22/6/12

H ευτυχία είναι δυο χρονών




Χθες βράδυ, περπατώντας στην προκυμαία ενός νησιού του Σαρωνικού, ένα μικρό κοριτσάκι, μηνών μόλις, μου χαμογέλασε μέσα από το καροτσάκι του με μια περίεργη επίγνωση, σα να ήταν μια ψυχή αρχαία που ξαναγύρισε κοντά μας. Θα ανατρίχιαζα, αν δίπλα ο δικός μου γιος, στην ώριμη ηλικία των 2 χρονών και 4 μηνών δεν ρώταγε ταυτόχρονα τον μπαμπά του «τι είναι αυτό». Κι αφού του εξηγήσαμε πως ήταν καρτοτηλέφωνο- γιατί τα κρατάνε τα άχρηστα απολιθώματα δεν μπορώ να καταλάβω, τα μισά δεν δουλεύουν έτσι κι αλλιώς- συνέχισε «τι είναι αυτό» και «τι είναι αυτό» και «τι είναι αυτό», ώσπου ονομάσαμε κάθε βάρκα, κάθε σημαία, κάθε άγκυρα, κάθε σταθμό για νερό και ρεύμα για τα πλοία, κάθε παγκάκι. Κι ύστερα άρχισαν οι παρατηρήσεις:
«Αυτό το παγκάκι το βάλανε ανάποδα. Πολύ λάθος»
«Τι κάνει ο κύριος;»
«Δεν είναι η θέση του εδώ»
«Πουλάκι, δεν μπορούμε να το πιάσουμε»
«Τα πατουσάκια μου είναι λερωμένα, να τα πλύνουμε»
Με μια ατελείωτη διάθεση σχολιαστή ποδοσφαιριστή αθλητικού αγώνα, ο μικρός σκιουράκος ήθελε να κατανοήσει τον κόσμο. Όταν του μιλούσα μέσα στην κοιλιά μου, νόμιζα πως μιλάω στο πιο πολύξερο, το πιο παντοδύναμο πλάσμα του κόσμου. Μετά γεννήθηκε και για λίγο αφοσιώθηκα στα πρακτικά, στους κολικούς, στα κλάματα και το θηλασμό του και ξέχασα εκείνους τους διαλόγους∙ και τώρα παντοδύναμα τα λόγια επανήλθαν, τώρα που η κατανόηση της γλώσσας ήρθε, που μπορεί να καταλάβει, αυτοί οι φιλοσοφικοί διάλογοι ξαναγύρισαν με βία, με σουρεαλισμό, με μια αντίθεση απίστευτη. Ο γιος μου είναι μια νεαρή ψυχή, ολόκληρη την περιέργεια της νιότης του, βουτηγμένη στην προσπάθεια κατανόησης του γύρω κόσμου. Κάποτε τα μωρά μοιάζουν άχρονα, ίδια με τους γέρους- σοφά και σαλιάρικα μαζί- αλλά δεν είναι. «Αυτό τί είναι;», ρωτάνε κάθε δεύτερη κουβέντα, με έμφαση στο τι, κι είναι στο χέρι μας να τους μάθουμε έναν καλύτερο κόσμο.


11 σχόλια:

  1. Πολύ μου αρέσεις όταν γράφεις για το γιό σου. Φαίνεται πόσο τον αγαπάς. Φαίνεται πως ζυγίζεις μέσα σου το σωστό και το λάθος και παιδεύεσαι να τον κάνεις καλό άνθρωπο. Μ' αρέσει πολύ αυτή η Κατερίνα που είναι μαμά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να σου ζήσει και να τον καμαρώνεις μεγάλο, δυνατό και σοφό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι, με πιάνει ώρες ώρες μια αγωνία απίστευτη μη μου πάθει τίποτα πριν μεγαλώσει.

      Διαγραφή
    2. Ναι,ναι,ξέρω πολύ καλά,
      Join the club κυρία Διαβάζοντας....

      Διαγραφή
  3. Πολύ ωραίο, με ζέστανε μέσα μου...
    Είναι φοβερό σε τι τριπ σκέψεων σε βάζουν τα παιδιά...

    Υ.Γ. Ο δικός μου είναι τόσο σίγουρος για τον εαυτό του και για τον κόσμο που δεν ρωτάει (ακόμα) τίποτα, τα ξέρει όλα... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα αρχίσει και μετά δε θα σταματά, Snowball.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κατερίνα, να χαίρεσαι το αγοράκι σου!
    Φίλα μαγουλάκια,φίλα μαλλάκια,μην ακούς κανένα κι έχε τον αγκαλιά όσοοοοο θέλει.Σε λιγάκι,ώσπου να πείτε "πω πω πώς μεγάλωσε" θα κόβει... βόλτες,ωραίος 18άρης στην... Άνδρο με τους... φίλους του κι εσύ θα λες "παιδάκι μου,πότε θα κάνεις το μηχανογραφικό σου;"χαχα,λέμε τώρα,ελπίζω τότε να μην ταλαιπωρούνται έτσι τα παιδιά κι οι γονείς!
    Καταλαβαίνεις;
    Μικρομαμάδες και μικρομπαμπάδες, μην αφήνετε ούτε δευτερόλεπτο να πάει χαμένο με τα βλαστάρια σας,είναι καταπληκτική φάση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μα ποιός μπορεί να του αντισταθεί, όταν τραβάει τη φούστα μου και λέει "Μανούλα, αγκαίτσα....". Δεκαοχτάρης, Άνδρο, μηχανογραφικό, πολλές λεπτομέρειες ακούω για να μην είναι αληθινές, άρα μάλλον πρέπει να σου ευχηθώ κι εγώ για το παιδάκι σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή