. Αλλά παίζω και μπάλα.... Γράφω... (εγώ είμαι ακόμα ψυχαναγκαστική βιβλιοφάγος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή