8/10/13

Σημειώσεις από τα παλιά

Χθες διάβασα την εξαιρετική ανάρτηση του no14me για τις σημειώσεις που κρατά για κάθε βιβλίο και θυμήθηκα τα νιάτα μου. Τότε που τα βιβλία ποίησης κυρίως ήταν σημειωμένα μέχρι την τελευταία τους γωνία, με δικά μου πονήματα στα περιθώρια, που πάντα υπήρχε ένα μικρό σημειωματάριο στο προσκεφάλι μου. Τώρα πια στο κομοδίνο αναπαύεται το τάμπλετ που φορτίζει, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Συνειδητοποιώ λοιπόν πως τα τελευταία χρόνια δεν κρατώ καθόλου σημειώσεις παρά μόνον για τα δικά μου κείμενα, ποτέ πια για βιβλία άλλων (βέβαια υπάρχει το μπλογκ και στην τελική κρατάω πολλά κείμενα για βιβλία άλλων). Μέσα σε κείνες τις σημειώσεις υπήρχαν σκέψεις της στιγμής και κομμάτια από το προσωπικό μου ημερολόγιο, ενίοτε φράσεις υπογραμμισμένες με ροζ στυλό κι άλλοτε αράδες γραμμένες με μολύβι. Αναπάντεχες μικρές ανακαλύψεις για πράγματα που ούτε καν ήξερα πως είχα μες στο κεφάλι μου.

Σκεφτόμουν πως αυτές οι σημειώσεις της ανάγνωσης, όταν αρχίσουν να μπλέκονται με τις δικές σου σκέψεις, είναι η μαγιά της γραφής. Από κει ξεκινάς για να στήσεις στην αρχή ένα δικό σου ποίημα κι έπειτα μια δική σου άγαρμπη ιστορία. Αυτές οι σημειώσεις έχουν ένα καλό, δεν τις γράφεις σαν κοριτσίστικο ημερολόγιο με την ελπίδα πως κάποτε θα τις διαβάσει ο ενδιαφερόμενος, τις κρατάς γιατί ο ενδιαφερόμενος είσαι εσύ.

Πολλά από τα τετραδιάκια, τα μπλοκάκια, τα σκόρπια χαρτιά αυτής της διαδικασίας έχουν πεταχτεί μες στα χρόνια, τώρα πια εξάλλου όταν ολοκληρώνω μια ιστορία πετάω συνειδητά τις σημειώσεις μου για αυτή. Πάντως αν ψάξω, όλο και κάποιο σώζεται. Αυτή η άτσαλη έφηβος που το σημειωματάριο της από το 1993 σώθηκε ποιος ξέρει γιατί από χίλιες μετακομίσεις και βρέθηκε μες στα χαρτιά της το 2013 όσο έκανε εκκαθάριση στα συρτάρια για το  δεύτερο μωρό της, υπάρχει ακόμα μέσα μου. Οι σπόροι κι οι ιδέες της είναι εκεί. Με λιγότερα (;) σκοτεινά κομμάτια- ας πούμε απλά με διαφορετικά. Με λιγότερη σιγουριά για τις αλήθειες της ζωής. Μα με την ίδια λαχτάρα, για έρωτα και για βιβλία, για διάβασμα και γράψιμο. Με την ίδια λαχτάρα για το  μέλλον που είναι ακόμα άδηλο. Μια έφηβος ετών 35. Ετοιμόγεννη.








5 σχόλια:

  1. Ανώνυμος8/10/13, 3:19 μ.μ.

    Δεν κρατάω ποτέ σημειώσεις, ούτε υπογραμμίζω αποσπάσματα από τα βιβλία που διαβάζω. Κάθε φορά που κοιτάζω παλιότερα βιβλία, το μετανιώνω κ λέω από την επόμενη φορά θ'αρχίσω, αλλά τελικά αδυνατώ να διακόψω τη ροή της ανάγνωσης για να κρατήσω έστω και μια μικρή σημείωση.
    Ως ετοιμόγεννη έφηβη πρέπει να μας πεις ποιο βιβλίο έχεις επιλέξει για να διαβάσεις στο μαιευτήριο. Φαντάζομαι ότι έχεις κάνει ήδη την επιλογή σου για να μην ψάχνεσαι τελευταία στιγμή...
    Ε.Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν κάνω τέτοιου είδους αποκαλύψεις... (φυσικά και δεν έχω αποφασίσει ακόμα, για ποιά με πέρασες;)

      Διαγραφή
  2. Τί;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Διαβάζουν στο μαιευτήριο;;;;;;;;;;;;;;;
    (Πώς; πότε;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ πάντως την προηγούμενη φορά διάβασα 2,5 βιβλία. 2 μέρες ο μικρός έκανε σολάριουμ στη λάμπα για ίκτερο. Φυσικά μετά την αρχική χάβρα, δεν πάτησε σχεδόν κανείς αυτές τις μέρες, ο άντρας μου μόνο τα μεσημέρια. Θήλαζα, αραιά γιατί ήταν ζαβλακωμένος από τη λάμπα, και διάβαζα....

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος10/10/13, 3:18 π.μ.

    Δεν νομιζω οτι υπαρχει βιβλιο μου χωρις σημειωσεις στο περιθωριο. Γυρνωντας πισω σε αυτες μετα απο χρονια με κανει να νιωθω μια νοσταλγια για τις εποχες που τα διαβασα, να θυμαμαι ξανα μερη του βιβλιου αλλα και να "ντρεπομαι" γι αυτα που σημειωνα τοτε... Παρολα αυτα δεν το μετανιωνω με τιποτα αλλα δεν θελω αν τα ξεφυλλισει καποιος να διαβασει τις υπογραμμισεις και τις σημειωσεις μου. Ειναι τοσο δικες μου...

    ΓΙΩΡΓΟΣ Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή