"Η Εφεύρεση του Μορέλ", Adolfo Bioy Casares

«Η εφεύρεση του Μορέλ» του Αδόλφο Μπιόυ Κασάρες είναι ένα αριστουργηματικό βιβλίο, τέλειο από άποψη μεγέθους και κορύφωσης της πλοκής. Ήρωας ένας κατάδικος (πιθανότατα για πολιτικούς λόγους) που φτάνει σε ένα ακατοίκητο νησί που του σύστησε ένας Ιταλός. Εκεί είναι χτισμένα και εγκαταλελειμμένα το μουσείο (ένα κτήριο σα μεγάλο πολυτελές ξενοδοχείο), η πισίνα και το παρεκκλήσι. Στην αρχή ζει σχετικά καλά σε αυτήν την ερημιά, όπου ο θρύλος λέει πως οι άνθρωποι πεθαίνουν από μια ασθένεια που τους αφήνει καραφλούς και χωρίς νύχια. Μόνο που σύντομα πλησιάζει ένα καράβι με μια συντροφιά που καταλαμβάνει το μουσείο. Ο ήρωας μας φοβάται πως τον κυνηγούν, φεύγει για τα πεδινά του νησιού όπου κυριαρχεί η παλίρροια. Όμως ξαναγυρνά για να παρατηρήσει αυτούς τους ανθρώπους, να ερωτευτεί μια κοπελιά τη Φοστίν που αγαπά το ηλιοβασίλεμα, να καταλάβει πως δεν τον βλέπουν, ούτε μπορούν να τον αντιληφθούν.

            Το τέλος καταλυτικό, γεμάτο έμπνευση για ένα βιβλίο που γράφτηκε το 1940 αποκαλύπτει την αγωνία του ανθρώπου για ευτυχία, συγχώρεση και αθανασία και μοιάζει βγαλμένο από μια πραγματικότητα –ζοφερή- που ο Κασάρες μόνο θα μπορούσε να μαντέψει για την εποχή μας. Στο βιβλίο κυριαρχεί η υπαρξιακή αγωνία για έρωτα μαζί με την βιολογική ανάγκη για επιβίωση, μπλέκονται το ένα με το άλλο με μεταφυσικό τρόπο – περίπου όπως επιχειρούν να τα αναμείξουν η θρησκεία και η επιστήμη και καταλήγει σε μια μεγαλοφυή απάντηση, που ίσχυσε και θα ισχύει πάντα για τα ανθρώπινα όντα.

            Αν κάποιο βιβλίο αξίζει να διαβαστεί είναι ετούτο. Κι όχι δεν έχει καθόλου να κάνει με την μανία μου με τους λατινοαμερικάνους συγγραφείς και το μαγικό μες στο ρεαλισμό. Απλά η ιστορία αυτή με τη μαθηματική ακρίβεια της και τη λογοτεχνική μαεστρία του συγγραφέα γίνεται μαγευτική.

"Η εφεύρεση του Μορέλ", Αδόλφο Μπιόυ Κασάρες, μετ. Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Πατάκη, 2004, σελ. 153


Υ.Γ. Το βιβλίο το αγόρασα από την Πολιτεία στην εξωφρενική τιμή των 2,80 ευρώ και το απόλαυσα πολύ περισσότερο από έναν καφέ...