"Ίσλα Μπόα", Χρήστος Αστερίου

Δυσκολεύτηκα στην αρχή να βρω αναγνωστικό ρυθμό στο «Ίσλα Μπόα» του Χρήστου Αστερίου. Ενώ κύλαγαν οι σελίδες ένιωθα κάπως σα να κολλά ο συγγραφέας στις λεπτομέρειες και να δυσκολεύομαι να δω την ουσία. Από το μέσο όμως του βιβλίου και μετά, η ιστορία απογειώθηκε, η γραφή βρήκε ρυθμό και ένταση και φτάνοντας στο φινάλε δε με ένοιαζε καν αν θα υπάρξει τέλος, ήξερα πως είχα διαβάσει ένα καλό βιβλίο.

Στο ξεκομμένο από τον πολιτισμό νησί Ίσλα Μπόα στήνεται ένα τηλεοπτικό παιχνίδι επιβίωσης, δέκα διαφορετικοί χαρακτήρες με διαφορετικές εθνικότητες επιλέγονται προσεκτικά από τους παραγωγούς. Είναι άνθρωποι απελπισμένοι, που δεν έχουν άλλη διέξοδο παρά να διεκδικήσουν το χρηματικό έπαθλο του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Η διαφορά από τα συνήθη τηλεπαιχνίδια του είδους είναι πως εδώ τηρείται άκρα μυστικότητα, το παιχνίδι δεν διαφημίζεται, οι συντελεστές υπόσχονται να μην πουν κουβέντα στον τύπο ή τους οικείους τους, οι παίχτες υπογράφουν συμβόλαιο σιωπής. Στην αρχή όλα πάνε καλά, στήνεται η πρώτη «δοκιμασία», δεν υπάρχουν πολλές προστριβές. Μέχρι που οι παίχτες καταλαβαίνουν πως η παραγωγή τους έχει εγκαταλείψει- και αυτούς και το συνεργείο- δεν έχουν κανένα τρόπο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο και πρέπει πραγματικά να επιβιώσουν στην ερημιά.

Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε τη συνέντευξη που δίνει ο εμπνευστής του παιχνιδιού και διευθυντής του χρεοκοπημένου πια καναλιού σε μια νεαρή δημοσιογράφο. Ο χαρακτήρας αυτός, αποστασιοποιημένος, νιώθει "αθώος" παίχτης του συστήματος, αν και αυτός άφησε τόσους ανθρώπους σε ένα ξεχασμένο νησί χωρίς τροφή και τρόπο διαφυγής.

Το βιβλίο δεν εστιάζει σε έναν κεντρικό ήρωα, αγκαλιάζει και τους δέκα ναυαγούς του Ίσλα Μπόα εξίσου, αν και δεν έχουν όλοι φωνή. Στα διάφορα κεφάλαια ακούμε πότε τον έναν και πότε τον άλλο να μας αφηγείται τη ζωή του, αλλά ταυτόχρονα μπλέκονται και οι χαρακτήρες των υπολοίπων. Πολύ ενδιαφέροντες είναι ο θηριώδης μαύρος σεφ Ρέιμοντ που αναγκάστηκε να πάρει μέρος στο παιχνίδι γιατί έχασε τα πάντα στα χαρτιά και δε μπορεί να αντιμετωπίσει τους πιστωτές και την οικογένειά του, η Κινέζα Φου, μεγαλοστέλεχος πολυεθνικής – το παγόβουνο- που τα βράδια ζει μια διπλή διαδικτυακή ζωή σε ένα από αυτά τα παιχνίδια προσομοίωσης της πραγματικότητας και τελικά ο Γάλλος Φρανσουά, ένας άθεος εστέτ που μας διηγείται και το φινάλε.

Δεν ξέρω αν θα προτιμούσα έναν αφηγητή από την πολυδιάσπαση ή αν αυτό που με ενόχλησε στην αρχή ήταν η αδυναμία να ταυτιστώ. Όσο όμως τους γνώριζα μπόρεσα να δημιουργήσω δεσμούς με τους ήρωες. Η παράλληλη ιστορία με την συνέντευξη του παραγωγού ίσως και να ήταν  περιττή, αν δεν έδινε την πολιτική διάσταση- δε χρειαζόμουν περισσότερο δράση. Απόλαυσα το μυθιστόρημα, και καθώς δεν έχω διαβάσει άλλο του Χρήστου Αστερίου –περιέργως γιατί και το προηγούμενο είχε δημιουργήσει αρκετό θόρυβο- με χαρά θα διαβάσω κι άλλα δικά του.  

"Ίσλα Μπόα", Χρήστος Αστερίου, εκδ. Πόλις, 2012, σελ. 346

Υ.Γ. Για το βιβλίο έγραψε πρόσφατα ένα εξαιρετικό ποστ και ο librofilo που είχε καλεσμένο τον Χρήστο Αστερίου στην εκπομπή του στον amagi.