"Άγρια παιδιά", Stephen Kelman

Ο θρύλος λέει πως τα "Άγρια παιδιά» του Στήβεν Κέλμαν έγιναν μπεστ-σέλλερ πριν εκδοθούν. Όταν ένας ατζέντης ανακάλυψε το βιβλίο, 12 εκδοτικοί οίκοι κονταροχτυπήθηκαν για τον πρωτοεμφανιζόμενο και ο Bloomsbury έκανε τον Κέλμαν εκατομμυριούχο εν μια νυκτί. Άρα δεν μπορεί παρά να μιλάμε για ένα καλό βιβλίο, που αφορά πολύ κόσμο, και διαβάζεται απνευστί.

Το μυθιστόρημα είναι βασισμένο στην αληθινή ιστορία ενός αγοριού που μαχαιρώθηκε και πέθανε στις άγριες γειτονιές του Λονδίνου. Ο 11χρονος Χάρισον Οπόκου, που μόλις έχει έρθει με τη μητέρα και την αδελφή του από τη Γκάνα, είναι ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής και ήδη από την εναρκτήρια σκηνή του βιβλίου μας μιλά για το «πεθαμένο αγόρι». Η αφηγηματική φωνή είναι εκπληκτική, ο Χάρι με αφέλεια και παρατηρητικότητα μαζί- στην ηλικία μεταίχμιο ανάμεσα στην παιδική και την εφηβική - έχει πολλά να μας πει για τις σχέσεις με τους συνομηλίκους του, τα κορίτσια, τη μάνα του και την υπόλοιπη οικογένειά του- το μωρό, τον πατέρα και την γιαγιά του που είναι ακόμα στη Γκάνα.

Παρακολουθούμε τη βία στην πιο άγουρη μορφή της, τις εφηβικές συμμορίες του Λονδίνου και  το πως διαμορφώνονται και ταυτόχρονα την ιστορία της μετανάστευσης του Χάρι που έχει κι αυτή το ενδιαφέρον της. Βιβλίο που γράφτηκε για μεγάλους, αλλά άνετα θα μπορούσε να αφορά κι εφήβους, είχε, φαντάζομαι, μεγάλες δυσκολίες στη γραφή, γιατί με τα παιδιά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ο αφηγητής να ακουστεί σαν καθυστερημένος. Το μυθιστόρημα είναι καλογραμμένο, αν και στη μέση θεωρώ πως έκανε κοιλιά και με κούρασε. Με αποζημίωσε όμως με ένα εκπληκτικό φινάλε και στην τελική μου άφησε μια καλή ανάμνηση.

Τώρα αν άξιζε ο ντόρος που έγινε για αυτό, το εξαψήφιο νούμερο που άφησε στο συγγραφέα του, καθώς και η υποψηφιότητα για το Booker, μένει να αποδειχθεί από την ιστορία.

"Άγρια παιδιά", Στήβεν Κέλμαν, μετ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Μετάιχμιο, 2011, σελ. 366

Υ.Γ. Η μετάφραση μου φάνηκε εξαιρετική. Είναι δύσκολη δουλειά να μεταφράσεις ένα τέτοιο κείμενο. Από την άλλη πως το "Pigeon English" - που είναι ο αρχικός τίτλος- έγινε "Άγρια παιδιά" με ξεπερνάει....

Υ.Γ.42 Το "Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά" του Τζόναθαν Σάφραν Φόερ που επιχειρεί περίπου τον ίδιο άθλο της "παιδικής φωνής" είναι για μένα κλάσεις ανώτερο.