29/8/13

Άντε καλέ, κόβεται το διάβασμα; Δεν κόβεται...



Κάποτε φοβόμουν τις αναγνωστικές παύσεις, με έβγαζαν εκτός ρυθμού, αποσυντόνιζαν την μέρα μου, με έκαναν να νιώθω λιγότερο εγώ. Με τα χρόνια έμαθα να τις ανέχομαι, να ξέρω πότε έρχεται η «κρίση» από την ανικανότητά μου να διαλέξω βιβλίο, από το γεγονός πως το μεσημέρι ξεκινούσα 3 σελίδες από αυτό και το βράδυ έπιανα 3 σελίδες από το άλλο. Τώρα με κάποιο τρόπο ασυνείδητο τις καλωσορίζω. Για αρχή με κάνουν φυσιολογικό άνθρωπο και δεν με κοιτάει κανείς περίεργα στο δρόμο που τριγυρνάω με ένα βιβλίο στην τσάντα. Έπειτα μου δίνουν άπλετο χρόνο να αφοσιωθώ σε εποικοδομητικές δραστηριότητες (κάψιμο στο facebook, πιθανότητα να ανοίξω την τηλεόραση, ίσως κάνα καλό τουι, γιατί τα βιβλιοφιλικά μου της καθημερινότητας πάνε άπατα τα καημένα).

Ψεύδομαι ασύστολα, οι αναγνωστικές διακοπές με τρομάζουν ακόμα και τώρα. Είμαι ζωάκι της συνήθειας, όπως ακριβώς και με το γράψιμο, αν σταματήσω καιρό το σπορ μετά αναρωτιέμαι αν "το έχω", μήπως σταματήσω για πάντα να ενδιαφέρομαι. Με τρομάζει που ανάμεσα στα 70 μου αδιάβαστα δεν υπάρχει κάτι να με συγκινήσει. Και τότε υπάρχουν 2 λύσεις: είτε θα πρέπει να εκδράμω σε βιβλιοπωλείο και να κάνω πως τα 70 δεν υπάρχουν ή απλά να περιμένω να περάσει.


Τούτη τη φορά θα διαλέξω την πρώτη. Βέβαια υπάρχει ο κίνδυνος που ελλοχεύει και στο σούπερ μάρκετ, όταν πας νηστικός παίρνεις ένα σωρό αηδίες. Αλλά η διάθεσή μου είναι τέτοια που δεν επιτρέπει αναβολές. Θα πέσω ηρωικά στη μάχη. 


14 σχόλια:

  1. Καλημέρα Κατερίνα,
    λοιπόν αυτό το κείμενο θα μπορούσα να το έχω γράψει εγώ ακριβώς αυτή τη στιγμή,...
    Θέλω και δε θέλω να διαβάσω, τπτ δε με ικανοποιεί, περνώ την ώρα μου σε Online βιβλιοπωλεία γεμίζοντας και αδειάζοντας το εικονικό καλάθι μου, νιώθω ενοχές όταν δε διαβάζω και άλλα τέτοια!
    Μήπως είναι του Αυγούστου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, ίσως... Αν και μέσα στη χρονιά πάντα θα μου συμβεί κάποια στιγμή. Μπορεί απλά να μπουκώνουμε και να μην υπάρχει αιτία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φαντάσου τα αδιάβαστα να ήταν 8.000 !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κακό είναι πως και τότε κι άλλα θα ήθελα. Όπως κι εσύ άλλωστε....

      Διαγραφή
  4. Αμάν,σου εκμυστηρεύτηκα κάτι ή είναι γενική η διάθεση , αν κρίνω κι από την A Book Blog;
    Βέβαια για μένα έχω μια εξήγηση:διάβασα αυτόν τον μήνα μαζεμένους δυο ογκόλιθους,επιτέλους τους
    "΄Αγριους Ντετέκτιβ" του Μπολάνιο και το "Paradiso", του Λίμα,επομένως μετά πως να μου κάνουν τα δεκάδες βιβλιαράκια που έχω αγοράσει;Εδώ ούτε ανάρτηση, ειδικά για τον Λίμα,δεν έχω τολμήσει να κάνω,ζυμώνω ακόμα τις εντυπώσεις.
    Παρηγοριέμαι με τον "Ζούκερμαν" του Ροθ αλλά σέρνοντας τα μάτια.Να πάω λοιπόν σε κάτι εξίσου ογκολιθάκι, ασχέτως αν θα μου ταιριάξει και το κάψω,να αρκεστώ στον εμπορικότατο πλην ευφυέστατο Ροθ ή να μην διαβάσω τίποτα για να επανέλθω σε λίγο δριμύτερη;
    Μου φαίνεται θα συνεχίσω χελωνίσια με Ροθ και βλέπουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ μάλλον από τα απανωτά "μεγάλα" βιβλία την πάτησα....

      Διαγραφή
    2. Έχω αδιάβαστα στη ντάνα τους "Άγριους ντετέκτιβ"και το θεϊκό "Παραντίσο". Κάποιες φορές διαβάζω γρήγορα αλλά η αναγνωστική απόλαυση μού προκύπτει από τα αργά, χαλαρά διαβάσματα.Τελευταία προσπαθώ να διαβάζω συγχρόνως δυο τρία βιβλία (πεζό, ποίηση, δοκίμιο...)αλλά συμβαίνει να ξαναρχίσω ένα μισοδιαβασμένο βιβλίο,γιατί νιώθω πως είμαι εκτός ατμόσφαιρας.

      Διαγραφή
    3. Εγώ τον Λίμα τον έχω σε αυτά που θα αγοράσω. Αυτό με τα πολλά διαβάσματα μαζί με αποσυντονίζει. Είμαι πιστό κορίτσι εγώ..

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος29/8/13, 6:59 μ.μ.

    ένας τρόπος για να μην κάνω εγώ τέτοιες παύσεις είναι να διαβάζω εντελώς διαφορετικά πράγματα. καμιά φορά και κατά τη διάρκεια ενός ''τούβλου'' μπορεί να διαβάσω κάτι άλλο εντελώς διαφορετικό για να ανανεώνεται το ενδιαφέρον.
    η ποικιλία κάνει καλό.

    θ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. βέβαια δε θα πρέπει να ξεχνάς, ότι είσαι έγκυος.... και σε περιόδους σαν κι αυτές οι γυναίκες στρέφονται αναπόφευκτα προς τα έσω...παραμερίζοντας εξωτερικά ερεθίσματα, που απαιτούν την προσοχή τους ή βγαίνοντας από συνηθισμένες ρουτίνες...
    Πρόκειται απλώς για μία πρόνοια της φύσης, που σε προετοιμάζει για κάτι που χρειάζεται την (έως και πλήρη) αφοσίωσή σου.
    Ωραία θα ήταν να την καλοδεχτείς και να την αγκαλιάσεις, χωρίς ανησυχία και δεύτερες σκέψεις - όσο αμερικανιά κι αν ακούγεται αυτό :-)
    αφού άλλωστε ισχύει η αλήθεια του τίτλου της ανάρτησης...

    με αγωνιστικούς χαιρετισμούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιστεύω πως αυτό είναι, σιγά σιγά αρχίζω να στρέφομαι κυρίως στη σκέψη του μωρού. Μένουν 2 μήνες για να γεννήσω κι ως τώρα δεν είχα σκεφτεί τίποτα, τώρα αυτό είναι το κυρίαρχο στο μυαλό μου.

      Διαγραφή
  7. Κι όμως,
    αν πάρεις αγκαλιά κάποια από τα 70 αδιάβαστα μπορεί να εκπλαγείς.
    Σου το λέω εκ πείρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή