Ιδιαίτερη πάντα η γραφή της Γιόκο Ογκάουα, που κατοχυρώθηκε στις αγαπημένες μου έπειτα από το "Άρωμα πάγου". Μια διαφορετική φωνή που εκφράζει την νέα γενιά Ιαπωνικής λογοτεχνίας, πατώντας στο παλιό αλλά με το βλέμμα στραμμένο στο καινούργιο. "Ο αγαπημένος τύπος του καθηγητή" είναι ένα βιβλίο που ισορροπεί θαυμάσια ανάμεσα στα μαθηματικά και την λογοτεχνία, χωρίς ούτε το ένα ούτε το άλλο να χάνει την χάρη του.
Η αφηγήτρια είναι μια τριαντάχρονη οικιακή βοηθός που πιάνει δουλειά στο σπίτι ενός εξηντατετράχρονου καθηγητή μαθηματικών που είναι δοσμένος στην επιστήμη του. Ο καθηγητής έπαθε ένα ατύχημα πριν κάποια χρόνια κι έτσι η μνήμη του για τα πρόσφατα γεγονότα δεν κρατά παρά 80 λεπτά. Όμως η ικανότητα του να λύνει μαθηματικά προβλήματα ανώτερου επιπέδου παρέμεινε απείραχτη. Η οικιακή βοηθός προσπαθεί να τον βοηθήσει, αρχίζει να τον συμπαθεί ακόμα κι αν ξέρει πως κάθε πρωί δεν την αναγνωρίζει, πως θα πρέπει να του δείξει το χαρτάκι με το σκίτσο της που κρέμεται από το σακάκι του για να καταλάβει ποιά είναι.
"Εντούτοις, μιας και μιλάω για τα ρούχα εκείνο που πιο πολύ με έκανε να σαστίσω ήταν ο αριθμός των χάρτινων σημειωμάτων που κρέμονταν σχεδόν παντού πάνω στο κοστούμι του. Ήταν καρφιτσωμένα στο πέτο, τα μανίκια, τις τσέπες, τα στριφώματα, τη ζώνη του παντελονιού, τις κουμπότρυπες κι όπου αλλού μπορούσε να φανταστεί κανείς".
Παρά τις αντίξοες συνθήκες ανάμεσα στην οικιακή βοηθό και τον καθηγητή αναπτύσσεται μια σχέση τρυφερή, η οποία βαθαίνει όταν ο καθηγητής γνωρίζει τον μικρό της γιο που τον βαφτίζει ρουτ, γιατί το σχήμα του κεφαλιού του του θυμίζει το σύμβολο της τετραγωνικής ρίζας.
Το βιβλίο με έκανε να θυμηθώ κάποια από τα βασικά μαθηματικά μου, κατάφερε να μου κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον. Το γράψιμο της Ογκάουα έχει την ικανότητα να σε κάνει να νιώθεις οικεία με τους ήρωες κι αυτά που συμβαίνουν, κι ας κρατά τις αποστάσεις της, σαν γνήσια Γιαπωνέζα. Το θεωρώ κατώτερο από το "Άρωμα πάγου", όμως αν έπρεπε να βάλω πρόσημο στην ανάγνωση, θα ήταν σίγουρα θετικό. Η γητειά των κομψών μαθηματικών σε συνδυασμό με ένα ατόφιο λογοτεχνικό ταλέντο.
"Μια πραγματικά ορθή απόδειξη, με τέλεια σταθερότητα και ευκαμψία και χωρίς την παραμικρή ρωγμή είναι κάτι που δημιουργεί μια αρμονία χωρίς αντιφάσεις. Υπάρχουν άπειρες αποδείξεις που ακόμα και χωρίς το παραμικρό λάθος είναι τόσο κραυγαλέες και άσχημες που καταντάνε εκνευριστικές. Καταλαβαίνετε άραγε; Όσο αδύνατο είναι να εξηγήσει κανείς γιατί τα αστέρια είναι όμορφα, άλλο τόσο είναι και να εκφράσει την ομορφιά των μαθηματικών."
"Ο αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή", Γιόκο Ογκάουα, μετ. Παναγιώτης Ευαγγελίδης, εκδ. Άγρα, 2010, σελ. 293
Πραγματικά πολύ ωραίο βιβλίο. Άλλωστε με γοητεύει πάντα (χωρίς να είμαι μαθηματικός) ο συνδυασμός μαθηματικών και λογοτεχνίας. Ευχαριστώ και για την πληροφορία για το 'Άρωμα πάγου". Θα το αναζητήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το αναζητήσεις Κίκα μου. Είναι και σε προσφορά από ο,τι ξέρω, αξίζει τον κόπο.
Διαγραφήαυτό μάλιστα! έχω το άρωμα πάγου στα προσεχώς (είναι πολλά τα καλά βιβλία και λίγος ο χρόνος).
ΑπάντησηΔιαγραφήθ.
Να το ξεκινήσεις, να το ξεκινήσεις.
ΔιαγραφήΥ.Γ. 42 Δίκιο έχεις
σε άλλα νέα, τελείωσα το cosmopolis το οποίο αν και σε γενικές γραμμές μου άρεσε (ειδικά το τέλος), δεν κατάφερε τελικά να με ενθουσιάσει. θα δοκιμάσω με το white noise την επόμενη φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήθ.
Ναι, δοκίμασε Λευκό θόρυβο, γιατί ο Υπόγειος Κόσμος όσο να πεις και ακριβότερο πολύ είναι και μεγαλύτερο.
Διαγραφήμε το μέγεθος δεν έχω πρόβλημα, διαβάζω τούβλα άνετα. ε με την τιμή έχω ένα θέμα αναγκαστικά.
Διαγραφήκάτι άλλο, θυμάμαι είχες κάνει παράπονα για την μετάφραση του λευκού θορύβου. να προτιμήσω το πρωτότυπο καλύτερα ε? (και το κοσμόπολις στο πρωτότυπο το διάβασα.)
θ.
Έχει αρκετά λογοπαίγνια που μεταφράζονται σχεδόν κατά λέξη, οπότε μάλλον μαντεύεις το αστείο μεταφράζοντας ξανά στο νου στα Αγγλικά.
Διαγραφή