6/2/12

Ποιό βιβλίο θα αναλαμβάνατε να αποστηθίσετε ολόκληρο για να το σώσετε;




Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, αλλά η πρόταση με ιντριγκάρισε….



“Στο «Φαρενάιτ 451» του Ray Brandbury , σ’ έναν κόσμο που τα βιβλία βρίσκονται υπό διωγμό και καίγονται από τις δυνάμεις τις πυροσβεστικής, οι φανατικοί βιβλιόφιλοι για να τα προστατέψουν αναλαμβάνουν να τα αποστηθίσουν, διασώζοντάς τα έτσι από γενιά σε γενιά, με καθένα από αυτούς να ταυτίζεται ολάκερος με το βιβλίο που αναλαμβάνει να αποστηθίσει. Θα σου πρότεινα να θέσεις αυτό το ερώτημα, δηλαδή το ποιο βιβλίο θα επέλεγε καθένας απ’ τους αναγνώστες του blog σου να ενσαρκώσει, αναλαμβάνοντας φυσικά καθένας, μαζί με την απάντησή του να εξηγήσει το γιατί, το τι είναι αυτό που στο βιβλίο που επέλεξε του προκαλεί τόση λατρεία ώστε να ήταν μπορετό να του αφοσιωθεί σε τέτοιο βαθμό.”



Βρίσκομαι ακόμα σε σκέψεις ως προς το ποιό θα ήταν το «δικό» μου βιβλίο, ποιό βιβλίο είμαι ή θα γινόμουν εγώ. Είναι δυο-τρία που με απασχολούν πολύ, και κάποια που μου περνάνε φευγαλέα από το μυαλό κι έπειτα δεν τα ξανασκέφτομαι. Ακούω τα δικά σας….     


Update:  Τελικά το διάβασα, η ανάρτηση εδώ...

21 σχόλια:

  1. Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι Το βιβλίο της ανησυχίας του Πεσσόα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμένα το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι "Το ταξίδι στην άκρη της νύχτας", του Σελίν. Μετά μου ήρθαν κι άλλα, αλλά νομίζω πως θα μείνω στην ρπώτη μου σκέψη, είναι πάντα η πιο σοφή επιλογή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πω!Πω! Τι δύσκολο ερώτημα!!!Σκέφτομαι άπειρα βιβλία: από τη Βίβλο μέχρι το "120 μέρες στα Σόδομα" (γιατί όλες οι σκέψεις πρέπει να σωθούν)...αλλά μάλλον θα καταλήξω στην "Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων" τους Λιούις Κάρολ (είναι μάλλον πιο ασφαλές το παιδικό βιβλίο...)

    ΥΓ. Ήδη μετανιώνω και σκέφτομαι κι άλλα, κι άλλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τόσο η "Βίβλος", όσο και το "120 μέρες στα Σόδομα" με σοκάρουν, λέτε να είμαι τελικά πουριτανή;΄Η "Αλίκη" για μένα θα ήτανε κλεψιά, την έχω διαβάσει τόσες φορές πού μάλλον θυμάμαι ήδη πολλά κομμάτια απέξω. Πάντως το ερώτημα στην αρχή μου φάνηκε αναπάντητο. Μετά σκέφτηκα πόσο θα μου άρεσε η "Έρημη χώρα" του Έλιοτ, να είναι η επιλογή μου, αλλά αυτή θα ήταν μια καθαρά ηδονιστική επιλογή....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος6/2/12, 10:05 μ.μ.

    Εγώ, δίχως δεύτερη σκέψη, θα επέλεγα να γίνω ο «Τροπικός του Καρκίνου», του Χένρι Μίλλερ, γιατί είναι το πιο κυνικό, άγριο, σαρκαστικό και ταυτόχρονα λυρικό και βαθιά συναισθηματικό βιβλίο που έχω διαβάσει, με μια γλώσσα πυρετώδη, πειραματική και παράφορη, μ’ έναν όλο απίστευτα ποιητικό και αλλοπαρμένο. Ύστερα είναι και η ψυχική κατάσταση που περιγράφει που δεν μπορεί παρά να είναι γνώριμη σε καθέναν σχεδόν που έχει βρεθεί μετέωρος να προσπαθεί με λέξεις να περιγράψει αυτό το κενό, την καθημερινή πτώση του, την έξαψη, την τρέλα, το μεγαλείο και την χαμέρπεια της ζωής και του κόσμου που τον περιβάλει. Είναι ακόμα και η εποχή, το μυθικό Παρίσι του μεσοπολέμου, οι φιγούρες του σκοτεινού κόσμου που παρελαύνουν απ’ τις σελίδες του, ήρωες κωμικοί, γκροτέσκοι, παρηκμασμένοι, χαμένοι, ετοιμόρροποι, παραζαλισμένοι, καυλωμένοι, μεθυσμένοι, παρανοϊκοί.
    Μάλλον θα ξεκινήσω από σήμερα την αποστήθιση: «Κατοικώ στη Βίλα Μποργκέζε, τα πάντα εδώ μέσα είναι τακτοποιημένα και καθαρά, χωρίς ίχνος σκόνης, χωρίς μια καρέκλα που να μην είναι στη θέση της. Είμαστε ολομόναχοι και νεκροί…..»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να ένα βιβλίο που δεν κατόρθωσα να αγαπήσω. Αν και κάτι υποψίες πως μπορεί να πρέπει να το διαβάσω ξανά μου μπήκαν τώρα που το συζητάμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Προφανώς ζητάς ένα βιβλίο που για εντελώς υποκειμενικά κριτήρια το έχουμε βαθιά μέσα στην καρδιά μας.

    Αυτό λοιπόν που θα διάλεγα εγώ θα ήταν το βιβλίο που ο ήρωας του, Ρικάρντο Σομοκούρτσιο (το καλόπαιδο ντε..), είναι ο χαρακτήρας με τον οποίο ταυτίστηκα απόλυτα, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο εως τώρα σε βιβλίο. Αλλά πέρα από την ιστορία ενός έρωτα το "Παλιοκόριτσο" είναι κάτι πολύ παραπάνω. Πολιτικό σχόλιο, κοινωνικό υπόβαθρο, πολιτιστική και ιστορική προσέγγιση, δυνατά και ρεαλιστικά συναισθήματα, φοβερή γλώσσα. Τελεία και παύλα, το βιβλίο είναι.. την ξέρετε την συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μου αρέσει που σε σοκάρουν η Βίβλος παρέα με τα Σόδομα :)! Προσωπικά δε θα ήθελα να αφανιστεί κανένα βιβλίο από προσώπου γης...όσο για την Αλίκη, φαντάζεσαι τον παραμυθόκοσμο χωρίς αυτό το βιβλίο, και ας είναι και λίγο κλεψιά! Μπορώ να προσθέσω και τα 100 χρόνια Μοναξιά του Μάρκες, και το Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο του Προυστ και τη Τζέιν Έιρ και τον Ξένο και τη Θεία Κωμωδία και κλπ....;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @read for a life : Εγώ θα διάλεγα το " ο Πανταλέων και οι Επισκέπτριες", αν επέλεγα Λιόσα. Αν και έπαιξα λίγο και με το "Πράσινο Σπίτι", κι ας μην είμαι πάντα σίγουρη πως το συμπαθώ.

    @filoteo: Αυτό πια δεν είναι κλεψιά, είναι αρπαγή. Τόσα βιβλία, κι όλα να θέλετε να γίνετε εσείς;

    Υ.Γ. Η "Μεταμόρφωση" του Κάφκα με τυραννάει τις τελευταίες ώρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Επιμένω σταθερά στον Πεσσόα, αλλά κάποιος να σώσει τον Θερβάντες, δεν έχω διαβάσει ακόμα τον Δον Κιχώτη!

    Επίσης κάποιος να σώσει και τον Ντίκενς, μέρα που είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Επειδή είμαι σίγουρος ότι κανείς δεν θα σώσει το "Γυρίστε τον γαλαξία με ωτοστόπ" θα αρχίσω την αποστήθιση.
    Υ.Γ. 12041978, άριστη επιπολή. Έφυγες για Παρίσι, είναι πολύ ευκολότερο να μάθεις τα λόγια εκεί πέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ιω, τον Δον Κιχώτη και γρήγορα. Εγώ σκέφτομαι αυτόν τον χρόνο να τον ξαναδιαβάσω. Αλλά για να τον σώσω, μπα... Χρειάζεται κάποιον μεγαλύτερου αναγνωστικού και βιβλιοφιλικού διαμετρήματος από μένα.

    Δεν το έχω διαβάσει ακόμα το "Γυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ", αλλά θέλω.

    Τον "Οδυσσέα" δεν βλέπω να θέλει να σώσει κανείς κι ανησυχώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. εκπληκτική-φανταστική η πρόταση!!! μπράβο 12041978!!!! και σε σένα κατερίνα που την υιοθέτησες... εγώ είχα στο μυαλό πολλά, το γνωστό πρόβλημα δηλαδή, αλλά με αυτό που ειπε και πάλι ο/η 12041978 με χτύπησε πάλι δηανα...Τροπικό του Καρκίνου...τί βιβλίο Θεέ μου...
    αλλά μετά ήρθε και ο Uknown και πέταξε το "Γυρίστε τον γαλαξία με ωτοστόπ" και κλείδωσα εκεί (κερασμένη Uknown μια Παναγαλακτική Γαργαροκροτίδα για αυτό!!!), μιας και δεν θα δυσκολευτώ καθόλου, αφού σχεδόν το ξέρω ήδη...(λατρεμέεεενος Ντάγκλας Ανταμς!!!)
    κατάφερες πάλι κατερίνα να μου κεντρίσεις το ενδιαφέρον με το Φαρενάιτ 451...(έχω εξολοθρευτεί οικονομικά με το blog σου, ουφ...)
    για να απομνημονεύσεις τον Ulysess θέλεις μάλλον μνήμη υπολογιστή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εγώ να δεις, με έχει ξετινάξει οικονομικά το blog. Όλο θέλω, και το Φαρεναιτ το θέλω, εννοείται. Έχω ένα χαρτί μπροστά μου κι όλο γράφω "βιβλία προσεχώς". Η μόνη ελπίδα είναι να το ξεσκίσει ο σκίουρος και να μην θυμάμαι τί ήθελα να πάρω. Και μπορεί.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλά ρε συντρόφια, ένας Έλληνας συγγραφέας δεν αξίζει να διασωθεί;
    Άσε για την ποίηση. Ούτε κουβέντα,
    Ποιος ν'ασχοληθεί με τον Όμηρο, τον Βιργίλιο, τον Δάντη, τον Πετράρχη, τον Κεβέδο, τον Βιγιόν, τον Ρεμπώ, τον Μπωντλαίρ, τον Μαλαρμέ, τον Έλιοτ, τον Κορνάρο, τον Σολωμό, τον Πάουντ, τον Μπρεχτ, τον Λόρκα, τον Ελύτη, ο Ρίλκε, ο Έλιοτ, ο Cumming, o Whitman, ο Σαίξπηρ, o...o...o...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Λοιπόν αυτό το θέμα με τα Ελληνικά βιβλία σχολιάστηκε και σε δυο mail που έλαβα για το θέμα. Έχω ξαναπεί πάντως πως η ντε και καλά ελληνικότητα των βιβλίων δεν μου λέει τίποτα. Όσο για την ποίηση ξαφνιάστηκα κι εγώ, το αποδίδω μάλλον στην έμφυτη ντροπαλότητα των ανθρώπων που την αγαπούν.

    Καλέ μου "Άνθρωπε χωρίς ιδιότητες", ποιό έργο Έλληνα θα αποστηθίζατε για να τον κάνετε δικό σας, για να γίνει ένα με σας κι εσείς ένα με αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλή μου κυρία Μαλακατε
    Ιδού!
    «Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως» του Βιζυηνού
    «Όνειρο στο κύμα» του Παπαδιαμάντη
    Οτιδήποτε από τον Γιάννη Σκαρίμπα
    «Η μόνη κληρονομιά» του Γιώργου Ιωάννου
    «Οι χτίστες» του Χειμωνά
    «Ο δρόμος προς τη δόξα» του Κώστα Χατζηαργύρη
    «Το τελευταίο καταφύγιο» του Κώστα Καζαντζή
    «Eroica» του Κοσμά Πολίτη
    «Το μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης» Ν.Γ Πεντζίκη
    «Το κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου
    «Αντιποίησις αρχής» του Αλέξανδρου Κοτζιά
    «Το τέλος της μικρής μας πόλης» του Δημήτρη Χατζή
    «Η μητέρα του σκύλου» του Παύλου Μάτεσι
    «Απ’το ίδιο ποτήρι» του Μισέλ Φάις
    «Η κρύπτη» του Γονατά
    «Το ενύπνιο» του Νίκου Καχτίτση

    Αυτά προς το παρόν. Όταν τα αποστηθίσω, έχω κι άλλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Α, πάτε για τα πολλά, βλέπω. Καλό κουράγιο....

    Σοβαρά τώρα, φυσικά η ελληνική παραγωγή έχει σημαντικά βιβλία να επιδείξει, στη λίστα σας ας πούμε μόνον με την "Ερόικα" θα διαφωνούσα, από την άλλη ντε και καλά να ταυτιστώ με Έλληνα;

    Υ.Γ. Τί εξαιρετικό βιβλίο "Η μητέρα του σκύλου".....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τα Απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Το πρώτο βιβλίο που διάβασα για το 2016 ήταν το Φαρενάϊτ 451, απλά εξαιρετικό, ....αν ήταν να απομνημονεύσω κάποιο θα ήταν το το Συμπόσιο του πλάτωνα, γιατί πολύ απλά από αυτό μπορείς να Ξανα-δημιουργήσεις, ότι άλλο έχει γραφεί μέχρι σήμερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή