«Μητριάς Εγκώμιο», Mario Vargas Llosa

             Διεστραμμένα ερωτικό, ύπουλα σεξουαλικό, με λαγνεία και την παιχνιδιάρικη συμπεριφορά ενός παιδιού ή ενός αγγέλου, το «Μητριάς εγκώμιο» είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα. Κεντημένο δεξιοτεχνικά, χωρίς σχεδόν να έχει καμιά σχέση με τα υπόλοιπα βιβλία του Λιόσα, ή ίσως στην αρχή, τον πυρήνα και να έχει σχέση με όλα του, η πρόστυχη ιστορία του αγγελικού δωδεκάχρονου προγονού και της όμορφης σαραντάρας μητριάς του, γίνεται μέσα από την τελετουργία μαγική εικόνα, σέξι ζωγραφικός πίνακας, εμβληματικό παραμύθι για να μείνει στους αιώνες. Παρεμβάλλεται η αλήθεια, σε μικρές δόσεις από τα σωθικά μας, ως το κυνικό, διφορούμενο, απελπιστικό φινάλε.

            Με λίγα λόγια, αν ο Λιόσα δεν ήταν τόσο εκπληκτικός συγγραφέας έτσι κι αλλιώς, τόσο που το βιβλιαράκι να μοιάζει λεπτομέρεια στην πορεία του, θα μπορούσε να είναι θρυλικός μόνο για αυτό.

«Μητριάς Εγκώμιο», Mario Vargas Llosa, μετ. Χριστίνα Θεοδωροπούλου, εκδ. Πατάκη 2001, σελ.144