Η κατάργηση του ΕΚΕΒΙ

Θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω καμία μα καμία διασύνδεση με το ΕΚΕΒΙ, δεν ξέρω ποιοι είναι οι διευθυντές του, αν τα κάναν όλα σωστά ή όλα λάθος αυτά τα χρόνια λειτουργίας του. Όμως η είδηση για την κατάργησή του με πόνεσε. Για αρχή είναι το θέμα της biblionet, του μοναδικού αρχείου στην Ελλάδα για ό,τι εκδίδεται που την έστησε το ΕΚΕΒΙ και τη συντηρούσε αυτό. Θέλω να ελπίζω πως οι άνθρωποι που θεώρησαν πως δεν χρειάζεται ένας ξέχωρος οργανισμός για το βιβλίο τουλάχιστον δεν θα παρατήσουν ένα τόσο σημαντικό έργο. Από την άλλη το ΕΚΕΒΙ είχε ένα σωρό δράσεις- παρουσιάσεις βιβλίων, σεμινάρια δημιουργικής γραφής, τον ιστότοπό του, την περιβόητη Φιλαναγνωσία- που υποπτεύομαι πως θα κάνουμε καιρό να ξαναδούμε από επίσημο φορέα για το βιβλίο στην Ελλάδα.

Τούτη η χώρα πάσχει από έλλειμμα παιδείας, αφήνει τα βρακιά της ανοιχτά να μπαίνει ο πρώτος τυχών γιατί δεν μπορεί να βάλει δυο προτάσεις στη σειρά, να αρθρώσει λόγο. Οι κυβερνώντες μας δυσκολεύονται και στα βασικά, πόσο μάλλον σε μια «πολυτέλεια» σαν το βιβλίο, ξεχαρβαλώνουν το σύστημα υγείας, αφήνουν τα παιδιά μας χωρίς δασκάλους, για αυτούς η λογοτεχνία είναι ψιλά γράμματα. Κι όμως, μια χώρα που δεν παράγει πολιτισμό, που δε δίνει δεκάρα τσακιστή για την τέχνη, πεθαίνει, μαραζώνει, αναλώνεται στο πότε θα πάρει τη σύνταξη. Αν δεν τους άρεσε ο τρόπος που λειτουργούσε το ΕΚΕΒΙ είχαν κάθε δικαίωμα και υποχρέωση να το αλλάξουν. Η κατάργηση σε τι αποσκοπεί δεν μπορώ καθόλου να καταλάβω...