Τα τελευταία χρόνια μοιάζει να είναι σχεδόν ταμπού να γράψει ένας καλός συγγραφέας μια ερωτική ιστορία. Αφήσαμε ένα από τα πιο σοβαρά θέματα της λογοτεχνίας, τον έρωτα, στις πιο λάιτ εκδοχές της. Για αυτό και μόνον, είναι ανατρεπτικό που ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης τολμά να γράψει μια ιστορία αμιγώς ερωτική. Εξάλλου ο Τζαμιώτης δεν μπορεί να ξεχάσει τον εαυτό του και δώσει μια επιδερμική πλοκή, στηρίζει με όλα του τα λογοτεχνικά όπλα το βιβλίο, κι αυτό κάνει το αποτέλεσμα πολύ ενδιαφέρον.
Ο Πέτρος είναι ένας σαραντάχρονος συγγραφέας που τον ξέρουν ελάχιστοι. Όταν μια μέρα στο Μετρό δει μια γυναίκα να διαβάζει το βιβλίο του, θα την ακολουθήσει και θα την ερωτευτεί. Οι συμπτώσεις, που καθορίζουν τον έρωτα αλλά και τη ζωή μας, παίζουν μεγάλο ρόλο σε αυτήν την ιστορία, είναι γοητευτικές και ανατρεπτικές. Το ίδιο γοητευτικό είναι και το παιχνίδι της αφήγησης. Ο συγγραφέας δεν αρκείται σε έναν από τους αφηγητές, δίνει τον λόγο και στους δυο.
Ο έρωτας του Πέτρου και της Βασιλικής πάσχει από τις ασθένειες των καιρών μας. Ο καθένας τους, παρόλο που είναι ανοιχτός στο πρώτο βήμα, έπειτα κλείνεται στην ατομικότητα και τη μοναξιά του, δεν μπορεί να κάνει το δεύτερο βήμα, να θεωρήσει τον άλλο δικό του. Αφήνονται στα γεγονότα γιατί ο δεσμός τους δεν βαθαίνει, μένει στην αρχική επιθυμία των κορμιών, στο πρώτο θέλω. Ο Πέτρος και η Βασιλική δυσκολεύονται στο αφήγημα του εαυτού τους να βάλουν κι άλλον αφηγητή.
Ο έρωτας είναι πράξη πολιτική. Ο έρωτας είναι κάβλα και σεξ. Ο έρωτας είναι κορμί και σωματικότητα. Ο έρωτας δεν είναι μόνο κορμί και σωματικότητα. Τα κλισέ δεν μας ορίζουν- εξάλλου από τους δυο τους η Βασιλική ενδιαφέρεται πιο πολύ για την εμφάνιση του συντρόφου της. Μας ορίζει η αίσθηση πως είμαστε μοναδικοί. Αυτή δεν είναι μια ιστορία με καλό τέλος. Δεν είναι καν μια ιστορία με τέλος. Αλλά εύχομαι τώρα που (ξανά)έγινε η αρχή από έναν γνωστό συγγραφέα, οι ερωτικές ιστορίες να είναι δίχως τέλος στην ελληνική πεζογραφία. Όχι μόνον στην πιο ελαφριά εκδοχή της, αλλά και στην άλλη, που μας αφορά περισσότερο.
Κατερίνα Μαλακατέ
"Ίσως την επόμενη φορά", Κωνσταντίνος Τζαμιώτης, εκδ. Μεταίχμιο, 2017, σελ. 237
Υ.Γ. 42 Και λίγη γκρίνια. Η γλώσσα είναι από τα ατού των βιβλίων του Τζαμιώτη, αλλά αυτή τη φορά ένιωσα στις ερωτικές σκηνές κάπως αποκομμένη. Όσο εγκεφαλικός κι αν είναι ο ήρωας ή ο αφηγητής, "ο σίελος" και "η λαγόνα", δεν μου κολλάνε στο σεξ.
Απαιτούνται μόλις λίγα λεπτά περιπτύξεων και ο Πέτρος έχει καταπιεί μαζί με τον σίελό της και κάθε επιφύλαξή του. Σύντομα η ένταση των στιγμών θα τον πάει ένα βήμα πιο πέρα· να πώς μοιάζει αυτό που έψαχνε όλα αυτά τα χρόνια, σκέφτεται με όσο μυαλό του απομένει. Αλλά το αποκορύφωμα των αποδείξεων πως η γνωριμία με αυτή τη γυναίκα σημαίνει περισσότερα από όσα εύχεται να του συμβούν ή μπορούσε να φανταστεί βρίσκεται στην κοιλιά της. Όταν φτάνει η στιγμή να της βγάλει το φόρεμα και βλέπει το τατουάζ πάνω απ’ την αριστερή λαγόνα της, τα όρια των προσδοκιών του εξακοντίζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου