Η Έλενα Χουσνή είναι κυρίως συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας. Όσοι περιμένουν πάντως να διαβάσουν αστυνομικό, μπορεί και να απογοητευτούν με το νέο της μυθιστόρημα, τις «Καταραμένες πολιτείες», που πραγματεύεται ένα θέμα δύσκολο, αλλά ακόμα επίκαιρο, αυτό των λεπροκομείων στην Ελλάδα. Με αφετηρία τις αφηγήσεις πρώην Χανσενικών και την εικόνα των ερειπίων του λεπροκομείου Καρλοβασίου να την στοιχειώνει, η συγγραφέας στήνει μια ιστορία που μοιάζει αληθινή- μπορεί και να είναι.
Ήρωες της οι τρόφιμοι του λεπροκομείου ή λωβοκομείου, παιδιά που γεννήθηκαν και έζησαν εκεί, ενήλικες που μεταφέρθηκαν εκεί ως μέσο σωφρονισμού, κι ας μην είχαν νοσήσει, γυναίκες που επέλεξαν να ζήσουν με τον άντρα που αγαπούσαν. Μια ολόκληρη ζωντανή πολιτεία, απόκληρη, με τους δικούς της κώδικες. Η έξω κοινωνία γεμάτη μικρόψυχες προκαταλήψεις, και χαιρεκακία. Βαριά η ιστορία, αλαφραίνει λιγάκι με το συγγραφικό ύφος που μοιάζει βγαλμένο από άλλη εποχή, στα κομμάτια τουλάχιστον που αναφέρονται στο τότε.
Γιατί ταυτόχρονα υπάρχει και μια ιστορία του τώρα. Μια ιστορία εκδίκησης, και μνήμης. Βαραίνει το παρελθόν, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχάσουν αυτά που τους όρισαν, δεν μπορούν να συγχωρήσουν. Το πιο εύκολο θα ήταν να συνεχίσουν τη ζωή τους. Αλλά το ερώτημα είναι τι ζωή είναι αυτή, ποιος μπορεί να αφήσει πίσω του την αδικία που του έγινε; Ποιος να ξεχάσει και να προχωρήσει; Κι αν προχωρήσει μπορεί να μιλήσει, ή θα πάρει το μυστικό για πάντα στον τάφο.
Το υλικό του μυθιστορήματος είναι πολύ, πυκνό. Αν έχω μία ένσταση είναι πως όλο αυτό έπρεπε να ξεδιπλωθεί σε περισσότερες σελίδες, να ανασάνει. Από την άλλη, διάβασα τις «Καταραμένες πολιτείες» μέσα σε ένα βράδυ, ξενύχτησα για χάρη τους. Σε κάθε περίπτωση το θέμα δεν εξαντλείται, θα εξάπτει συνέχεια την φαντασία των συγγραφέων, και θα μας δίνει ενδιαφέρουσα μυθοπλασία. Γιατί το Κακό και το Καλό, σε όλες του τις εκφάνσεις, θα μας απασχολεί στο διηνεκές.
Κατερίνα Μαλακατέ
«Καταραμένες πολιτείες», Έλενα Χουσνή, εκδ. Κύφαντα, 2018, σελ. 384
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου