17/2/14

Οι 10 πιο αγαπημένοι λογοτεχνικοί ήρωες- Τα αποτελέσματα

Στην ψηφοφορία έλαβαν μέρος 55 άνθρωποι. Οι επιλογές ήταν πιο τολμηρές από ότι την προηγούμενη φορά με τα αγαπημένα βιβλία, σε αυτή τη λίστα μπορούσε κανείς να βάλει μπροστά το συναίσθημα με λιγότερες τύψεις. Παρ' όλα αυτά τα τελικά αποτελέσματα μοιάζουν αρκετά με την αντίστοιχη των βιβλίων κι έτσι γεννάται το εύλογο ερώτημα, μήπως τελικά το σημαντικότερο σε ένα μυθιστόρημα είναι ο πρωταγωνιστής του; Α, και μήπως κλασικίζουμε περισσότερο από ό,τι θα θέλαμε;


Γιάννης Αγιάννης

«Οι Άθλιοι»
Βίκτορ Ουγκώ
9
Αλέξης Ζορμπάς
«Ο βίος και η πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»
Νίκος Καζαντζάκης
9
Μερσώ

«Ο Ξένος»
Αλμπέρ Καμί
8
Ρασκόλνικοφ
«Έγκλημα και τιμωρία»
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
8
Χίθκλιφ
«Ανεμοδαρμένα Ύψη»
Έμιλυ Μπροντέ
7
Ο Μικρός Πρίγκιπας
«Ο Μικρός Πρίγκιπας»
Αντουάν ντε Σαιντ Εξιπερί
5
Ραραού

«Η μητέρα του σκύλου»
Παύλος Μάτεσις
5
Μίτια Καραμαζώφ
«Αδελφοί Καραμαζώφ»
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
5
Ηρακλής Πουαρώ

Αγκάθα Κρίστυ
5
Χόλντεν Κόλφιλντ
«Ο φύλακας στη σίκαλη»
Τζ.Ντ. Σάλιντζερ
5
Τζέι Γκάτσμπυ
«Ο υπέροχος Γκάτσμπυ»
Σκοτ Φιτζέραλντ
5
Γιόζεφ Κ.
«Η δίκη»
Φραντς Κάφκα
5
Τομ Ρίπλει

Πατρίσια Χάισμιθ
4
Πρίγκιπας Μίσκιν
«Ο ηλίθιος»
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
4
Χένρι Τσινάνσκι

Τσάρλς Μπουκόφσκι
4
Άννα Καρένινα
«Άννα Καρένινα»
Λέων Τολστόι
4
Γκρέγκορ Σάμσα
«Η μεταμόρφωση»
Φραντς Κάφκα
4
Ο Μικρός Νικόλας

Ρενέ Γκοσινί
4
Μπάρτλμπυ
«Μπάρτλμπυ ο γραφέας»
Χέρμαν Μέλβιλ
4
Δον Κιχώτης
«Δον Κιχώτης»
Μιγκέλ Ντε Θερβάντες
4
Χανς Σνηρ
«Οι απόψεις ενός κλόουν»,
Χάινριχ Μπελ
4
Μπαρνταμού
«Ταξίδι στην άκρη της νύχτας»
Σελίν
4
Τζόφρεϋ Φέρμιν
«Κάτω από το ηφαίστειο»
Μάλκολμ Λόουρυ
3
Τζορτζ Σμάιλι

Τζον Λε Καρέ
3
Ελίζαμπεθ Μπένετ
«Περηφάνια και Προκατάληψη»
Τζέιν Όστιν
3
Αλιόσα Καραμαζώφ
«Αδελφοί Καραμαζώφ»
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
3
Σέρλοκ Χολμς

Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ
3
Έμμα Μποβαρύ
«Μαντάμ Μποβαρύ»
Γκυστάβ Φλωμπέρ
3
Τομ Σώγιερ
«Οι περιπέτειες του Τομ Σώγιερ»
Μάρκ Τουέην
3
Πλοίαρχος Νέμο
«20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα»
Ιούλιος Βερν
3
Σταβρόγκιν
«Οι δαιμονισμένοι»
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
3
Φραγκογιαννού
«Η φόνισσα»
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
3
Χόλυ Γκολάιτλυ
«Πρόγευμα στο Τίφφανυς»
Τρούμαν Καπότε
3
Τζο Μαρτς
«Μικρές κυρίες»
Λουΐζα Άλκοτ
3

  •  Στην λίστα οι γυναικείες φιγούρες είναι εμφανώς λιγότερες. Πιθανολογώ πως φταίει πως η λογοτεχνία υπήρξε για τόσα χρόνια "ανδρική υπόθεση" ως προς την συγγραφή και "γυναικεία υπόθεση" ως προς την ανάγνωση. Τώρα που το κλίμα αυτό αντιστρέφεται, όλο και περισσότερες ηρωίδες θα μπαίνουν στην καρδιά μας.

  • Α, και από Έλληνες τα κατάφεραν μονάχα ο Ζορμπάς, η Ραραού και η Φραγκογιαννού. 


Από δυο ψήφους έλαβαν οι :

  • Νίκολας Έρφ, «Ο μάγος», Τζων Φόουλς
  • Κλαρίσα Ντάλογουεη, «Η κυρίας Ντάλογουεη», Βιρτζίνια Γουλφ
  • Κλέα, «Αλεξανδρινό κουαρτέτο», Λώρενς Ντάρελ
  • Άττικους Φιντς, «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια», Λη Χάρπερ
  • Φίλιπ Μάρλοου, Ρέιμοντ Τσάντλερ
  • Θείος Τόμπι, «Η ζωή και οι απόψεις του Τρίστραμ Σάντι, κυρίου από σόι», Λώρενς Στέρν
  • Ιβάν Καραμαζώφ, «Οι αδελφοί Καραμαζώφ», Φιοντόρ Ντοστογιέφκσι
  • Τύριον Λάννιστερ, «Παιχνίδι του στέμματος», Τζορτζ Μάρτιν
  • Τζορτζ, «Άνθρωποι και ποντίκια», Τζον Στάινμπεκ
  • Φάουστ, «Φάουστ», Γιόχαν Γκαίτε
  • Φράνση, «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν», Μπέτυ Σμιθ
  • Ακάκιος Ακάκιεβιτς, «Το παλτό», Νικολάι Γκόγκολ
  • Περέιρα, «Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα», Αντόνιο Ταμπούκι
  • Αουρεουλιάνο Μπουενδία, «Εκατό χρόνια μοναξιάς», Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
  • Μαφάλντα, Κουίνο
  • Ο θείος Τάκης, Γιάννης Ξανθούλης
  • Ροβινσώνας Κρούσος, «Ροβινσώνας Κρούσος», Ντάνιελ Ντεφόε
  • Οδυσσέας, Όμηρος
  • Κρις Κέλβιν, «Σολάρις», Στάνισλαβ Λεμ
  • Δωροθέα Μπρουκ, «Μιντλμαρτς», Τζορτζ Έλιοτ
  • Κύριος Ντάρσι, «Περηφάνια και Προκατάληψη», Τζέιν Όστιν
  • Φλορεντίνο Αρίσα, «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας», Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
  • Πέδρο Πάραμο, «Πέδρο Πάραμο», Χουάν Ρούλφο
  • Ολιβέιρα, «Το κουτσό», Χούλιο Κορτάσαρ
  • Owen Meany, “A prayer for Owen Meany”,  Τζον Ίρβινγκ
  • Ιαβέρης, «Οι άθλιοι», Βίκτωρ Ουγκώ
  • Μπερνάρ Ριε, «Η Πανούκλα», Αλμπέρ Καμί
  • Έρβιν Ζόμερ, «Ο Πότης», Χανς Φάλαντα
  • Σίμορ Γκλας, Τζ. Ντ. Σάλιντζερ


*Στις φωτογραφίες ο Hugh Jackman ως Γιάννης Αγιάννης, ο πραγματικός Ζορμπάς, ο Marcello Mastroianni ως Μερσώ και η Θέμιδα Μπαζάκα ως Ραραού. 

27 σχόλια:

  1. Ανώνυμος17/2/14, 2:46 μ.μ.

    Είναι φυσικό να "κλασικίζουμε" αφού αυτά τα βιβλία είναι δοκιμασμένα στο πέρασμα του χρόνου και ένας από τους λόγους που έγιναν κλασικά είναι ότι οι ήρωες τους αγαπήθηκαν από πολλούς. Να επισημάνω ότι οι τρεις ήρωές μου που τους βρήκες αντιπαθέστατους είναι πάνω πάνω στη λίστα με τις προτιμήσεις που θα πει ότι η παράξενη είσαι εσύ:P
    Ε.Γ.
    ΥΓ: Πολύ λυπάμαι που στη λίστα δεν είναι καθόλου η Έστερ Σάμερσον από το Ζοφερό οίκο. Είναι καταπληκτική ηρωίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, με περηφάνια ομολογώ πως αντιπαθώ σφόδρα τον Ζορμπά, τον Χόλντεν και τον Χιθκλιφ. Είμαι βιβλιοblogger και είμαι καλά :P

      Διαγραφή
  2. Αμάν,τους δικούς μου ήρωες και τις τιμημένες ηρωίδες τις και τους έφαγε η μαρμάγκα.Πολύ κλασσικουριά ,ρε παιδιά,προφανώς ισχύει αυτό που λέει η Ε.Γ.αλλά να θέλετε τόσοι νοματαίοι τον Ζορμπά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλα μου ντε... Γενικά μας έφαγε η κλασικούρα, βέβαια. Αλλά τον Ζορμπά;

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος17/2/14, 9:04 μ.μ.

      Το Σάββατο που θα συναντηθούμε θα φάτε η κάθεμία από ένα χαστούκι για να μάθετε να λέτε για τον Ζορμπά.
      (Μαντέψτε ποια είμαι)

      Διαγραφή
    3. Αυτά τα κολλητηλήκια μας έχουν καταστρέψει :P
      [Σάββατο κατά τις 11:30 στο booktalks γίνεται του βιβλιοτρελού]

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος17/2/14, 5:55 μ.μ.

    Συμπεράσματα:
    (Μας) αρέσουν, παιδί μου, (μας) αρέσουν οι καλοί, οι κακοί και οι άσχημοι της Λογοτεχνίας.
    Τι κάναμε εδώ; Τίποτα περισσότερο από το να ξεσκονίσουμε λιγάκι τη μνήμη μας και ν' ασχοληθούμε πάλι με τ' αγαπημένα μας αναγνώσματα.
    Δεν είναι τυχαία η αθρόα συμμετοχή γνωστών τε και αγνώστων, με τις βιβλιοϊδιοτροπίες του -και όχι μόνο- ο καθένας μας.
    Όλοι έχουμε κάτι κοινό. Τι, άραγε, τι;

    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω πως το κοινό μας είναι η αγάπη προς την λογοτεχνία. Αλλά για πείτε, για πείτε, ας μην διακόπτω τον ειρμό σας, τί;

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος17/2/14, 6:33 μ.μ.

    Το βρήκατε. Bingo!

    Δεν έχω ειρμό. Σε παραλήρημα ζήλιας είμαι. Εξαιτίας της υπεράνω μου, που ήδη διάβασε και τους (τρεις τόμους, παρακαλώ) Υπνοβάτες κι εγώ ακόμη να τους προμηθευτώ.

    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τους διάβασε; Εμένα άλλα λένε οι πληροφορίες μου...

      Διαγραφή
    2. Καλέ κυρία του μπλογκ ο κατάσκοπός σας είναι πολύ Τζέμησμπόντης!
      Η αναγνώστρια που προκαλεί ρίγη φθόνου και συγκινήσεως για τους "Υπνοβάτες" διάβασε παλιά τον α΄και τώρα τον β΄τόμο,ξεκίνησε τον γ΄ αλλά έκρινε ότι έπρεπε να θυμηθεί καλύτερα τον α΄και να τον συνδέσει με τα τωρινά διαβάσματα και έτσι μόλις τον ξαναδιάβασε.
      Σήμερα κάνει ένα διάλειμμα και το απόγευμα θα πάει βόλτες στα Μοναστηράκια και στις ρυπαρές Αθήνες, διότι ο Μπροχ είναι κατραπακιά ολκής και χρειάζεται ένα ξαλεγράρισμα και από αύριο θα επανέλθει στον γ΄από κει που τον άφησε.
      Στο μεταξύ βέβαια έκανε ανάρτηση διότι είναι μια βιαστική μπλόγκερ που θέλει να επαινέσει την τριλογία για να την ξεκινήσει και κανας άλλος και μετά εκείνη θα πιάσει ένα ένα τα μέρη της σε ξεχωριστές παρουσιάσεις.
      Με την Ε.Γ.γίνονται μεταμεσονύχτιες ανταλλαγές εντυπώσεων για τους Πάσενοβ,Ες και Χουγκενάου,θα μας στοιχειώσει η τριλογία....

      Διαγραφή
  5. Αν τα συζητάγαμε πάλι σε 200 χρόνια - που δε θα τα συζητάμε, αλλά δεν πειράζει - πάλι θα ήταν δύσκολο να συναγωνιστεί κάποιος σύγχρονός μας ήρωας αυτούς τους κλασικούς (ακόμη και τον Ζορμπά - για τον οποίο δεν τρελαίνομαι, ούτε για τον Καζαντζάκη εν γένει - είμαι οπαδός της λιαντίνειας άποψης περί κόψε ράψε και κάτι θα βγει). Και αυτό το λέω όχι γιατί δεν έχω πίστη στο σήμερα, απλά θεωρώ ότι επικρατεί τόσος βομβαρδισμός πληροφορίας που ο νέος ήρωας δεν προλαβαίνει να ωριμάσει μέσα μας. Μέχρι να γνωρίσουμε τον έναν, παίρνει τη θέση του βίαια ένας άλλος (εκτός αν πια είναι η σαγήνη η ίδια).

    ΥΓ. Παρακαλώ Κατερίνα, να παραβλέψεις το γεγονός ότι είμαι κλασικούρα του κερατά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν το παραβλέπω. Και όχι δεν πιστεύω πως σε 200 χρόνια θα είναι ίδια η λίστα. Απλά θα περιλαμβάνει τις κλασικούρες της εποχής μας που τώρα δεν τις βλέπουμε ως τέτοιες.

      Διαγραφή
  6. Παρακολούθησα χωρίς να ψηφίσω, γιατί ντρεπόμουν .... θα έλεγα κι εγώ τους κλασσικούς! Τυχαίο στις 5 πρώτες θέσεις τέσσερις δικοί μου αγαπημένοι! :))
    Πολύ ωραία όλη η διαδικασία. Την απόλαυσα!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως δεν έπρεπε να ντρέπεσαι, το αντίθετο, να χαίρεσαι για τους αγαπημένους σου ήρωες. Αλλά δεν πειράζει, στην επόμενη θα πάρεις μέρος, αφού απόλαυσες αυτή. :) :)

      Διαγραφή
  7. Ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας στο βιβλίο του Καζαντζάκη ήταν ο παπαγάλος της Μαντάμ Ορτάνς!!! Το δηλώνω και ας φάω όσα χαστούκια θέλετε :ΡΡ

    Για κείνον τον Χόλντεν δικέ μου, και γενικά για τον Φύλακα στην σίκαλη του Σάλιντζερ μάγκα μου, δεν νομίζω να έχει γραφτεί πιο άθλιο, λέμε, βιβλίο!!!

    Οι κλασικοί χαρακτήρες αναφέρονται περισσότερο γιατί νομίζω, ήταν για όλους μας, οι πρώτες αγάπες της λογοτεχνίας. Μετά η λογοτεχνία εξελίχθηκε, η πλοκή παραμερίστηκε, οι λογοτεχνικοί κανόνες παραβιάστηκαν, οι ήρωες έγιναν αντιήρωες! Κάνε μια λίστα και για τους αντιήρωες, να ξεφύγουμε εντελώς από τους κλασικούς! :Ρ Από τις πιο δυνατές μου αγάπες, ήταν ο ντετέκτιβ των αστυνομικών διηγημάτων του Πόε. Τι φίνο ανθρωπάκι! Η εξέλιξη όμως, χτύπησε και τους αναγνώστες και σιγά σιγά παραγκωνίστηκε και αυτός. Αλλά, δεν έσβησε!

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λοιπόν πάντα το ήξερα πως συμφωνούμε, αλλά τώρα πια το έχω σίγουρο. Αν δεν ήμουν παντρεμένη με δυο παιδιά και δεν ήσουν πιπίνι θα σου έκανα ανήθικη πρόταση.

      Ο παπαγάλος, ο παπαγάλος!

      Διαγραφή
    2. Να και οι προτάσεις για... ανήθικες προτάσεις!!

      Εντάξει, μην επεκταθούμε άλλον στον Ζορμπά γιατί για κάποιους, όπως ο Γιάννης Ρουμπάκης που ακολουθεί, είναι σημαντικό κομμάτι της μνήμης του. Η ένστασή μου είναι για το ύφος του Καζαντζάκη που με κάνει να χασμουριέμαι. Δεν παραβλέπω όμως το γεγονός ότι είναι ένας σημαντικότατος συγγραφέας. Εξάλλου, παγκοσμίως, εξάγουμε σχεδόν αποκλειστικά Καβάφη και Καζαντζάκη, όλοι οι άλλοι ακολουθούν βαρυγκομώντας!

      Διαγραφή
  8. Ο Ζορμπάς ΄και ο Πατούχας για μένα ήταν τα πρώτα βιβλία που διάβασα στην Κρήτη. Με δένουν μαζί τους μνήμες, έρωτες. Η μαντάμ Ορτάνς έδινε στον παππού μου καραμέλες. Νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ αυτόν που τη νοιαζότανε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο Γιάννη, το κανιβάλισα αρκετά χωρίς να πρέπει. Σου ζητώ συγγνώμη και όλων δηλαδή που νιώθουν συναισθηματικά κοντά στον Ζορμπά.

      Διαγραφή
    2. Γιάννη,έχεις δίκιο.Εγώ αντιπαθώ τον όπα-Ζορμπά-συρτάκι-Άντονι Κουήν και όχι τον ήρωα του βιβλίου,είμαι καζαντζακική όσο δεν φαντάζεσαι αλλά αυτή η φιγούρα η κινηματογραφική μου κάθεται στο στομάχι...

      Διαγραφή
    3. Ευτυχώς μίλησε κάποιος για να υπερασπιστεί τα ιερά μας κρητικά... Αστειεύομαι λιγάκι, δεν πήρα μέρος γαιτί δεν ήξερα τι να γράψω (κι αλήθεια λέω), όμως ο Καζαντζάκης, ο Κορνάρος και οι ήρωές τους είναι κάτι σαν το άβατο για κάποιους που μεγαλώσαμε έτσι...
      Πάντως, αν ψήφιζα, μπορεί να πρότεινα τον Μπάρτλεμπυ, για το "θα προτιμούσα όχι" ή τον ήρωα του Βασίλη Αλεξάκη στο "Εγώ δεν" (το έχω δει πριν χρόνια στο θέατρο με τον Κ. Τζούμα). Οι ερμηνείες των επιλογών μας έχουν ενδιαφέρον πάντα...

      Διαγραφή
  9. Ανώνυμος18/2/14, 3:53 μ.μ.

    Επειδή πολλά ακούω για το Φύλακα στη σίκαλη έχω να πω τα εξής: Το συγκεκριμένο βιβλίο ασκεί τεράστια γοητεία στους αναγνώστες του γιατί μ'έναν υπέροχο τρόπο καταφέρνει να απευθύνεται όχι σ'εμάς αλλά στον έφηβο που υπήρξαμε. Αυτός είναι ο λόγος που έχει φανατικό κοινό και όποιος τολμήσει να γράψει κάτι άσχημο για τον Χόλντεν δέχεται απειλές για μπουνιές(χαστούκια, σφαλιάρες κτλ) και χαρακτηρισμούς(ηλίθιε, βλάκα, άσχετε, βούρλο κτλ) λες και βγαίνει στην επιφάνεια ο απολίτιστος έφηβος που πιθανότητα υπήρξαμε.
    Όσον αφορά τον Ζορμπά, δεν είδα ποτέ την ταινία και ας είναι πασίγνωστη. Ο λογοτεχνικός ήρωας είναι τόσο αγαπημένος που σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να αλλοιωθεί η εικόνα του από κινηματογραφικές μεταφορές.
    Ε.Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Ε.Γ. για την ταινία έχεις πράξει σοφά,είναι έτη φωτός ο λογοτεχνικός ήρωας μακράν του Ζορμπά της ταινίας.Πώς αντιστάθηκες στην περιέργεια;

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος18/2/14, 8:54 μ.μ.

      Η περιέργεια έφαγε τη γάτα και εγώ που έχω πολλές γάτες, το γνωρίζω πολύ καλά ότι είναι αλήθεια!
      Ε.Γ

      Διαγραφή
    4. Θα συμφωνήσω πως για τον Ζορμπά ίσως φταίει και ο Άντονι Κουήν. Από την άλλη το ίδιο το βιβλίο αντιπροσωπεύει ένα είδος μυθιστορήματος- το ηρωοκεντρικό- που προσωπικά είναι σπανίως του γούστου μου.
      Όσο για τον Χόλντεν, η πείρα έδειξε Ε.Γ. πως περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Τον θεωρώ εντελώς φτιαχτό και ανύπαρκτο ως χαρακτήρα, ψευτοεπαναστάτη, ούτε καν χωρίς αιτία.

      Διαγραφή