Κι αν είσαι αναγνώστης, θα σε φοβάμαι......

Τον τελευταίο καιρό με απασχολεί αρκετά ένα σχόλιο που έκανε μια φίλη πια καλή, διαδικτυακή.  «Οι άνθρωποι που διαβάζουν βιβλία σοβαρά, όπως εμείς, δεν θα ψήφιζαν Χ.Α.» μου έγραψε πάνω κάτω. Στο πρώτο μου ένστικτο, να διαφωνήσω λέγοντας «βιβλία διαβάζουν πολλοί άνθρωποι και το πώς τα αντιλαμβάνονται έχει να κάνει με το ποιοί είναι», προστέθηκε αργότερα και η πολλαπλή επισκεψιμότητα τον τελευταίο καιρό σε τούτο το ποστ. «Κι αν είσαι ναζιστής, δε σε φοβάμαι», έγραφα για τον Σελίν, κι αν ένα κολοσσιαίο πνεύμα σαν κι αυτόν ήταν φασίστας, τότε μάλλον δικαιούμαστε και μείς οι «μικρότεροι» σε παρόμοια ατοπήματα.

Τείνουμε αυτοί που διαβάζουμε συστηματικά στην Ελλάδα κάτι άλλο από ευπώλητες ροζ σούπες να θεωρούμε ο ένας τον άλλον μέλος της ίδιας «συμμορίας» κι ας μην γνωριζόμαστε. Αυτό γιατί είμαστε αριθμητικά λίγοι και όταν κάπου με κάποιο τρόπο βρισκόμαστε αναγνωρίζουμε μιαν «αδελφή ψυχή». Ίσως να μην είναι πάντα έτσι. Ίσως κάποτε και να είναι. Λογαριάζω δυο ανθρώπους που γνώρισα καθαρά μέσα από το blog φίλους μου, κι ας έχουμε βρεθεί μια φορά όλη κι όλη για καφέ με κείνον και καμία φορά για καφέ με κείνη.  Και με κάποιους από τους συχνούς αναγνώστες και σχολιαστές του χώρου, νομίζω πως θα τακίμιαζα ωραιότατα.

Όμως τυχαίνει να λαμβάνω ενθουσιώδη mail από ανθρώπους που σιγά σιγά αποδεικνύεται πως δεν μπορούμε να έχουμε άλλη επαφή παρεκτός τα βιβλία. Κι άλλες φορές καταφέρνω να μισοτσακωθώ με κάποιον διαδικτυακά σε blog ή μέσα κοινωνικής δικτύωσης (sic).

Το ότι διαβάζουμε βιβλία δεν μας κάνει a priori καλούς ανθρώπους, κυρίως γιατί το ποιός είναι «καλός» άνθρωπος έχει να κάνει με το ποιός του αποδίδει τον χαρακτηρισμό. Φυσικά και έχουν δικαίωμα οι άνθρωποι που διαβάζουν βιβλία να έχουν διαφορετικές πολιτικές τοποθετήσεις και κατ’ επέκταση πολύ διαφορετικές θεωρήσεις για τη ζωή. Κι αν κάποιος συνειδητά επέλεξε να είναι φασίστας, θα τον κρίνω για αυτό κι όχι φυσικά για την φιλαναγνωσία του.

  Υ.Γ. Και σε αυτούς που μου συνέστησαν να μην ασχολούμαι άλλο με το θέμα Χ.Α.για να μην "μπλέξω",  έχω να πω πως αν αρχίσουμε να αυτολογοκρινόμαστε ακόμα και σε μικρά blog όπως αυτό, τότε πως περιμένουμε από τους "επωνύμους" στα μεγάλα έντυπα να κάνουν τη δουλειά τους;