10/8/12

"Λευκός θόρυβος", Don DeLillo





Ο «Λευκός θόρυβος» του Ντον ΝτεΛίλο είναι ένα βιβλίο που αναμετράται με το φόβο του θανάτου. Αυτή και μόνο η φράση θα ήταν σημαντική, θα με έκανε να το αγοράσω. Όμως το αδικεί, γιατί ο ΝτεΛίλο κάνει σε αυτό το βιβλίο πολύ περισσότερα ∙ είναι μοντέρνος και ταυτόχρονα ευκολοδιάβαστος, σε κάνει να σκέφτεσαι χωρίς να βαριέσαι κι ενδιάμεσα σπάει πλάκα, με τον καταναλωτισμό, την αίσθηση της μάζας, την περιβαλλοντική μόλυνση, τον ιερό θεσμό της οικογένειας, ακόμα και τον Χίτλερ.
            Ο κεντρικός ήρωας λοιπόν είναι καθηγητής σε ένα μικρό Κολέγιο της Αμερικάνικης περιφέρειας και ειδικεύεται στις Χιτλερικές Σπουδές, τομέα που δεν τολμούσε σχεδόν κανείς άλλος να αγγίξει. Είναι παντρεμένος 5 φορές, με 4 διαφορετικές γυναίκες και στην παρούσα φάση είναι ερωτευμένος με την πέμπτη του γυναίκα τη Μπάμπετ και μαζί μεγαλώνουν τα παιδία που έχουν από τους προηγούμενους γάμους τους. Το σύνολο λειτουργεί καλά, τα παιδιά παρ’ όλες τις ιδιαιτερότητες τους δεν έχουν καυγάδες, ούτε έριδες με τον πατριό ή τη μητριά τους αντίστοιχα, σε πολλά σημεία μάλιστα παρουσιάζονται πιο ώριμα από τους γονείς τους, πιο κατασταλαγμένα και πιο εύστροφα. Χαρακτηριστική φιγούρα το μωρό, ο Γουάιλντερ, που δεν μιλά ακόμα, αλλά όλοι νιώθουν ευτυχισμένοι γύρω του. Γνωρίζουμε ακόμα έναν φίλο της οικογένειας, το Μάρευ που είναι εργένης, καθηγητής στο τμήμα λαϊκής κουλτούρας και θέλει να δημιουργήσει ένα τμήμα Σπουδών ειδικά για τον Έλβις.
               Όλα βαίνουν καλώς, ώσπου στην πόλη σηκώνεται ένα τοξικό νέφος και ο ήρωας μας εκτίθεται σε αυτό. Έτσι αρχίζει ο φόβος πως θα πεθάνει σύντομα ( το λένε άλλωστε και οι πιθανότητές του, σύμφωνα με τα στοιχεία σε έναν υπολογιστή εθελοντών). Σε λίγο ανακαλύπτει πως και η γυναίκα του φοβάται το θάνατό της, τόσο πολύ μάλιστα που πήρε μέρος σε ένα επικίνδυνο πείραμα για να βρεθεί το φάρμακο για αυτόν τον φόβο, χωρίς να υπολογίσει τις πιθανές φοβερές παρενέργειες, στις οποίες συμπεριλαμβανόταν κι ο ίδιος ο θάνατος.
            Όπως καταλαβαίνετε μιλάμε για ένα μνημειώδες αμερικάνικο παραμύθι, ένα family saga με χιούμορ. Αν και όποιος δεν το διαβάσει δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να καταλάβει τη μεγαλοφυΐα του. Γιατί όλα αυτά εμφανίζονται αβίαστα, σε κοιμίζουν γλυκά για λίγο, σε κάνουν να ερωτευτείς την γραφή κι έπειτα κλείνοντας το να πεις, «Πωπω, τι εξαιρετικό μυθιστόρημα έγραψε αυτός ο τύπος».


            «Λευκός θόρυβος», Ντον ΝτεΛίλο, μετ. Πέτρος Αμπατζόγλου, εκδ. Εστία, 1991, σελ. 408

Υ.Γ. 1 Η μετάφραση δεν είναι και για να ξετρελαθείς. Είναι οριακά αξιοπρεπής.   
Υ.Γ. 2 Η ιδέα για το χωρίς φωτογραφία εξώφυλλο της Εστίας μου φαίνεται κάπως ξενέρωτη
Υ.Γ.3  Το πολυτονικό σε μεταφρασμένο βιβλίο τελικά με εκνευρίζει
Υ.Γ. 4 Φυσικά και δεν έχω κάτι με τις εκδόσεις της Εστίας, το αντίθετο μάλιστα.

13 σχόλια:

  1. Δεν έχω διαβάσει ακόμα Ντε Λίλο ακριβώς γιατί δεν ξέρω κατά πόσο η μετάφραση θα ναι ικανοποιητική, Στο πρωτότυπο δεν τολμώ. Αδιέξοδο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω την αίσθηση πως το πρωτότυπο δεν θα είναι τόσο δύσκολο. Εγώ το επόμενο θα τον πάρω στο πρωτότυπο πάντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. E δεν παίζεσαι! Σήμερα μόλις,χωρίς να ξέρω καλά καλά γιατί,ρώτησα ένα φιλαράκι μου: "Μπορείς να μου πεις γιατί δεν έχουμε διαβάσει ακόμη τίποτα από Ντον Ντελίλο;"
    Σκεφτόμουν λοιπόν ποιο θα είναι το πρώτο βιβλίο που θα αγοράσω τον Σεπτέμβρη και ήμουν ανάμεσα στο "Λευκό θόρυβο" και στον "Υπόγειο κόσμο",αλλά τελικά επέλεξα τον "Λευκό θόρυβο",διότι η τιμή του υπόγειου κόσμου ανήκει σε αστρικό κόσμο για τα δεδομένα μου αυτή τη στιγμή.Ήρθε και η ανάρτησή σου κι έδεσε το πράγμα!
    Και ναι,το εξώφυλλο είναι ό,τι πιο ξενέρωτο θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί.Δεν είναι καν κακόγουστο,είναι απλώς ΑΔΙΑΦΟΡΟ. Πφ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ε, τώρα τί να λέμε, κι εγώ για τον ίδιο λόγο προτίμησα τον "Λευκό θόρυβο". Αλλά τώρα δεν μου τη γλιτώσει κι ο "Υπόγειος κόσμος", μάλλον στα Αγγλικά όμως γιατί η τιμή του, είναι θάνατος.

    Κι εμένα ο πρώτος μου ΝτεΛίλο είναι αυτός....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μιχάλης Αλμπάτης10/8/12, 7:30 μ.μ.

    Εγώ σας προτείνω τον ΖΥΓΟ, σε πολύ καλή μετάφραση, με θέμα την δολοφονία του Κένεντι, εξαιρετική γλώσσα, ανάλυση χαρακτήρων, ατμόσφαιρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ωραία, λοιπόν, ακούω κι άλλες προτάσεις, γιατί σίγουρα θα επανέλθω στον ΝτεΛίλο, έχω μια τάση να κολλάω έτσι κι αλλίως σε συγγραφείς που μου άρεσαν.

    Αυτός ο Πίντσον με κατέστρεψε, δεν τολμάω να πάρω πρώτο βιβλίο συγγραφέα στα Αγγλικά, πριν βεβαιωθώ πως το "έχω"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φλασιά: Ο "Λευκός θόρυβος" είχε κάνει τρομερή εντύπωση και στον Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας! Ε,εντάξει,δεν υπάρχει πλέον περίπτωση να μην το διαβάσω! Σε ζηλεύω πάντως που μπορείς και διαβάζεις λογοτεχνία στο πρωτότυπο.Το έχω κάνει ελάχιστες φορές,όταν ήθελα να επιβεβαιώσω τις υποψίες μου για το χάλι της μετάφρασης,αλλά μου είναι εξαιρετικά δύσκολο! Η ξένη γλώσσα λειτουργεί για μένα μονάχα πληροφοριακά,όχι αισθησιακά όπως η μητρική και αυτό δεν δυσχεραίνει μεν την ανάγνωση ενός δοκιμίου ή ενός άρθρου,αλλά στη λογοτεχνία είναι πρόβλημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Μόνο στα Αγγλικά όμως, Γαλλικά και Γερμανικά παθαίνω ο,τι κι εσύ, καταλαβαίνω, αλλά χάνω εντελώς την απόλαυση.

      Δεν μου κάνει εντύπωση, φαντάζομαι πως ο Γουάλας ένιωθε πολύ κοντά στον Ντελίλο, από τα λίγα που έχω διαβάσει και από τους δυο τους.

      Διαγραφή
  8. Οι εκδόσεις της ΕΣΤΙΑΣ φημίζονται για την προχειρότητα στις μεταφράσεις. Θυμίζω ότι πρόσφατα έχει εκδώσει τους Τυμπώ σε μετάφραση που την έκανε ερασιτέχνης και όχι επαγγελματίας, και είναι γεμάτη εκφραστικά και συντακτικά λάθη με αποτέλεσμα να καταστρέφεται ένα σημαντικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Δυστυχώς οι κακές μεταφράσεις αποτελούν ακόμα πρόβλημα στην Ελλάδα, παρόλα τα βήματα προόδου που έχουν γίνει.

    Απόστολος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα αναλάβει τη μετάφραση ένας σοβαρός εκδοτικός οίκος. Κρίμα να καεί ένα τόσο μεγάλο έργο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή