Βαθμολογίας το λιβάνισμα....

Ακούω λίγες γκρίνιες για τις βαθμολογίες των βιβλίων του 2012 (ακόμα) και καταλαβαίνω τις αιτιάσεις αρκετών∙ έβαλα όλα τα βιβλία στην ίδια κατηγορία, παγκόσμια αριστουργήματα κοντά σε άλλα πιο ελαφρά αναγνώσματα, αδίκησα κάποια κατάφωρα, άλλαξα γνώμη στην πορεία της χρονιάς, είμαι μια βλαμένη χωριάτα που δεν κατάλαβα την ομορφιά κάποιου έστω και την ύστατη ώρα. Κατ’ αρχάς θα πω πως η συζήτηση πολύ μου αρέσει και έδωσε αφορμή να επικοινωνήσω με ανθρώπους που διαβάζουν και δεν τους ήξερα κι άλλους που συμπαθώ πολύ.

Η ιδέα της βαθμολόγησης δεν είναι φυσικά δικιά μου, πρώτος διδάξας ο librofilo και άξιος συνεχιστής ο nautilus, τα blogs στην Ελλάδα βαθμολογούν τα βιβλία που διαβάζουν. Για μένα που γράφω εν θερμώ τις αναρτήσεις, που αποζητώ την πρώτη εντύπωση μια- δυο μέρες, ενίοτε και μια-δυο ώρες αφότου τελείωσα το βιβλίο, η βαθμολογία στην ανάρτηση φαντάζει λάθος. Στο τέλος της χρονιάς όμως μου αρέσει η ανασκόπηση, ο βαθμός αντικατοπτρίζει τη δική μου σχέση με το κάθε βιβλίο και δεν αποτελεί απαραίτητα πρόταση. Και μιας κι είμαι ακόμα μια νεαρή (χμ..) αναγνώστρια έχω πολλές ελλείψεις στα παγκόσμια αριστουργήματα, έτσι την χρονιά μου δεν την απαρτίζει η λογοτεχνική παραγωγή της χώρας, αλλά ανάκατα βιβλία τωρινά με παλιά, ελαφρά με σοβαρότερα, αυτό που μου γυαλίζει και αυτό που μου κολλάει. Διαβάζω για την προσωπική μου ευχαρίστηση, κι αν η ανάμνηση της ανάγνωσης ενός κειμένου μου φέρνει χαμόγελο, θα το βαθμολογήσω ανάλογα ακόμα κι αν δεν πρόκειται για την αποκάλυψη του έτους.

Το blog παραμένει προσωπική υπόθεση, δεν είναι λογοτεχνικό περιοδικό, δεν είναι χώρος προώθησης (δικής μου ή άλλων). Είναι η αγάπη μου για το βιβλίο ανάκατη με την αφέλεια μου, η σοφία μου ανάκατη με το πένθος μου, η ηλικία μου μαζί με την παιδικότητά μου. Και απολαμβάνω τα μηνύματα που λαμβάνω, τρελαίνομαι για την επικοινωνία με αφορμή τα βιβλία που δεν είχα μέχρι λίγο καιρό πριν, χαίρομαι και για τα αρνητικά σχόλια. Κι αν λίγες βαθμολογίες είναι αφορμή για τόση κουβέντα, είμαι διατεθειμένη να το ξανακάνω….