Πραγματικά εντυπωσιασμένη. Αυτή είναι η φράση που τριγύριζε στο μυαλό μου μόλις τελείωσα την Μεγάλη πομπή. Ο Αλέξης Πανσέληνος μας έδωσε το 1985 ένα εντυπωσιακό μυθιστόρημα, ανάμεσα στην φαντασία και την πραγματικότητα, που όμοιό του κανένας άλλος στην Ελλάδα εκείνη την εποχή δεν τόλμησε- ούτε μπόρεσε- να γράψει. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα ένα τέτοιο βιβλίο θα αρκούσε για να τον εκτοξεύσει στην διασημότητα.
Η πλοκή στην Μεγάλη πομπή κινείται πάνω σε δυο βασικούς άξονες. Η αρχική ιστορία αφορά τον Νότη, ένα αγόρι από το Μπραχάμι, που τον ακολουθούμε στην μετεφηβεία, τον βρίσκουμε λίγο πριν την αποτυχία του στις Πανελλήνιες, τον αφήνουμε όταν τελειώνει από το στρατό. Ο Νότης είναι ανήσυχο παιδί, δεν μπορεί να στρωθεί στο διάβασμα, καβατζώνει μηχανές, ονειρεύεται λεφτά και την πανέμορφη κόρη του γείτονα. Η ζωή του σμπαραλιάζεται από τον θάνατο του πατέρα. Κλέβει αλλά όχι συστηματικά, έχει ντράβαλα με την αστυνομία, τα φτιάχνει με μια κνίτισσα. Στον στρατό δεινοπαθεί λόγω οικογενειακής αριστερής ιστορίας, αλλά και της δικής του ερωτικής.
Παράλληλα ο ιππότης Λάνσερτις προσπαθεί να σώσει τον πλανήτη του από τους τρεις Αδελφούς, που έχουν βαλθεί να παραγκωνίσουν τους ανθρώπους και να κυριαρχήσουν μαζί με τις Αναβιώσεις- πλάσματα όπως Ασπάλακες και Πτεροδάχτυλοι- και τα Υβρίδια- πλάσματα ανάμεσα σε άνθρωπο και ζώο. Στην προσπάθεια των Αδελφών αρωγοί είναι και τα Φτερωτά Μωρά, αγγελάκια με σώμα μωρού και κεφάλι έκφυλο και μοχθηρό. Τα Φτερωτά Μωρά αποκεφαλίζουν, κάνουν σεξουαλικές χάρες και ορμάνε στα γλυκά με τον ίδιο ενθουσιασμό.
Στη φουτουριστική ιστορία του Λάνσερτις συνυπάρχουν το παρελθόν και το μέλλον. Οι Αδελφοί πιστεύουν στο δωδεκάθεο, τα Φτερωτά Μωρά είναι βασισμένα στους αγγέλους, ενώ το Λάνσερτις ως όνομα ιππότη δεν αφήνει πολλά στη φαντασία. Ο Νότης διαβάζει τις περιπέτειες του ιππότη σε συνέχειες κόμικς και είναι η μόνη βασική του παρηγοριά, όσο παλεύει με δουλειές του ποδαριού, γκόμενες που δεν του κάθονται, τις Πανελλήνιες, τη μάνα του. Στο τέλος τόσο ο Νότης όσο και ο ιππότης, θα συμβιβαστούν. Ο σκοπός τους ήταν από την αρχή συγκεχυμένος και εν πολλοίς χαμένος. Ακολουθούν βίους παράλληλους, που όταν συγκλίνουν είναι για να νιώσει ο ένας κοντά στον άλλο.
Το ενδιαφέρον είναι ο κύκλος των εποχών, το πόσο μοιάζει ένας 18αρης του 1980 με έναν 18άρη του σήμερα, πόσο οι βασικές ανθρώπινες επιδιώξεις παραμένουν κοινές. Κι όταν έχεις να παλέψεις με κάτι που δεν καταλαβαίνεις, φαίνεται τελικά πως η μόνη λύση είναι να παντρευτείς την άσχημη ξαδέλφη με την προίκα.
Κατερίνα Μαλακατέ
"Η μεγάλη πομπή", Αλέξης Πανσέληνος, εκδ. Μεταίχμιο, 2013 (1985), σελ.450
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου