25/12/10

Το τέλος του χρόνου καθυστέρησε ή μια τεράστια, υπέροχη χρονιά

Σπανίως με πιάνει διάθεση απολογισμού. Η πρώτη του χρόνου δεν ήταν για μένα ποτέ καλή αφορμή για αποφάσεις - εξάλλου «ξεκινάω δίαιτα» κάθε Δευτέρα- δεν έχω ανάγκη την Πρωτοχρονιά. Φέτος όμως το κουτάκι με τις αναμνήσεις ανοίγει σαν εκείνο το παιχνίδι με το ελατήριο και πετάγεται από μέσα ο φασουλής. Ή το σκιουράκι. Αυτό το χρόνο έγραψα και διάβασα λιγότερο από κάθε άλλο. Στις αρχές του ήμουν βαριά έγκυος, στη μέση του ήμουν λεχώνα, τώρα είμαι μια εργαζόμενη μωρομάνα. Αυτό όμως που κατάλαβα είναι πως το «Δεν έχω χρόνο, γι’ αυτό δεν διαβάζω» είναι απλά μια δικαιολογία. Γιατί ακόμα κι έτσι, διάβασα πάνω από το μέσο Έλληνα πολίτη, μη σας πω πάνω από το μέσο Έλληνα αναγνώστη.

Κοιτώντας τις αναρτήσεις της χρονιάς συνειδητοποιώ πως διάβασα ωραία βιβλία. Αριστουργηματικά, όπως η "Πείνα" του Χάμσουν και τα "Κρυστάλλινα Σύνορα" του Φουέντες, υπέροχα μυθιστορήματα που αξίζει να διαβαστούν σαν το «Η σκιά του Ανέμου» του Θαφόν, το «Ο Άγγελος της Πείνας» της Μύλερ , το «Νεκροταφείο Πιάνων»  του Πεισότο και τις «Διορθώσεις» του Φράνζεν. Μου έλειψε ο περίπατος στα βιβλιοπωλεία, η ξεγνοιασιά και το χάζεμα στις εκθέσεις και τα ράφια. Μου έλειψε ο ύπνος και ο χρόνος. Αλλά δεν μου έλειψε η δίψα για ανάγνωση, η ανάγκη για επαφή με έναν άλλο κόσμο. Με ένα ΄Αρλεκιν ξεχνιέμαι, ή κάπως έτσι. Με ένα βιβλίο χάνομαι και ο μόνος τρόπος για να ξανακοιμηθώ τις νύχτες όταν με ξυπνάει ο σκιου να αναμασήσω μια πλοκή, δική μου ή ξένη, να μπω σε μια ιστορία και να ξεκινήσω εγώ το επόμενο όνειρο.

10 σχόλια:

  1. Ανώνυμος27/12/10, 2:55 μ.μ.

    Κατερίνα χρόνια πολλά!Καλή Πρωτοχρονιά!Ό,τι επιθυμείς για σένα και την οικογένειά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ άρχισα να ξαναδιαβάζω εξαιτίας του μπέμπη...
    Είχα πάθει κλακάζ και δεν διάβαζα τίποτα αλλά μετά τη γέννηση του μπέμπη το διάβασμα ήταν μια απόδραση από την κούραση και την ένταση της μέρας που πλέον του ανήκει σχεδόν αποκλειστικά...

    Χρόνια πολλά και καλή χρονιά με υγεία, να χαίρεσαι τον σκιου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε ευχαριστώ πολυ. Κι εσύ να χαίρεσαι το μπεμπάκο σου. Εγώ δουλεύω πλήρες ωράριο, αλλά όλες οι άλλες ώρες είναι αφιερωμένες στον σκιου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κι εγώ το ίδιο...
    Δουλεύω πλήρες ωράριο στη δουλειά και επίσης πλήρες ωράριο (και υπερωρίες) στο σπίτι με τον μπέμπη... :)

    Γυρίζει και η γυναίκα μου στη δουλειά αυτές τις μέρες και δεν της έχει κάτσει και πολύ καλά, έχουμε δράματα που θα "εγκαταλείψει" τον μπέμπη της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άκου τώρα ρατσισμός, μόλις είπες για το παιδί, θεώρησα πως είσαι γυναίκα, παρ' όλο που ο άντρας μου ασχολείται κι αυτός υπερωρίες με τον σκιου. Ζήτω οι νέοι μπαμπάδες.

    Πόσο μηνών είναι ο μπέμπης; Κι εμείς δράματα είχαμε όταν τον "εγκατέλειψα". Κι ακόμα μεγαλύτερα όταν σταμάτησε να θηλάζει. Γυναικείες ορμόνες και ένστικτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ό,τι επιθυμεί κάθε ένας μας προσωπικά; Δηλαδή αν εγώ προσωπικά ευχηθώ να αφανιστούν οι fans του χριστιανισμού,πιάνεται; Ουχαχαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πιάνεταοι, πιάνεται... Είπα να μην ασχοληθώ γιατί βαριέμαι να μαλώνω με φανατικούς, αλλά να "αγιάσει" το στόμα σου, Τζόνι μου. Την καλησπέρα και την καλή χρονιά σου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το στόμα μου μάλλον είναι το μοναδικό σημείο του σώματός μου που έχει πιθανότητες ν'αγιάσει! Κατά τ'άλλα,αλί και τρισαλί...
    Άντε,καλή χρονιά να 'χουμε,οι αμαρτωλοί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Να σκεφτώ, εγώ είμαι και κοριτσάκι, ούτε το στόμα μου, μάλλον.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χαχαχαχαχαχα! Γεια σου,Κατερίνα! Να ζήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή