Ομολογώ πως νιώθω ανακούφιση κάθε φορά που διαβάζω κάποιο βιβλίο του Νικ Χόρνμπυ, σαν να είναι το καλά κρυμμένο αναγνωστικό μου μυστικό. Τα βιβλία του με βγάζουν ασπροσπόσωπη κάθε φορά, έχουν αρχή, μέση, τέλος, ολοκληρωμένους χαρακτήρες, μία κεντρική ιδέα. Και δεν είναι πως είναι εύπεπτα ή του σωρού, απλώς αρκείται στη συγγραφική του δεινότητα, δεν έχει όρεξη για παραπάνω πειραματισμούς κι έχω καταλήξει πως αυτό με ξεκουράζει.
Έτσι και στο «Ακριβώς σαν κι εσένα» ασχολείται με δυο βασικά ζητήματα, το Μπρέξιτ και την ανισότητα στις σχέσεις∙ και το κάνει καλά, χωρίς μικρότητες. Κεντρικοί ήρωες είναι η Λούσυ, μια 42χρονη καθηγήτρια Αγγλικών που μόλις έχει χωρίσει από τον εθισμένο σύζυγό της και ζει με τα δυο αγόρια της, που είναι ακόμα σε ηλικίες δημοτικού, και ο Τζόζεφ, ένας 22χρονος έγχρωμος νεαρός που προσπαθεί να μιξάρει μουσική, ενώ δουλεύει σε ένα κέντρο αναψυχής κι ένα χασάπικο. Εκεί, στο χασάπικο γνωρίζονται οι δυο τους, εκείνη του ζητά να κάνει μπέιμπι σίτινγκ στα αγόρια της όσο προσπαθεί να φλερτάρει με συνομήλικούς της άντρες. Τελικά ερωτεύεται τον Τζόζεφ. Οι δυο τους είναι πολύ διαφορετικοί, έχουν διαφορετικές παρέες, άλλες πολιτικές απόψεις κι άλλους τρόπους να διασκεδάζουν. Στην αρχή κρατάνε τη σχέση τους κρυφή, τίποτα όμως δεν μένει κρυφό για καιρό. Και τότε αρχίζει το ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας. Πώς αντιδρά καθένας από το περιβάλλον τους στην είδηση, αλλά και στη θέα τους, ως ζευγάρι.
Ο Χόρνμπυ χειρίζεται το θέμα του Μπρέξιτ εξαιρετικά, χωρίς φανατισμούς. Σε όλους δίνει δίκιο, σε όλους άδικο, καταγράφει τη βασική ανισότητα, αλλιώς τα βλέπεις ως έγχρωμος σε εργατική κατοικία, διαφορετικά ως κάτοικος εύπορου προάστιου. Ίσως να είναι ο πιο νηφάλιος από όσους προσπάθησαν να το χειριστούν τόσο νωρίς. Η κεντρική του ιστορία, του έρωτα μιας 42χρονης λευκής χωρισμένης μάνας με τον 22χρονο μαύρο ντι τζέι, έχει κάποια κλισέ, αλλά δεν μένει σε αυτά, προχωρά παρακάτω, δείχνει μια κοινωνία που αργά σταθερά, όχι ολόκληρη φυσικά, αλλάζει νοοτροπία και συμπεριφορά. Αυτό το βιβλίο δεν θα μπορούσε να γραφτεί εκατό χρόνια πριν κι αυτό είναι το ελπιδοφόρο.
Κατανάλωσα το βιβλίο του Χόρμπυ μέσα σε ένα Σαββατοκύριακό. Αυτή είναι η δουλειά του, να σε κοιμίσει γλυκά με την πλοκή κι έπειτα να σε βάλει να αναρωτηθείς για όλα όσα κοινότοπα τσαμπουνάς κι εσύ όλη την ώρα. Για τα κλισέ που μεγεθύνονται και καταλαμβάνουν τη ζωή σου. Για τον έρωτα, και τι στο καλό είναι αυτό που δένει τους ανθρώπους. Για το μέλλον, κι αν έχει σημασία η οποιαδήποτε επένδυση σε αυτό. Και για την πολιτική, που κυβερνάει τη ζωή μας κι εμείς κάνουμε πως δεν την καταλαβαίνουμε. Ή μήπως επίτηδες θέλουν να μην την καταλαβαίνουμε; Μου ταιριάζει ο τρόπος γραφής των Άγγλων κι ας είναι τα προβλήματα τους του «πρώτου κόσμου». Βαρέθηκα τη μιζέρια του "τραύματος", που είναι τόσο της λογοτεχνικής μοδός τα τελευταία χρόνια, θέλω και βιβλία καθαρά, σαν κι αυτό. Ενδιάμεσα από τη φρίκη.
Κατερίνα Μαλακατέ
.jpg)
Με συγχωρείτε για την κατάχρηση της δημοσίευσης αλλά μιας και έχω μπλοκαριστεί στο Facebook, δεν μου αφήνετε άλλο τρόπο επικοινωνίας. Έπειτα από το τελευταίο σας ποστ "ξεκαθαρίσματος" στην ομάδα "Διαβάζοντας" στο Facebook σχετικά με τους κανόνες της ομάδας αποφασίσατε να με διαγράψετε και να με μπλοκάρετε. Δεν νομίζω ότι χρειάζονταν τόσο δραστικά μέτρα μιας και έτσι και αλλιώς δεν απαντούσατε και ποτέ σε μηνύματα που σας είχα στείλει παλαιότερα για άλλα θέματα. Είχατε ήδη επιλέξει την αδιαφορία προ πολλού. Από όσο θυμάμαι, το σχόλιο μου στη δημοσίευση σας ούτε ομοφοβικό ήταν, ούτε υβριστικό, ούτε ρατσιστικό. Παρεμπιπτόντως, έχω αναφέρει αρκετές φορές τέτοιου είδους σχόλια αλλά εκεί ήσασταν απούσα. Τώρα που θίχτηκε ο εγωισμός και η "τέλεια" ομάδα σας όμως, είναι πιο σημαντικό, έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι που θεωρείτε προσβολή το να επισημαίνει κάποιος διακριτικά και ευγενικά την υποκρισία σας. Ως άτομο με πρόβλημα όρασης νόμιζα ότι έχω το δικαίωμα να εκφράσω το παράπονο μου στο συγκεκριμένο θέμα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Από ό,τι φαίνεται όμως, κάνω λάθος αφού εσείς φυσικά τα γνωρίζετε όλα καλύτερα.
Μερικές μέρες πριν, κάνατε δημοσίευση ως εκπρόσωπος κάποιου διεθνή φορέα που προωθεί την ελευθερία λόγου. Όπως επισήμαναν και άλλα μέλη, πόσο υποκριτικό να προσπαθείτε να τον προωθήσετε όταν παίρνετε επιχορήγηση αλλά σε μια πιο κλειστή ομάδα που εσείς δημιουργήσατε, δεν την επιτρέπετε.
Χιουμοριστικά χαρακτηρίζεστε ως αυταρχική αντμίνα αλλά είστε ακριβώς αυτό και με κάθε σοβαρότητα.
Το ότι παρατήρησα κάτι που δεν μου αρέσει, δεν σημαίνει ότι δεν απολάμβανα κατά τα άλλα την ομάδα. Αλλά εσείς με συνοπτικές και δημοκρατικές προπάντων διαδικασίες με μπλοκάρατε. Ας είναι. Με τέτοια συμπεριφορά χάρη μου κάνατε που με βγάλατε από την ομάδα.
Καλή συνέχεια και συνεχίστε να εγκρίνετε και άλλα ποστ όπου επαναλαμβάνεται το ίδιο και το ίδιο βιβλίο και μετά κάντε παράπονα στα μέλη της ομάδας αντί να αναλάβετε την ευθύνη και να βάλετε φρένο εσείς η ίδια στο τι εγκρίνετε να δημοσιευτεί.
Συνεχίστε να εγκρίνετε και άλλα ποστ όπου δεν υπάρχει καμία λεζάντα, ούτε καν τα στοιχειώδη (ο τίτλος του βιβλίου και ο συγγραφέας) και μετά ξαναπαραπονεθείτε και κάντε έκκληση στα μέλη να γράφουν αυτά τα στοιχεία στις δημοσιεύσεις τους ώστε να διευκολύνουν τα άτομα με προβλήματα όρασης. Δικαιολογηθήκατε λέγοντας ότι λάθη γίνονται. Όταν τα λάθη είναι επαναλαμβανόμενα δεν λέγονται πια λάθη. Και στο κάτω κάτω αφού έχετε θέσει κάποιους κανόνες, πόσο δύσκολο είναι να τους τηρήσετε; Αλλά είναι πιο εύκολο να ρίχνετε την ευθύνη αλλού.
Συνεχίστε να είστε απότομη και ειρωνική στα σχόλια. Έχετε και συντροφιά τον Γ.Κ. σε αυτό όπως και άλλα παλαιά μέλη που απαντούν απότομα και αγενώς στα σχόλια και το παίζουν πάνσοφοι γέροντες επειδή έχουν διαβάσει παραπάνω βιβλία από τους άλλους.
Πιθανότατα θα παραθέσετε αυτό το σχόλιο στην ομάδα ώστε να δουν τάχα μου πόσο σας αδικώ. Αλλά και εκεί μπορεί κάποιος να εκφράσει την αντίρρηση του και να του δώσετε πόδι. Ελευθερία λόγου είπαμε
Blueberry! Πόσο συμφωνώ μαζί σας! Αυτή η ομάδα είναι καθαρά ελιτίστικη και όσοι δεν συμφωνούν με το παρεακι διαγράφονται.
Διαγραφή"Βαρέθηκα τη μιζέρια του "τραύματος", που είναι τόσο της λογοτεχνικής μοδός τα τελευταία χρόνια, θέλω και βιβλία καθαρά, σαν κι αυτό. Ενδιάμεσα από τη φρίκη."
ΑπάντησηΔιαγραφήWell said!