28/10/12

Η σημαία μας...



Δυσκολεύομαι πολλές φορές να συμφιλιωθώ με την ιδέα, να το πάρω απόφαση πως ζω σε μια χώρα που τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται έφηβοι κι έπειτα ενήλικες χωρίς να έχουν πάρει καμία παιδεία, παρά αναμασώντας «ήθη και έθιμα», κοινοτοπίες που λέγανε οι γιαγιάδες μας, δεισιδαιμονίες για μάγισσες και βασκανίες, φανατίλα. Ναι, αυτή είναι η πηγή του φανατισμού που μπορεί να οδηγήσει ως το σημερινό φασισμό, η μικρόνοια και η απαιδευσιά.

Μαθαίνεις το παιδί σου να χαίρεται στις στρατιωτικές παρελάσεις, να υμνεί ένα κομμάτι πανί ως μέρος της ταυτότητάς του, γιατί πολύ απλά δεν έχεις τι άλλο να το μάθεις, δεν ξέρεις τίποτα άλλο να του δώσεις για να προσδιοριστεί παρά μόνον αυτό. Το χώνεις στα κουτάκια και στα στεγανά σου, γιατί η ελευθερία απαιτεί παιδεία που δεν διαθέτεις, ερωτήσεις που δεν μπορείς να διαχειριστείς, όπως ας πούμε τί είναι πατρίδα, τί είναι εθνική ταυτότητα, ποιός είναι αυτό που μας κυβερνά και γιατί. Αναλώνεσαι στην περηφάνια για τη σημαία, την παρέλαση, τη χρυσή μήτρα στο κεφάλι του παπά, γιατί αυτά είναι τα εύκολα. Κι έπειτα τα υπερασπίζεσαι με λύσσα μέχρι θανάτου∙ του δικού σου ή του παιδιού σου.

Μια αντιπαράθεση χθες στο τουίτερ με οδήγησε σε αυτό το παραλήρημα. Μια μάνα που νιώθει αποτροπιασμό που έχω παιδί γιατί δεν πιστεύω στην ιερότητα των εθνικών συμβόλων. Η “μέση ελληνίδα μάνα” λοιπόν ενίσταται μπρος στην απειθαρχία στη σημαία, την απόκλιση από τη νόρμα. Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα, τη φοβίζει το διαφορετικό που δεν μπορεί να διαχειριστεί, προτιμά την προσκόλληση στην «περήφανη Ελληνίδα» για να αυτοπροσδιοριστεί, να υπάρξει. Αυτό ίσως είναι αναμενόμενο από τη γενιά των μανάδων μας, αλλά από γυναίκες στην ηλικία μου, που μεγαλώνουν τους νέους του 2030, είναι τρομακτικό και σοκαριστικό. Χάνεται η ελπίδα πως κάτι μπορεί να αλλάξει σε αυτή τη χώρα.   

Υ.Γ. Το screenshot είναι το σχετικά κόσμιο κομμάτι της συνομιλίας, που συνεχίστηκε κάπως άκομψα...


28 σχόλια:

  1. Χαίρομαι, κυρίως γιατί φοβάμαι πως όλοι οι άλλοι που συμφωνούν απλά λουφάζουν και δεν μιλάνε. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. To "πατριδόκαυλη" τα είπε όλα! Καθώς κ το φτωχό, χωρίς επιχειρήματα, λεξιλόγιό της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πιο ανησυχητικό και περίεργο το είπε σε επόμενο σχόλιο, πως "καλά που υπάρχει το δικό της παιδί για να προστατέψει το δικό μου". Δεν θέλω να σκεφτώ πως και γιατί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άμα έρθουν οι εχθροί κυρία Κατερίνα μου!Τούρκοι,Αλβανοί,Πακιστανοί,τι θες,ποιούς τραβάει η ψυχή σου;Μη σου πω τα κουμούνια δηλαδή και γίνουμε εδώ μέσα ομελέτα με κλούβια αυγά...Άντε να πούμε....

      Διαγραφή
    2. Πιφ, με κλούβια, βρωμάνε... :-Ρ Το πρόβλημα είναι πως ήρθαν Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και άλλοι τινοί Γερμανοί. Α, ξέχασα, αυτοί είναι άσπροι...

      Διαγραφή
  4. Aκριβώς έτσι. Τα παιδιά δεν μαθαίνουν τη σύγχρονη ιστορία, δεν μαθαίνουν να κατανοούν κείμενα, δεν αναπτύσσουν κριτική σκέψη, ούτε μια εργαστηριακή αναφορά της προκοπής δεν μπορούν να συντάξουν πριν το μεταπτυχιακό. Και να φανταστείς ότι ένα βασικό μάθημα σε διεθνή εκπαιδευτικά συστήματα είναι το Theory Of Knowledge. Για μας, άγνωστη έννοια. Πόσο βολικό, πόσο διαχειρίσιμο το σύμβολο χωρίς το περιεχόμενο κι η περηφάνια των παρελάσεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μερικές φορές ούτε και στο μεταπτυχιακό, έχω κάνει ερευνητικό μεταπτυχιακό κι υπήρχαν άνθρωποι που δυσκολεύονταν ακόμα και να διαχειριστούν την βιβλιογραφία τους. Το σχολείο δεν μας διδάσκει να ξεχωρίζουμε την ήρα από το στάρι. Η γενική παιδεία στην Ελλάδα πάσχει, και οδηγεί σε ανθρώπους που δεν έχουν που αλλού να στηριχθούν παρά στα παρωχημένα σύμβολα.

      Διαγραφή
  5. Κατερίνα μαζί σου...τα σύμβολα κατ' εμέ είναι ολωσδιόλου πρόσφορα για να μετατραπεί το καλό σε κακό με περίσσεια άνεση και σε μηδέν χρόνο...Στην περίπτωσή μας ο πατριωτισμός γίνεται εθνικισμός...καλύτερα λοιπόν να μην κάνω το σύμβολο λάβαρο και να μην πορεύομαι με αυτό, ειδικά όταν υπάρχει ο κίνδυνος να παρεξηγηθώ. Και μη μου πει κανείς μη σκέφτεσαι τι λένε οι άλλοι και πως φαίνεσαι προς τα έξω, γιατί εθνικόκαυλη ΔΕ ΘΕΛΩ να φαίνομαι ούτε είμαι...Και επειδή σε λίγο καιρό θα είμαι και εγώ μάνα με λυπεί να βλέπω ανθρώπους να μην μπορούν να ξεφύγουν από τέτοιου είδους "εγκλωβισμούς". Κοινοποιώ αμέσως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμένα με λυπεί που αυτό είναι το σύνηθες. Σα να υποκαθιστά το σύμβολο την ίδια της αξία και να γίνεται αυτοσκοπός.

      Υ.Γ. Μεγαλώνει η κοιλίτσα σου;

      Διαγραφή
    2. Αμέ! Γεμίζω τον 5ο τώρα και έχει αρχίσει να γίνεται αισθητή...

      Διαγραφή
  6. .......''δεν θά μού τόν πάρει η (φτού) Χ.Α από τά δυόμισι''....
    Χαίρομαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ Κατερίνα μου γι' αυτή σου τή στάση!....
    Εγώ βλέπεις κράτησα.....''χαρακτήρα''...
    Ήτοι ακολούθησα τή θεωρία, πως δεν χρειάζονταν ''σκληρά μέτρα'' από μικρή ηλικία, αφού με τή στάση ζωής μας και μέ όσα θ' άκουγε και θά μάθαινε κοντά μας ο γυιός μας, θά έπαιρνε όλα όσα θά τού ήταν αρκετά, γιά νά ΜΗΝ τον ''πάρει'' ΚΑΜΜΙΑ ηλίθια πλευρά....
    Όμως φεύ......
    Τόν άκουσα με τρόμο στά 18 νά λέει, πως θά ψήφιζε (τότε) Καρατζαφέρη, επειδή δέν έβρισκε σέ κανένα από τά μεγάλα κόμματα αξιοπιστία...
    Και τού έθεσα τό εύλογο ερώτημα, μόνο τό κόμμα τού Καρατζαφέρη υπάρχει πέρ' απ' τά ''μεγάλα'' κομματα?...
    Περιττό νά παραθέσω τή συνέχεια τής συζήτησης... Δέν ωφελεί άλλωστε....
    Σημασία έχει πως ευθύνομαι έστω και γιά μιά ψήφο χαμένη...
    ΕΥΤΥΧΩΣ όμως (καταφεραμε μαζί, μετά από ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ) νά ΜΗΝ υπάρξει δεύτερη....
    ''Ηθικόν δίδαγμα''? Πάρτε μέτρα νωρίς, γιά νά μην σάς ''πάρουν'' οι κάθε είδους... αισχροί ''ιδεοκάπηλοι'' τά παιδιά σας/Μας.... (γιατί όλα είναι παιδιά Μας)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι πως αυτό είναι από τους εφιάλτες μου, να γυρίσει στα 18 και να μου πει, "εγώ θα πάω καλόγερος" ή "εγώ θα ψηφίσω κάτι μαύρο". Αλλά τα παιδιά είναι αυτόνομα πλάσματα, μπορεί να τύχει σε όλους. Δεν νομίζω πως έχει να κάνει με το πως θα τα μεγαλώσουμε, μόνο. Τα πολλά λουριά μπορεί να οδηγήσουν και στην αντίθετη πλευρά, από αντίδραση. Κρατάω στάση αναμονής, θα δούμε σε 15 χρόνια...

      Διαγραφή
    2. ......και .....''επιφυλακής'' θά έλεγα...... (μισοαστεία μισοσοβαρά...)...

      Διαγραφή
  7. Δεν αξίζει τον κόπο να "μπαίνεις" σε τέτοιες συζητήσεις με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις και που στην ουσία δεν έχεις τίποτα κοινό μαζί τους. Χάνεις άδικα το χρόνο σου και κυρίως την ηρεμία σου.
    Το καλοκαίρι είχα μία "ανάλογη ιστορία", μ'εκείνο το φρικαλέο κείμενο που έκανε το γύρο του facebook ότι από αυτή τη χρονιά θα καταργηθούν όλα τα "η, υ, ει, ω κλπ. Αμφισβήτησαν την ελληνικότητά μου κλπ, κλπ.
    Κάτι τέτοιοι Έλληνες έφεραν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο Σοφία, ο καυγάς ήταν χωρίς νόημα. Αλλά από την άλλη όσο δεν αντιδρούμε, όσο δεν απαντάμε περνά η εντύπωση πως αυτή είναι η "κοινή πεποίθηση", "πως έτσι γίνεται με όλους" και παγιώνεται μια κατάσταση.

      Διαγραφή
  8. Ας επισημανθεί και ο χωρισμός της λέξης Ελ-ληνίδα. Φαίνεται πως η "κυρία" θεωρεί τον εαυτό της περήφανο μέσο παραγωγής γνήσιων απόγονων των Ελ (όπως ο Καλ Ελ, πχ)... Λιακόπουλος και άγιος ο θεός δηλαδή!
    Κατά τα άλλα, καλά έκανες και μπήκες σε διάλογο μαζί της Κατερίνα. Βέβαια, τα παιδιά της είναι αυτά που πρέπει να τα συμβουλεύσει κάποιος και ας ελπίσουμε πως αυτός ο κάποιος θα βρεθεί στο δρόμο τους, προτού όλοι οι δρόμοι κλειστούν από δαύτους. Καλό κουράγιο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ αυτό το Καλ- Ελ νόμιζα πως είναι ο μπαμπάς του Σούπερμαν. Λάθος ε;

      Διαγραφή
  9. Κατερίνα,αυτό με τα σύμβολα που λες ισχύει απολύτως.Το εθνικό σύμβολο(όπως και το θρησκευτικό),για όποιον έχει συναισθηματική σχέση μαζί του,δεν εκφράζει απλώς μια έννοια,αλλά ταυτίζεται με την έννοια.Έχουν γίνει και σχετικά ψυχολογικά πειράματα που δείχνουν ότι πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να διαχωρίσουν την χρηστική από την συμβολική αξία του αντικειμένου που λειτουργεί ως εθνικό ή θρησκευτικό σύμβολο.Δυσκολεύονται όχι απλώς λογικά,δυσκολεύονται εγκεφαλικά! Με άλλα λόγια,το μυαλό τους δεν το αναγνωρίζει ως αντικείμενο,αλλά ως ΑΞΙΑ.Σε αυτό το ανορθολογικό πλαίσιο,το "πεθαίνω για τη σημαία" μπορεί να διαβαστεί σχεδόν κυριολεκτικά...
    Τώρα για την τύπισσα,δεν ξέρω.Από τη μία πλευρά έχεις δίκιο,δεν μπορείς να αφήνεις τον κάθε ηλίθιο να εκλαμβάνει την περιφρονητική σιωπή σου ως συμφωνία ή έλλειψη αντιλόγου,αλλά από την άλλη είναι τόσο ψυχοφθόρο και ατελέσφορο να συνομιλείς με τέτοιους ανθρώπους,που πραγματικά αμφιβάλλω αν αξίζει τον κόπο.Πιστεύω ότι για να συμφωνήσεις ή για να διαφωνήσεις με κάποιον,πρέπει να αποδέχεστε μια κοινή βάση,έναν αποδεκτό κώδικα.Όταν απλώς μιλάτε άλλες γλώσσες,είστε καταδικασμένοι στην ασυνεννοησία και στην άσκοπη ανταλλαγή πυρών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, για αυτό το διέκοψα μετά από κάποιο σημείο, δεν υπήρχε κάπου να στηριχτείς για να μπορέσεις να συνεχίσεις την κουβέντα, άλλα έλεγε η μια, αλλιώς τα καταλάβαινε η άλλη. Ο πύργος της Βαβέλ.

      Διαγραφή
  10. Ανώνυμος30/10/12, 9:35 π.μ.

    Ο προσδιορισμός της εθνικής ταυτότητας, της ελληνικότητας και των συνόρων είναι θεμιτός για ένα κράτος το οποίο είναι υπό διαμόρφωση. Σ΄ εμάς η αρχή του τοποθετείται στα 1830 με την ίδρυση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
    Για μένα υπάρχει η ιστορία και η δημόσια ιστορία. Τη δεύτερη την αναπαράγουν τα έντυπα, οι λαϊκές φυλλάδες, ο Λιακόπουλος και άλλοι παρατρεχάμενοι που στο βωμό του κέρδους ξερνάνε ανιστόρητες πραγματικότητες. Οι τελευταίες βρίσκουν απήχηση συνήθως σε απαίδευτα άτομα (δεν είναι τυχαίοι ότι οι περισσότεροι ασκούν το ίδιο επάγγελμα, να μη θίξω...).
    Αν ρωτήσεις κάποιον "Ποιος ήταν ο Μεταξάς;" Θα σου πει "Κυρβερνήτης της Ελλάδος!" και όχι "Δικτάτορας της Ελλάδας το 1936". Από κει ξεκινάει το θέμα.
    Αν ρωτήσεις για την Μικρασιατική Καταστροφή θα σου πουν "Τούρκοι, δολοφόνοι!". Και όχι " Κούρδοι". Γιατί τα αίσχη τα έκαναν οι Κούρδοι.
    Η παιδεία είναι εθνοκεντρική και αυτό το καταλαβαίνω. Ο λαός γίνεται διαχείρισιμος, εύκολος.

    Προσωπικά σέβομαι την ελληνική σημαία, γιατί αποτελεί μέρος της ταυτότητας μου.
    Δακρύζω στους Ολυμπιακούς αγώνες με κάθε διάκρισή μας.
    Αγαπώ την Ελλάδα και καθετί ελληνικό.

    Εκτιμώ όμως και την κουλτούρα άλλων λαών, σέβομαι τους έγχρωμους, κατανοώ τη διαφορετικότητα τους.

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος30/10/12, 11:34 π.μ.

      Το ελληνικό σχολείο επιχείρησε άλμα από τον Παπαρρηγόπουλο στη Ρεπούση και τράκαρε στον Λιακόπουλο.

      Ν.

      Διαγραφή
    2. Α. , νομίζω πως δεν υπάρχει κανείς που να μη σέβεται την ελληνικότητά του, αυτό είναι μέρος του είναι μας και θα ήταν αν μη τί άλλο χαζό να απορρίψουμε την κληρονομιά μας. Η ίδια η σημαία δεν μου γεννά συναισθήματα περηφάνιας και δε νομίζω πως θα έπρεπε κιόλας. Όσο για το θέμα της ιστορίας και το τί είναι ακριβώς αυτό που διδάσκεται στα σχολεία μας, ξεκινάς ένα μεγάλο θέμα, πιθανώς άλυτο. Είναι μέρος της απαιδευσιάς μας αυτό, μας αφήνει εκτεθειμένους σε ένα σωρό κινδύνους.

      Διαγραφή
    3. Ναι, Ν., όπως όλα το ελληνικό σχολείο τα έκανε βιαστικά και κακοχωνεμένα, από το ένα άκρο στο άλλο, και βρήκε στους Νεφελίμ....

      Διαγραφή
  11. Ανώνυμος30/10/12, 9:43 π.μ.

    Τελικά για να καταλάβω.. Τι πιστεύετε ότι είναι η σημαία; Ένα κουρελάκι βαμμένο μπλε άσπρο, με το οποίο παραμυθιάζονται οι στενοκέφαλοι και οι συντηρητικοί; Κάποιο σύμβολο, που πάντως τα νοήματα που κουβαλά, μας διαφεύγουν λόγω του εθιμικού και βαρετού χαρακτήρα που έχουν αποκτήσει οι εκδηλώσεις μνήμης; Κι αν είναι το δεύτερο, ποια είναι επιτέλους αυτά τα νοήματα;Αν πάλι δεν υπάρχει κανένα νόημα, τότε αντικαταστήτε το από κάτι άλλο.Η φύση απεχθάνεται το κενό!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την ανάγκη ντε και καλά ενός συμβόλου δεν την καταλαβαίνω (από που κι ως που η σημαία είναι κάτι....φυσικό;). Πάντως ανάμεσα στο "κουρελάκι" και το "τιμώ την σημαία σαν εθνικό θεό" υπάρχουν και ενδιάμεσες αποχρώσεις, δεν νομίζετε;

      Διαγραφή
  12. Ανώνυμος31/10/12, 8:03 π.μ.

    Συμφωνώ, εκεί νομίζω βρισκόμαστε οι περισσότεροι. Η σημαία λειτουργεί σαν σημείο αναφοράς της κοινής μας ταυτότητας στο συμβολικό επίπεδο, χωρίς να σημαίνει στην ουσία τίποτα παραπάνω. Η ουσία της κοινής μας ταυτότητας έγκειται στη γλώσσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ομολογώ πως αν και με το πρώτο σας σχόλιο δεν το περίμενα, θέσατε το θέμα ως ακριβώς έχει, με δυο φράσεις μόνο.

      Διαγραφή