"Ο Κολυμβητής και άλλες ιστορίες", John Cheever

O Τζον Τσίβερ ήταν ένας από τους βασικούς συντρόφους του Ρέιμοντ Κάρβερ στο ποτό. Ο Τζον Τσίβερ συγκαταλέγεται ανάμεσα στους 2-3 σημαντικότερους Αμερικάνους διηγηματογράφους της λευκής, προνομιούχας Αμερικής. Ο Τζον Τσίβερ πέθανε το 1982. Τότε γιατί μόνον φέτος κυκλοφόρησε στα Ελληνικά η συλλογή διηγημάτων "O Κολυμβητής και άλλες ιστορίες" και πριν δεν είχαμε κανένα έργο του; Από αυτά τα περίεργα του ελληνικού εκδοτικού κόσμου.

Ήδη από το πρώτο διήγημα της συλλογής καταλαβαίνεις πως τα πράγματα θα είναι ζόρικα. Ο Τσίβερ μιλά για καθημερινά πράγματα, για κανονικές ζωές, μέχρι που, το εντελώς αναπάντεχο και διεστραμμένο, το ανείπωτο, λέγεται. Το ίδιο και στο δεύτερο και στο τρίτο, οι ήρωες κάνουν ή λεν αυτό που δεν περιμένεις στην πιο κατάλληλη στιγμή για να θέλεις να διαβάσεις κι άλλο.

Τα υπόλοιπα διηγήματα, που είναι κείμενα της πιο ώριμης περιόδου του Τσίβερ και γι' αυτό πιο χαρακτηριστικά, έχουν ως κέντρο το φανταστικό «Σέιντι Χιλ», ένα από κείνα τα λευκά προάστια με τις μονοκατοικίες, τους κήπους, τις πισίνες, τις γυναίκες που κάνουν φιλανθρωπίες και διοργανώνουν πάρτυ και τα παιδιά τα μεγαλώνει η νταντά. Αλλά κι εκεί όλα τελικά δεν είναι όπως φαίνονται, τίποτα δεν είναι όπως θα έπρεπε. Το ζήτημα είναι ποιος θα τολμούσε να τα αλλάξει, να βγει από το κουκούλι∙ κανείς. Όσοι το προσπαθούν μένουν στις φαντασιώσεις: ο σύζυγος που ορέγεται την μπείμπι σίτερ έπειτα από ένα αεροπορικό ατύχημα θα μείνει με τις ορέξεις, ο κλέφτης των γειτόνων του θα έχει φοβερές τύψεις, ακόμα κι ο Κολυμβητής θα παραμείνει στις αυταπάτες του.

Τα διηγήματα του Τσίβερ έχουν γλώσσα απλή και ρέουσα, σε παίρνουν μαζί τους στο Αμερικάνικο Όνειρο, σε αποθέτουν μέσα του. Αν είναι καλά εκεί, ο χρόνος θα δείξει. Έχει οικονομία ο λόγος του, και στις εικόνες και στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων και για αυτό είναι ακόμα πιο δυνατός.  Δεν κρίνει, δεν κουνά το δάχτυλο, τους συμπονά τους ήρωες του. Μα δεν τους ωραιοποιεί, ούτε και τους λυτρώνει. Γράφει εν πολλοίς αυτοβιογραφικά, για αυτή την αίσθηση πως κάτι πρέπει να διορθωθεί, πως κάτι είναι σάπιο και δεν πηγαίνει καλά κάτω από την λουστραρισμένη επιφάνεια. Και τελικά για την ήττα του βολεμένου που δεν κάνει τίποτα.  

"Ο κολυμβητής και άλλες ιστορίες", Τζον Τσίβερ, μετ. Κώστας Καλογρούλης, εκδ. Καστανιώτη, 2013, σελ. 220