14 +1 βιβλία που θα (ήθελα να) διαβάσω στις γιορτές

Παλιότερα διάβαζα λιγότερο στις γιορτές και στις διακοπές. Τώρα όμως η μεγάλη ηλικία πλησιάζει επικίνδυνα και πιάνω τον εαυτό μου όλο και πιο πολύ να προτιμώ το βιβλίο μου από τους ανθρώπους. Όχι όλους τους ανθρώπους φυσικά, απλά σπάνια θα χαλαλίσω την ώρα του διαβάσματός μου για κάποια αδιάφορη κοινωνική υποχρέωση. Ιδού τι φιλοδοξώ να διαβάσω-- είναι σοβαρή βέβαια η πιθανότητα να μην διαβάσω ούτε τα μισά.

1. "Άπαντα τα πεζά", Μπρούνο Σουλτς, μετ. Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 480, 2019

Έχω ήδη αρχίσει να διαβάζω τον Σουλτς, κάποια βράδια ξεκλέβω ένα διήγημα από τα Άπαντα αντί να συνεχίσω την ανάγνωση του κανονικού μου βιβλίου. Πρόκειται για τις δύο δημοσιευμένες συλλογές διηγημάτων του, για κείμενα σπάνιας ομορφιάς από αυτά που μπορούν να σε αφήσουν με το στόμα ανοιχτό για τα θαύματα του ανθρώπινου νου. Ο Σούλτς είναι συμβολικός και ταυτόχρονα σουρρεαλιστικός, είναι εξπρεσιονιστής και μοντερνιστής, μοντέρνος με έναν τρόπο που μοιάζει να έρχεται από τα βάθη των αιώνων, είναι εθιστικός. Πρόκειται ίσως για έναν από τους σημαντικότερους Πολωνούς συγγραφείς, που στέκεται επάξια απέναντι στα ιερά τέρατα, και δεν έχω σκοπό να ξεμπερδεύω μαζί του έτσι εύκολα. 

2.  "Κονσέρτο Μπαρόκ", Alejo Carpentier, μετ. Μελίνα Παναγιωτίδου, εκδ. Εξάντας, σελ. 120, 2019

Ο Carpentier είναι από τους σημαντικότερους Λατινοαμερικάνους συγγραφείς, είχε σχέση με τους Ευρωπαίους σουρρεαλιστές και θεωρείται από αυτούς που θεμελίωσαν τον μαγικό ρεαλισμό. Εγώ - όσο παράδοξο κι αν φαίνεται- δεν έχω διαβάσει ποτέ τίποτα δικό του. Με την ευκαιρία των επανεκδόσεων από τον Εξάντα, ήρθε νομίζω η ώρα για το Κονσέρτο Μπαρόκ, ένα βιβλίο στο οποίο εκτός των άλλων χρησιμοποιεί και τις μουσικολογικές του γνώσεις.

3. "Ο Δράκος της Πρέσπας ΙΙ- Κεχριμπαρένια Έρημος", Ιωάννα Μπουραζοπούλου, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 576, 2019

Κάθε νέο βιβλίο της Ιωάννας Μπουραζοπούλου είναι για μένα εκδοτικό γεγονός. Είναι μακράν η αγαπημένη μου Ελληνίδα συγγραφέας κι ό,τι θα ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω αλλά ποτέ δεν θα καταφέρω. Πρόκειται για το δεύτερο μέρος τριλογίας του Δράκου της Πρέσπας όπου αφηγείται την ιστορία από την πλευρά της Βόρειας Μακεδονίας. Για το πρώτο βιβλίο διαβάστε εδώ:

http://diavazontas.blogspot.com/2015/01/koilada-laspis-ioanna-bourazopoulou.html

4. "Η Φράννυ και ο Ζούι", Τζ. Σάλιντζερ, εκδ. Πατάκη, μετ. Αθηνά Δημητριάδου, εκδ. Πατάκη, σελ. 232, 2019

Η σχέση μου με τον Σάλιντζερ είναι αγάπης-μίσους, τον διαβάζω και μετά τον αποδομώ μέσα μου. Ίσως ήρθε η ώρα να αλλάξω γνώμη. Ή ίσως πάλι επιβεβαιωθούν όλοι μου οι φόβοι. Γιατί η μικρή νουβέλα είναι μάλλον σαν συνέχεια του Φύλακα στη Σίκαλη. Κι εγώ έχω γράψει αυτό το κείμενο, κάποτε: http://diavazontas.blogspot.com/2012/07/the-catcher-in-rye-jd-salinger.html. Τουλάχιστον είναι εγγύηση η μετάφραση της Αθηνάς Δημητριάδου.

5. "Πικρία χώρα", Κωνσταντία Σωτηρίου, εκδ. Πατάκη, 2019, σελ.120

Το τελευταίο μέρος της άτυπης τριλογίας της Κωνσταντίας Σωτηρίου για την Κύπρο μόλις κυκλοφόρησε. Κι εγώ λέω πως ήρθε η ώρα να πιάσω και τα τρία βιβλία μαζί, "Η Αισέ πάει διακοπές", "Φωνές από χώμα", "Πικρία χώρα". 

6.  "Πάνω στα ποτάμια που κυλούν", Αντόνιο Λόμπο Αντούνες, μετ. Μαρία Παπαδήμα, εκδ. Πόλις, σελ. 280, 2019

Φήμες λένε πως ο Αντούνες είναι σπουδαιότερος συγγραφέας από τον Σαραμάγκου και θα έπρεπε να έχει πάρει εκείνος το Νόμπελ. Είναι η γραφή του τόσο πυκνή που θυμίζει Φώκνερ ή Σελίν. Στα αυτιά μου αυτό ακούγεται ιερόσυλο. Και μιας και δεν έχω ξαναδιαβάσει Αντούνες, ήρθε η ώρα. Είναι και το θέμα του βιβλίου ενδιαφέρον, ένας άντρας βρίσκεται στο νοσοκομείο της Λισαβόνας και μέσα του μεγαλώνει ένας καρκίνος. Μιας και μοιάζει να μην έχει μέλλον, αναμοχλεύει το παρελθόν. 

7. "Το αρχείο των χαμένων παιδιών", Valeria Luiselli, μετ. Βασιλική Κνήτου, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 500, 2019

Το θέμα του βιβλίου, για τα παιδιά που χάνονται όσο προσπαθούν να διασχίσουν τα σύνορα και να μπουν στις ΗΠΑ μοιάζει μακρινό αλλά ταυτόχρονα τόσο κοντινό. Τα ασυνόδευτα παιδιά της δικής μας "μεταναστευτικής κρίσης" με στοιχειώνουν, το θέμα είναι τόσο αδιανόητο και ταυτόχρονα οικείο. Θέλω πολύ να δω πώς μπορεί κανείς να διαπραγματευτεί ένα τόσο καυτό ζήτημα.  

8. "Θαμμένος ζωντανός. Μια ιστορία του καιρού μας", Άρνολντ Μπέννετ, μετ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, εκδ. Πατάκη, 2019, σελ. 318

Η Βιρτζίνια Γουλφ τον μισούσε γιατί δεν έγραφε μοντερνιστικά, οι σύγχρονοί του τον θεωρούσαν έναν αριβίστα που έγραφε απλά για να πουλήσει. Όμως ο Άρνολντ Μπέννετ κατάφερε να νικήσει τη λήθη κι είναι ακόμα γνωστός. Έγραψε σε μια εποχή που η λογοτεχνία άλλαζε, κι αυτός κατηγορήθηκε πως είχε μείνει πίσω. Το Θαμμένος ζωντανός γράφτηκε το 1908, πήρε διθυραμβικές κριτικές ως ένα "διασκεδαστικό ανάγνωσμα", πούλησε όσο όλος ο μοντερνισμός μαζί, κι εγώ εκατό και βάλε χρόνια μετά όλο το λιγουρεύομαι να το διαβάσω.

9. "Μεφίστο", Κλάους Μαν, μετ. Σοφία Αυγερινού, εκδ. Έρμα, 2019, σελ.480

Το Μεφίστο εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία του άντρα της αδελφής του Μαν και καλύτερού του φίλου, μιλάει για ένα επιτυχημένο ηθοποιό, με σοσιαλιστικές ιδέες, υπέρμαχο της ελευθερίας, που το μόνο που θέλει είναι να πετύχει. Με την άνοδο του Χίτλερ αναγκάζεται σιγά σιγά να απαρνηθεί τις ιδέες του και να συνεργαστεί με το Κακό. Το βιβλίο είναι πια κλασικό, αν και φυσικά ο Κλάους δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει τον πατέρα του, Τόμας, σε δόξα και συγγραφική δεινότητα. Το βιβλίο δημιούργησε πολλές ίντριγκες, ο θετός γιος του ανθρώπου που σκιαγραφεί έκανε για χρόνια δικαστήρια προσπαθώντας να απαγορεύσει την κυκλοφορία του, ένα must-read για κάθε βιβλιόφιλο που σέβεται τον εαυτό του.

10. "Το όνομά μου είναι Λούσυ Μπάρτον", Elizabeth Strout, μετ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, εκδ. Άγρα, 2019, σελ. 192

Η Elizabeth Strout είναι το νέο ανερχόμενο όνομα στο Αμερικάνικο μυθιστόρημα και τούτο είναι ένα βιβλίο που μιλάει για τη μοναξιά, την επιθυμία και την αγάπη, λίγο πριν το τέλος. Θεωρώ πως είναι από τα βιβλία που θα συζητηθούν πολύ στη χρονιά που θα έρθει.

11."Ένας επικίνδυνος γόης", Ζυλέν Γκρακ, μετ. Ιφιγένεια Μποτουροπούλου, εκδ. Καστανιώτη, 2019, σελ. 233

Ο Ζυλιέν Γκρακ υπήρξε μείζων συγγραφέας του σουρρεαλισμού, πολύ κοντινός του Αντρέ Μπρεντόν. Ένας από τους λίγους που το έργο του μπήκε στην Bibliothèque de la Pléiade όσο ήταν εν ζωή, Ο επικίνδυνος γόης είναι από τα πιο αλλόκοτα βιβλία του, μιλά για μια φασματική φιγούρα, που φτάνει σε ένα παραθεριστικό θέρετρο με σκοπό να σκοτώσει. Οι γύρω συνειδητοποιούν αργά αργά τι συμβαίνει. Γράφτηκε σε ένα απομακρυσμένο γερμανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων.

12. "Δρ. Ζιβάγκο", Μπόρις Πάστερνακ, μετ. Μαρία Τσαντσάνογλου, εκδ. Ποταμός, 2015, σελ.652

Θα ξαναδιαβάσω τον Δόκτωρα μετά από πολλά πολλά χρόνια γιατί είναι το πρώτο βιβλίο της Λέσχης Ανάγνωσης του Booktalks για τη νέα χρονιά. Ελάτε κι εσείς το Σάββατο 25 Ιανουαρίου στις 3:30μ.μ.

13. "κάποιοι άλλοι", Ιάκωβος Ανυφαντάκης, εκδ. Πατάκη, 2019, σελ. 344

Ο Ιάκωβος Ανυφαντάκης στο τρίτο του βιβλίο μιλάει για τη γενιά μας με όρους κρίσης. Κι ίσως είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα να μιλήσεις στο εδώ και το τώρα για αυτό που μας συμβαίνει. Μου αρέσει πολύ να ακολουθώ τους (σχεδόν) συνομήλικούς μου συγγραφείς και να έχω εποπτεία του ελληνικού τοπίου στη λογοτεχνία. Από αυτά τα βιβλία θα προκύψουν όλα τα νέα και μεγάλα.

14. "Ινστιτούτο Ρύθμισης Ρολογιών", Αχμέτ Χαμντί Τάνπιναρ, μετ. Στέλλα Χρηστίδου, εκδ. Καστανιώτη, 2019, σελ. 512

Το αδικημένο βιβλίο της χρονιάς που φεύγει, έμεινε στο κομοδίνο μου όλους αυτούς τους μήνες. Ο Τάνπιναρ θεωρείται ο βασικός εκπρόσωπος του μοντερνισμού στην Τουρκία και τα Ρολόγια το αριστούργημά του. Τα Ρολόγια είναι ένα βιβλίο για την ταυτότητα, τον χρόνο, την ύπαρξη. Πιθανότατα το σημαντικότερο μυθιστόρημα που γράφτηκε στη γείτονα τον 20ο αιώνα.

+1. "Νευρο-φυλές", Steve Silberman, μετ.Ρηγοπούλου Μυρτώ-Ζωή, εκδ. Ποταμός, 2019, σελ.512

Το non-fiction βιβλίο των γιορτών, μιλάει για τον αυτισμό και το Aspergers, τις απαρχές της διάγνωσης και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, κυρίως των υψηλής λειτουργικότητας αυτιστικών. Προφανώς έχω ειδικό ενδιαφέρον για τη νευροτυπικότητα, σε αρκετές σελίδες το κλείνω, αναλογίζομαι αν μας ταιριάζει- μας ταιριάζει- κι έπειτα συνεχίζω, αλλά νομίζω πως είναι ένα βιβλίο που θα ωφελήσει τους πάντες. Για να καταλάβουμε τη γεωγραφία του ανθρώπινου μυαλού, και να συνειδητοποιήσουμε τις άπειρες δυνατότητές του.


                                                    Κατερίνα Μαλακατέ

Υ.Γ. 4-2 Αυτή είναι η δική μου λίστα to read, δεν αφορά κανέναν άλλον, και δεν την προτείνω σε κανέναν άλλον. Θα αδικούσα ένα σωρό βιβλία. Εξάλλου εγώ έχω διαβάσει πολλά βιβλία που για άλλους είναι ακόμα αδιάβαστα. Απλά νομίζω πως έχει ενδιαφέρον να δει κανείς πώς επιλέγει βιβλία για τις γιορτές ένας βιβλιόφιλος. Αν θέλετε να μάθετε την περίληψη της πλοκής των βιβλίων που ελπίζω πως θα διαβάσω, τότε πατήστε στα ενεργά λινκς. Εγώ περιλήψεις για βιβλία που δεν έχω διαβάσει δεν κάνω.

Υ.Γ. 4-3-2-1 Διαβάζω ήδη Σουλτς, Το αρχείο των χαμένων παιδιών και Νευρο-φυλές. Μην πείτε τίποτα για πολυγαμίες, απιστίες, ξέρω γω τι, σας έφαγα. Ένα μυθιστόρημα, διηγήματα, κι έναν non-fiction. Είναι απολύτως λογικό.

Υ.Γ.42 Λίγο πριν την εκπνοή του χρόνου θα βαθμολογήσω τα βιβλία που διάβασα αυτή τη χρονιά-- αμείλικτα όπως πάντα.