10/1/12

Συνηθίζεται το διάβασμα; Δε συνηθίζεται.....


Μπήκα τις τελευταίες μέρες  σε αυτήν την ιστορία με τα στατιστικά του μπλογκ, ποιός μπαίνει, ποιός βγαίνει από πού και πώς. Για αυτό φταίνε οι διαφημίσεις, κάθισαν στο μπλογκ για τρεις μέρες και αλλοίωσαν το χαρακτήρα μου για πάντα......

Συνειδητοποίησα λοιπόν πως η ενασχόληση με την….AGB κοινώς το Google Analytics είναι εθιστική μέχρι αηδίας, μπορεί να μπαίνεις και κάθε φορά που πλησιάζεις τον υπολογιστή μήπως σήμερα είχες μια επίσκεψη παραπάνω. Παράλληλα, κοιτούσα πού και πού τα στατιστικά για το άλλο μου μπλογκ, της σκιουρομανούλας που είναι από καιρό πια παρατημένο (το άνοιξα σε μια στιγμή αδυναμίας- παιδί την λένε- και μετά συνειδητοποίησα πως full time job και μητρότητα και νοικοκυριό, και γράψιμο και δυο μπλογκ απλά δεν ήταν εφικτό). Λοιπόν από την χαζή ενασχόληση μου με τα στατιστικά κατάλαβα πόσο λίγος κόσμος ενδιαφέρεται για τα βιβλία στην Ελλάδα. Γιατί ένα παρατημένο μπλογκ για μωράκια, που δεν εδραιώθηκε ποτέ στη συνείδηση των μαμαδο-μπλόγκερς και που είναι κοντά έξι μήνες χωρίς ανάρτηση μαζεύει κάποιες μέρες ίδιο κόσμο με ένα ενεργό και ανθισμένο βιβλιομπλογκ. Ναι, ναι, ναι, το ξέρω πως αν κυνηγούσα την επισκεψιμότητα θα έπρεπε να ανοίξω μπλογκ με συνταγές μαγειρικής, αλλά όχι κι έτσι.

            Με λυπεί γιατί δεν μπορώ να μιλάω για βιβλία στην καθημερινότητά μου, με ενοχλεί που τους φίλους που έχω και είναι αναγνώστες τους απέκτησα μέσω σεμιναρίων ή διαδικτύου, με βαραίνει που δεν μπορώ να διαβάσω βιβλίο στην ουρά στην τράπεζα ή στην αναμονή ενός ιατρείου χωρίς να με κοιτάξουν σαν αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο. Δεν θα έπρεπε, ο καθένας ψυχαγωγείται αλλιώς, αλλά το διάβασμα είναι θέμα συνήθειας και διαθεσιμότητας. Το βλέπω στους γύρω μου που παρακινούνται από τη βιβλιοθήκη μου να διαβάσουν κι ας μην μπαίνουν σε βιβλιοπωλεία, το βλέπω στο παιδί μου που δυο χρονών σέρνει συνέχεια ένα βιβλιαράκι πίσω του, σε μένα που από τότε που ασχολήθηκα με αυτό το ιστολόγιο διαβάζω πολύ πιο συνειδητοποιημένα, ψάχνω τα βιβλία μου. Με πειράζει που το διάβασμα δεν συνηθίζεται στην Ελλάδα. Τότε θα αναγνώριζα το δικαίωμα στον καθένα να λέει «Το δοκίμασα, αλλά δε μου ταιριάζει.»



Υ.Γ. Τα βαριέμαι τα στατιστικά τελικά…..

12 σχόλια:

  1. Ο χώρος του βιβλίου είναι κατ' εμέ πολύ όμορφος και ρομαντικός αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικά πολύ δύσκολος στη χώρα μας. Είτε ερασιτεχνικά σαν χόμπυ (διάβασμα) είτε επαγγελματικά. Και αυτό το συνειδητοποιείς καθημερινά. Κόβοντας βόλτες στο διαδίκτυο μερικές φορές νιώθω πως υπάρχει (αρκετός;) κόσμος που ασχολείται με το θέμα, ζώντας την καθημερινότητα μου βλέπω (έναν ίσως;) φίλο να διαβάζει λίγο κάπως και όλους τους υπόλοιπους να έχουν άγνοια σχεδόν για το αντικείμενο.

    Δε λέω να διαβάζει κανείς σαν τρελός και μανιακός, ούτε εγώ το κάνω, στα 3 βιβλία το μήνα είμαι στο περίπου αλλά μου αρέσει τουλάχιστον να ασχολούμαι και να ενημερώνομαι καθημερινά θα έλεγα. Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις, τα αίτια πολλά και το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι στενάχωρο. Χτες ήμουν στο κέντρο (Θεσσαλονίκη), μπήκα μια βόλτα σε βιβλιοπωλείο και πήρα ένα μικρό βιβλιαράκι. Η διαφορά σε σχέση με τις γιορτές ήταν κάτι παραπάνω από τη μέρα με τη νύχτα. Μέχρι ενός σημείου λογικό αλλά η εικόνα που αντίκρυσα με προσγείωσε πάρα πολύ απότομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μην πτοήσε! Εξάλλου η ανάγνωση είναι ένα "μοναχικό" hobby.. αν και πάντα ειναι ενδιαφέρουσα η συζήτηση για ό,τι διαβάσαμε με κάποιον που έχει διαβάσει το ίδιο ή δείχνει πρόθυμος να διαβάσει.. και το οτι υπάρχει το ιντερνετ και βρίσκεις τέτοιους ανθρώπους είναι καλό... σκέψου να μην ύπήρχε και αυτό.. keep up!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος10/1/12, 3:29 μ.μ.

    Το βιβλίο πρέπει να είναι διαχρονικό δίνοντας όμως πάτημα στο σήμερα.
    Ζούμε καθημερινά ζόρια, άνθρωποι γκρεμίζονται και η ιστορία γράφεται πάνω μας.
    Το βιβλίο πρέπει να μιλάει για πραγματικούς ανθρώπους, σε πραγματική γλώσσα, δίνοντας την ανάσα του αναστοχασμού.
    Όσο παραμένει, σε μεγάλο βαθμό, προσκολημμένο σε χαζοχαρούμενες δηθενιές και ατομικά απωθημένα θα αφορά μόνο λίγους.
    Η ζωή είναι γύρω μας και περιμενει κάποιον να αφηγηθεί κομμάτια της, ώστε να γίνει λίγο πιο κατανοητή και υποφερτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Read for a life : Είναι κάπως μίζερη η εικόνα, όντως. Αυτό με ενοχλεί γαμώτο μου

    @Daphnie: Δεν πτοούμαι, αυτό δα έλειπε, την ξέρω την κατάσταση. απλά σήμερα μου βγήκε να την σχολιάσω.

    @ Ανώνυμος: Δεν πιστεύω πως λείπουν τα βιβλία που έχουν κάτι να πουν. Αυτοί που λίγο παραπάνω θα ψαχτουν θα την αποφύγουν τη δηθενιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ πάλι νομίζω ότι δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Το βιβλίο έχει ένα σταθερό κοινό που δύσκολα θα αλλάξει. Επίσης παρατηρώ, ανεξάρτητα από τις γιορτές, πως, όπως και οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί στο εμπόριο, έχει πέσει θύμα του αχαλίνωτου καπιταλισμού. Τα μεγάλα βιβλιοπωλεία είναι σχεδόν πάντα γεμάτα, γιατί έχουν τη δυνατότητα να κάνουν καλύτερες τιμές. Αυτό βέβαια είναι περιορισμός, γι' αυτούς που για διάφορους λόγους δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση σε αυτά. Τώρα το διαδίκτυο είναι μία περίεργη υπόθεση. Ξέρεις Κατερίνα ότι και εγώ εκφράζομαι μέσω του blog αλλά φαντάζομαι ότι αυτό δεν ταιριάζει σε πολλούς αναγνώστες. Όπως και να 'χει είναι κάτι νέο, ακόμα και αν μετράει ας πούμε ζωή 10 ετών. Τέλος, νομίζω ότι η απομάκρυνση ή μη γνωριμία με το βιβλίο οφείλεται κατά κύριο λόγο στο σχολείο, το οποίο εδώ και 30 χρόνια έχει καταντήσει "ύλη σελ. 1-80" και τίποτε παραπέρα. Το λέω γιατί το ζήτημα το ζω στην πηγή του, γιατί είμαι φιλόλογος και προετοιμάζω μαθητές για τις πανελλήνιες. Ως εκ τούτου οι νέοι άνθρωποι (και δικαίως) βγάζουν σπυριά στη θέα οποιουδήποτε πράγματος μοιάζει με βιβλίο. Το θέμα είναι τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξει αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνούμε πως το βιβλίο έχει σταθερό κοινό. Απλά αυτό δεν είναι τόσο μεγάλο.... Όσο για το σχολείο το μεγαλύτερό του φταίξιμο για μένα, πέρα από την αποστήθιση και την πεπερασμένη ύλη, είναι η έλλειψη διαθεσιμότητας. Με λίγα λόγια, όπου υπάρχουν δανειστικές βιβλιοθήκες δημιουργούνται πολύ περισσότεροι νέοι αναγνώστες. Και στα ελληνικά σχολεία δεν υπάρχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Kαλημέρα Κατερίνα... Πράγματι το διάβασμα στην Ελλάδα δεν είναι διαδεδομένο...σπορ! Υπάρχει ένα σταθερό αναγνωστικό κοινό, και πάλι, ανάμεσα σ'αυτό η ποσότητα διαφἐρει πάρα πολύ. Κάποιοι (λίγοι νομίζω) μπορούν να διαβἀζουν 2 ή και 3 βιβλία μέσα σε μια εβδομἀδα... Και άλλοι 1 βιβλίο το μήνα! Δεν μπορεί να κάνει κάτι γι αυτό κανείς. Έπειτα το να διαβάζουμε μόνο δεν έχει ίσως τόση σημασία, όση το ... τί διαβάζουμε! Νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα και καλή χρονιά! Τι να πρωτοδιαβάσουμε στο έρμο το διαδίκτυο πια, αγαπητή Κατερίνα; Καθημερινά γράφονται χιλιάδες κείμενα από τα οποία πολλά είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα, πώς όμως να τα προλάβεις όλα όταν είσαι ένας "φυσιολογικός" άνθρωπος και έχεις και άλλες δραστηριότητες κι ενδιαφέροντα εκτός από το "κάψιμο" μπροστά στην οθόνη του η/υ; Στο βαθμό που με αφορά, γράφω μόνο αν αισθάνομαι ότι έχω κάτι να πω, ήδη αναρτώ κείμενα μόνο στις ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΕΣ έχοντας αφήσει τον "VOUDAS" να ξεκουράζεται μετά την έκδοση του "ΛΑΒΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΟΥ". Ειδικότερα, το θέμα "βιβλίο" είναι, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, διαχρονικό, όμως τελευταία με ικανοποίηση παρατηρώ καθημερινά όλο και περισσότερους να διαβάζουν βιβλία μέσα στο μετρό. Από πείρα θα πω όμως, ότι όσο δύσκολο είναι να φτάσει το κοινό στο βιβλίο, άλλο τόσο δύσκολο είναι να φτάσει και το βιβλίο στο κοινό... Η εμπειρία μου λέει ότι τα "περάσματα" είναι ελεγχόμενα και τα "δίκτυα" κατειλημμένα από τους έχοντες και κατέχοντες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. εξαιρετικά τα σχόλια όλων, νομίζω ότι όλοι λένε και από μία αλήθεια. είναι δεδομένα "μοναχικό" χόμπι, αν και αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση... πάντως έχω την εντύπωση ότι βλέπω και εγώ λίγο περισσότερους στο μετρό να διαβάζουν. το δίκτυο ήταν πράγματι εξαιρετικός τόπος συναγέλασης των book lovers και προσωπικά αρμενίζω σε δεκάδες βιβλιοblogs, με ικανοποιεί τόσο αυτό, όπως π.χ. εδώ στο δικό σου κατερίνα...πραγματικά keep up the good work!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Mike: Ούτε κι εγώ διαβάζω πάνω από 3-4 βιβλία το μήνα. Και υπάρχουν μήνες που δεν διαβάζω και τίποτα, εδώ που τα λέμε. Δεν είναι η ποσότητα, είναι η ποιότητα και το ενδιαφέρον, έχεις δίκιο.

    @ Ευάγγελος: Εύστοχο σχόλιο για τα "κανάλια συμφερόντων" που μας ταίζουν όλο το ίδιο γλυκανάλατο βιβλίο, είναι δύσκολο να φτάσει το βιβλίο στο κοινό, αλλά σε αυτό φταίει που δεν ενδιαφέρεται το κοινό. Όποιος ψάχνει βρίσκει. Από την άλλη, να γράφουμε αναρτήσεις για να πούμε "γειά" κι εμένα με κουράζει. Μόνο αν έχω κάτι να πω.

    @ JonyG : Κι εμένα μου αρέσουν τα βιβλιοblogs, τα περιηγούμαι τακτικά. Είπαμε, μικρό και σταθερό κοινό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χμ ... δε θέλω να σας απογοητεύσω αλλά πιστεύω ότι το διάβασμα σαν μοναχική απόλαυση μόνον επιλέγεται. Δεν συνηθίζεται δυστυχώς ...
    Απο προσωπική πείρα τα δύο μου παιδιά μεγάλωσαν με γονείς που διαβάζουν. Ξεκίνησαν απο μικρά με τα παιδικά βιβλία, με κόμιξ με ιστορίες με τους Πέντε φίλους, μυθιστορήματα, ότι καλύτερο. Όταν έφτασαν στην εφηβεία η μεν κόρη συνέχισε και συνεχίζει ο γιός τίποτε, μόνον internet. Άρα ...
    Μου αρέσει πολύ το blogs σας, μη σας απογοητεύει το μικρό κοινό, είναι σαν τα βιβλία. Επειδή είναι "ευπώλητα" δεν σημαίνει ότι είναι και καλά. Αντιθέτως θα έλεγα.
    Καλή συνέχεια, καλή δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν απογοητεύομαι, Εβίτα, ίσα ίσα χαίρομαι για σχόλια σαν το δικό σου. Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή